Ղուկաս Լոռեցի, հայտնի է նաև որպես Ղուկաս Հախպատեցի (1480, Հաղպատ[1] - 1561[1], Սոթք, Հայաստան[1], (Սյունիքի Ծար գավառում)), հայ մատենագիր, մանկավարժ, գրիչ։ 1513 - 1543 թվականներին դասավանդել է Վաղարշապատի և Սանահնի դպրոցներում, ապա՝ Ծար գավառում, հռչակվել իբրև «մեծ րաբունապետ», «մեծ վարդապետ»։

Ղուկաս Լոռեցի
Ծնվել է1480
ԾննդավայրՀաղպատ[1]
Մահացել է1561[1]
Մահվան վայրՍոթք, Հայաստան[1]
Մասնագիտությունմատենագիր, ուսուցիչ և գրիչ

Ընդօրինակել է քերականական մի ձեռնարկ, գրել սաղմոսների մեկնություններ, դավանաբանական երկ և «Քարոզգիրք»։ Վերջինս (հեղինակային ինքնագիրը պահվում է Երևանի Մեսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարանում, ձեռ. N4355) բաղկացած է 40 քարոզից՝ միահյուսված ժողովրդական զրույցներով, առակներով, ասացվածքներով, խրատներով։ Շոշափում է սոցիալական, ազգագրական, կենցաղային և այլ բնույթի հարցեր։ Գրված է միջին հայերենով և կարևոր սկզբնաղբյուր է միջնադարում աշխարհաբար լեզվի գործածման, ժողովրդական բառ ու բանի ուսումնասիրման համար։

Գրականություն խմբագրել

  • Հարությունյան Է․, Ղուկաս Լոռեցին և նրա քարոզգիրքը, «ԲՄ», 1971, № 10։
  • Ղուկաս Լոռեցու քարոզգիրքը. աստվածաբանական վերլուծություն։ (Մագիստրոսական թեզ)։ / Սմբատ սարկավագ Խանվելյան, գիտ. ղեկ.՝ Հ. Քյոսեյան, Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի Գևորգյան հոգևոր ճեմարան։ Ս. Էջմիածին, 2015։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 7, էջ 51