Կանաչ լուսանշան

(Վերահղված է Կանաչ բոցից)

«Կանաչ լուսանշան» (ռուս․ «Зелёный огонёк»), 1964 թվականի սև ու սպիտակ սովետական գեղարվեստական ֆիլմ։

Կանաչ բոց
ռուս.՝ Зелёный огонёк
ԵրկիրԽորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն ԽՍՀՄ
Ժանրլիրիկական կատակերգություն
Թվական1964
Լեզուռուսերեն
ՌեժիսորՎիլեն Ազարով[1]
ԴերակատարներԱլեքսեյ Կուզնեցով, Անատոլի Պապանով[2], Վյաչեսլավ Նևիննի[2], Վասիլի Լիվանով[2] և Անատոլի Օբուխով
ԵրաժշտությունԱլեքսանդր Ֆլյարկովսկի
Պատմվածքի վայրՄոսկվա
ԿինոընկերությունՄոսֆիլմ

Սյուժե խմբագրել

Կենսուրախ երիտասարդ Սերգեյ Կուզենցովը աշխատանքի է անցնում տաքսոմոտորային մեքենակազմում՝ որպես տաքսիստ և ստանում է մինչև դուրս գրվելու վերջին օրերն աշխատող «Մոսկվիչ» մեքենա։ Անցնելով իր առաջին ուղևորությանը՝ դեպի իր սիրելի քաղաքը (Մոսկվա), Սերգեյը ջանում էր օգնել իրեն շրջապատոներին և բարեխղճորեն կատարել իր աշխատանքը։ Նրան սպասվում է հանդիպումներ բազում ու տարբեր մարդկանց հետ, և դրանցից յուրաքանչյուրում նա պետք է փորձի ինչ որ լավ բան գտնել։

«Մոսկվիչը» ֆիլմի լիարժեք կերպար է՝ իր բնավորությամբ, արարքներով և վերջնաբառերով։

Դերերում խմբագրել

  • Ալեքսեյ Կուզնեցով— Սերգեյ Կուզենցով
  • Սվետլանա Սավյոլովա — Իրա Սավյոլովա
  • Անատոլի ՊապանովԲորիս Իվանովիչ Ժմուրկին, տաքսիստ
  • Տատյանա Բեստաևա — Լենա, Կորժիկովի հարսնացուն
  • Իվան Ռիժով — ՎասիլիՍտեփանովիչ, գործուղված
  • Վսեվալոդ Սանաև — թոշակառու
  • Վլադիմիր Ռատուբարտ — վրացի գիտնական
  • Վիաչեսլավ Նևիննի — Վիհարև, գործուղված
  • Վասիլի ԼիվանովՕլեգ Նիկոլաևիչ Կորժիկով, գլխավոր վիրաբույժի տեղակալ
  • Զոյա ՖյոդորովաՀարսանյաց սրահի ղեկավար
  • Էմանուել Գելլեր — Շուրիկի և Յուրիկի պապը
  • Աննա Բորդե — Նիկոլ, ֆրանսիացի ուսանողուհի
  • Ժան-Մարկ Բորդե — Բերնար, ֆրանսիացի ուսանող
Դրվագներում
  • Զինովի Գերդտհնչյունավոում է «Մոսկվիչ-407Т»
  • Վլադիմիր Պիցեկ — կնոջը կորցրած ուղևոր
  • Վալենտինա Բերեզուցկայա — Նաստյա մորաքույր, տաքսու վարորդուհի
  • Սվետլանա Կոնովալովա — տաքսոպարկի դիսպետչեր
  • Նիկոլայ Սիմկին — ՃՈ ավագ
  • Վալերի Վինոգրադով — տաքսիստ
  • Վալենտինա Կուցենկո — ուղևորուհի
  • Դայա Սմիրնովա — ծաղկի խանութի վաճառողուհի
  • Վիաչեսլավ Գոստինսկի— нանհաջողակ-սիրահարված
  • Անատոլի Կասապով — տաքսիստ
  • Նադեժդա Սամսոնովա— Հարսանյաց սրահի վաճառողուհի
  • Վիկտոր Գերասկին — ավտոտեսուչ
  • Օսկանա Լևինսոն — շրջանավարտ ուղևորուհի
  • Վալենտինա Խմարաբուժքույր
Տիտրերում չկան
  • Մարգարիտա Ժարովա — Հարսանյաց սրահի վաչառողուհի
  • Անատոլի Աբուխով — Հարսանյաց սրահի աշխատակից
  • Սվետլանա Դրուժինինա
  • Նինա Ագապովա — անասնաբույժ

Նկարահանող խումբ խմբագրել

  • Սցենարի հեղինակ — Վալենտինա Սպիրինա
  • Բեմադրող ռեժիսոր — Վիլեն Ազարով
  • Գլխավոր օպերատոր — Վիկտոր Լիստոպադով
  • Նկարիչ — Վասլի Շեբրակ
  • Ռեժիսոր — Ֆյոդոր Սոլոյանով
  • Հնչյունային օպերատոր — Բրիս Զուև
  • Կոմպոզիտոր — Ալեքսանդր Ֆլյարկովսկի
  • Դիրիժոր — Էմին Խաչատրյան
  • Մոնտաժը — Լիդյա Լիսենկովայի
  • Գրիմը — Լյուդմիլա Բասկակավայի
  • Կոստյումները — Նատալիա Ֆիրսովայի
  • Խմբագիր — Աիդա Ռեպինա
  • Կոմբինացված նկարահանումների օպերատոր — Եգոր ֆելիցին
  • օգնականներ․
 ռեժիսորի — Լ․ Կելշտեյն
 օպերատորի — Բորիս Կոնչերով, Ռոման Ցուրցումիա
  • Կինոնկարի տնօրեն — Նաում Պոլյակ

Փաստեր խմբագրել

 
Վիքիքաղվածքն ունի քաղվածքների հավաքածու, որոնք վերաբերում են
  • Կինոնկարը ստացել է հատուկ դիպլոմ 1964 թվականին Կաննում «Երիտասարդական ֆիլմերի միջազգային արվեստատոն» ծրագրի մասնակցության համար[3]։
  • Երգը, որը Նիկոլը տաքսիում երգում է կոչվում է «La Chanson D’Orphee» (Օրփեոսի երգ)։ Առաջին անգամ այդ երգը հնչել է «Սև Օրփեոս» ֆիլմում, «Manhã de Carnaval» անվանումով[4]։ Ավելի ուշ այդ երգը կատարեց ֆրանսիացի երգչուհի Դալիդան, այդ երգը ձայնագրվել է «Love in Portofino» սկավառակում (1959 թ․)։ Այս երգը կատարում են նաև ամբողջ աշխարհի էստրադային և ջազային խմբերը։
  • կուզնեցովի հերոսը երգում է «Девойка мала» երգը՝ «Սեր և մոդա» կինոֆիլմից, որը ԽՍՀՄ-ում չանաճում էին որպես Ջորջե Մարյանովիչի կատարումների գլխավոր օրինակ (երգի ռուսական տարբերակը կոչվում էր «Ночным Белградом» և երգվել է բազմաթիվ անգամ՝ հայրենասիրական երգեր կատարողների կողմից)։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. http://www.imdb.com/title/tt0059945/
  2. 2,0 2,1 2,2 ČSFD (չեխերեն) — 2001.
  3. «Зелёный огонёк. Х/ф, СССР, 1964». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունվարի 19-ին. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 5-ին.
  4. European researcher. 2010. № 1. Стр. 80.

Արտաքին հղումներ խմբագրել