«Հանդիպման վայր» (անգլ.՝ The Meeting Place), բրիտանացի քանդակագործ Պոլ Դեյի 2007 թվականին ստեղծած 9 մետր բարձրությամբ և 20 տոննա քաշով բրոնզե հուշարձան, որը գտնվում է Մեծ Բրիտանիայում, Լոնդոնի Սենտ Պանկրաս կայարանում։ Սիրալիր գրակախառնված զույգի պատկերմամբ արձանը փորձում է առաջ բերել ճամփորդության ռոմանտիկան[1]։ Եվրոսթար տերմինալում տեղադրված արձանի արժեքը կազմել է 1 միլիոն ֆունտ ստերլինգ և տեղադրվել է վերանորոգված կայարանի կենտրոնում։ Աշխատանքի պատվիրատուն London and Continental Railways ընկերությունն է[2]։ Քանդակի համար որպես մոդել հանդես են եկել քանդակագործն ու նրա կինը[3]։

Հանդիպման վայր
«Հանդիպման վայր», 2012 թվական
Քարտեզ
Քարտեզ
Տեսակքանդակ
ՔանդակագործPaul Day (1967 - )?
Ստեղծում2006
Բարձրություն9 մետր
Երկիր Միացյալ Թագավորություն
Պատմական երկիրՄիդլեքս
ՔաղաքՍենթ Պանկրաս երկաթուղային կայարան
ԲնակավայրՔամդեն և Լոնդոն
Շինության ձևԲրոնզե, գրանիտե հուշարձան
Նյութբրոնզ և գրանիտ
Ներկա վիճակԿանգուն
կայք
 The Meeting Place, St Pancras Վիքիպահեստում

Պատմություն խմբագրել

Արձանի հեղինակը քանդակագործ Պոլ Դեյն է, ով քանդակը ստեղծել է London and Continental Railways ընկերության պատվերով Լոնդոնի կենտրոնական կայարաններից մեկի վերանորոգման ծրագրի շրջանակներում[4][5][6]։ Հուշարձանի ստեղծման արժեքը կազմել է 1 միլիոն ֆունտ, իսկ ամբողջ կայարանի վերակառուցումը կազմել է մոտ 800 միլիոն[7][8]։ Արձանի կերտման համար որպես մոդել հանդես են եկել քանդակագործն ու նրա կինը՝ Քեթրինը[4][8][9]։ Քանդակագործն աշխատել է Արևմտյան Սուսսեկսի Չիչեստերի քաղաքի ստուդիայում։ Նախ կավից ստեղծել է փոքրածավալ մոդելը, այնուհետև դրա լիարժեք չափը պոլիստիրոլից, այնուհետև՝ գիպսից, հետո` բրոնզից[8][9]։ Արձանի շինարարությունն ավարտվել է 2007 թվականի հուլիսին, իսկ հոկտեմբերին այն տեղադրվել է երկաթուղային կայարանում[4][9][10]։ Նույն թվականի նոյեմբերի 7-ին արձանը բացվել է Մեծ Բրիտանիայի թագուհի Եղիսաբեթ II-ի կողմից վերանորոգված կայարանի հետ միասին[6][11]։ Արձանը գտնվում է եվրոսթար տերմինալի Սենտ Պանկրաս կայարանի վերին հարկի հարավային ծայրի ժամացույցի տակ[9][12]։ Այդ ժամացույցը 1970-ականներին կոտրված Dent Clocks ֆիրմայի 10-մետրանոց բնօրինակ ժամացույցի կրկնօրինակն է, որը հետագայում հավաքվել է նախկին երկաթուղային աշխատակցի կողմից և տեղադրվել իր տան ճակատին Նոթինգեմշիրի կոմսության Տերգարտոն գյուղում[13][14]։

Հուշարձանը միանշանակ չընդունվեց Մեծ Բրիտանիայի ստեղծագործական համայնքի կողմից[8][12]։ Քանդակագործ Էնթոնի Գորմլին քանդակն անվանեց «ոչնչություն»[15], լրագրող Ջոն Բեյքվելն այն անվանեց «վուլգար» և «տափակաբանություն»[8], արվեստի քննադատ Ջայլս Ուոթերֆիլդն այն նկարագրեց որպես նախկինում տեսած հուշարձաններից «ամենավատը»[16]։ Ըստ նկարիչ Ջերեմի Դելլերի՝ հուշարձանը «դժվար թե արվեստի գործ համարվի»[17], գրող Ուիլ Սելֆը այն անվանեց «անշնորհք գործ»[18], արվեստի քննադատ Ջոնս Ջոնաթանն այն անվանեց «անիմաստ ըստ մասշտաբի» և «գեղարվեստական ճաշակից զուրկ»[19], լրագրող Սթիվեն Բեյլին՝ «անհամաչափ և կոպիտ փորագրված»[20], Լոնդոնի Գեղարվեստի թագավորական ակադեմիայի տնօրեն Թիմ Մառլուն՝ «սարսափելի, շոյող, խալտուրայի սենտիմենտալ օրինակ»[17]։ Արձանին բնորոշեցին նաև «չափազանցված», «իսկապես սարսափելի», «մռայլ և ցավալի» մակդիրներով[5][21]։ Միևնույն ժամանակ լրագրողները գրում էին, որ «Հանդիպման վայրը» արձանը ապագայում կդասվի Փարիզում Ռոդոնի ստեղծած «Համբույր» և Նյու Յորքի «Ազատության արձանի» շարքին[8][9][21]։ Քանդակագործ Դեյը պատասխանում էր, որ հենց քննադատությունն է իրականում «ոչնչություն»[5]։ 2008 թվականին, հուշարձանի պատվանդանի ֆրիզի ավելացումից հետո, քանդակագործն արժանացավ քննադատության նոր ալիքի[21][22][23]։ Դեյի օգտին հանդես եկավ արվեստի քննադատ Դեյվիդ Լին, որը ֆրիզը մեկնաբանեց որպես «Լոնդոնին երգիծական հայացքով նայող»[24]։

Կոմպոզիցիա խմբագրել

 
Գրկախառնված սիրահարներ

9 մետր բարձրությամբ և 20 տոննա կշռով հուշարձանը ստեղծվել է բրոնզից[6][9][25]։ Հուշարձանը բաղկացած է երկու միասնական արձաններից` տղամարդու և կնոջ ֆիգուրներից, որոնք հանդիպել են երկար բաժանումից հետո։ Մարդը գործարար պիջակով է, ուսին ուսապարկ, կինը՝ բարձրակրունկներով և մինչև ծնկներն իջնող զգեստով։ Նրանք միացել են ռոմանտիկ գրկախառնությամբ, միմյանց հպված ճակատներով՝ սիրային համբույրին ընդառաջ։ Երիտասարդ զույգը մարմնավորում է անգլիացու և ֆրանսիացու միությունը՝ խորհրդանշելով երկու մշակույթների՝ Բրիտանիայի և Ֆրանսիայի հանդիպումը[4][6][7][8][25]։ Այս առումով, հուշարձանը, որը պաշտոնապես կոչվում է «Հանդիպման վայրը», հայտնի է նաև «Սիրահարներ» անունով[26]։ Պատվանդանը եզրավորող բրոնզե ֆրիզի վրա պատկերված են կայարանի պատմության հետ կապված տրանսպորտայինհ թեմայով տեսարաններ[5][21][22][25][27]։

Գրականություն խմբագրել

  • David Fraser Jenkins. The Meeting Place by Paul Day: a very public commission at St Pancras Station, 2006/9. — Sculpture Journal. — Liverpool University Press[en], 2010. - Vol. 19, no. 1. - P. 91-101. - 144 p.

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. «The Meeting Place». BBC London. 2007. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 14-ին.
  2. «Station bans train death artwork». BBC London. 2008 թ․ հոկտեմբերի 12. Վերցված է 2018 թ․ հունվարի 14-ին.
  3. «Lovers' statue installed at Eurostar terminal». Evening Standard. 2007 թ․ հոկտեմբերի 22. Վերցված է 2018 թ․ հունվարի 14-ին.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 «The Meeting Place». BBC. 10 октября 2007. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 «An unusual and controversial welcome to Britain». The Independent. 11 октября 2008. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 Mark Palmer (10 ноября 2007). «Meet me at St Pancras». The Telegraph. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  7. 7,0 7,1 «Brief encounter at St Pancras». Evening Standard. 22 октября 2007. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 Elizabeth Day (21 апреля 2007). «We're the couple in Britain's Statue of Liberty». Daily Mail. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  9. 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 «Lovers' statue installed at Eurostar terminal». Evening Standard. 22 октября 2007. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  10. Georgia Dehn (27 октября 2007). «My Week: Paul Day». The Telegraph. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  11. «The opening of St Pancras International Station». The Guardian. 7 ноября 2007. Վերցված է 19 октября 2018-ին.
  12. 12,0 12,1 Oliver Smith (18 апреля 2013). «St Pancras artwork has its head in the clouds». The Telegraph. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  13. «The man who saved time». The Guardian. 12 августа 2007. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  14. «The largest clock in the county?». Thurgarton. 23 марта 2011. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  15. Arifa Akbar (6 марта 2008). «Modern public artworks are 'crap', says Gormley. This is how it should be done». The Independent. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  16. John Tusa (11 мая 2008). «Art in public spaces should be decided by the people». The Guardian. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  17. 17,0 17,1 Nick Clark (28 мая 2015). «Royal Academy of Arts' Tim Marlow: Bronze statue of lovers embracing at St Pancras station is a lesson in 'how not to do' public art». The Independent. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  18. Will Self (11 марта 2015). «Our statues will outlast us – so let's think twice before making any more naff public art». New Statesman. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  19. Jonathan Jones (7 апреля 2015). «The scourge of the bronze zombies: how terrible statues are ruining art». The Guardian. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  20. Stephen Bayley (28 февраля 2015). «The Spectator declares war on bad public art». The Spectator. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  21. 21,0 21,1 21,2 21,3 Dipesh Gadher (12 октября 2008). «Reaper's grim welcome at St Pancras». The Times. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  22. 22,0 22,1 «Grim Reaper driven out of St Pancras». Metro. 12 октября 2008. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  23. Rachel Stevenson (12 октября 2008). «St Pancras station refuses to display train death sculpture». The Guardian. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  24. Beth Hale (11 октября 2008). «Welcome to Britain? The shocking frieze which will greet visitors to London's Eurostar terminal». Daily Mail. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  25. 25,0 25,1 25,2 Cahal Milmo (14 февраля 2007). «Art that embraces a new future for St Pancras». The Independent. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  26. «The Meeting Place». Сент-Панкрас. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 21-ին. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.
  27. «Station bans train death artwork». BBC News. 12 октября 2008. Վերցված է 4 ноября 2018-ին.

Արտաքին հղումներ խմբագրել