Լենինգրադցիներ, իմ երեխաներ
«Լենինգրադցիներ, իմ զավակներ…» (ռուս.՝ «Ленинградцы, дети мои…»), ուզբեկ խորհրդային ռեժիսոր Դամիր Սալիմովի գեղարվեստական ֆիլմը, որը նկարահանվել է 1980 թվականին[1]։
 | |
|---|---|
| Երկիր |  ԽՍՀՄ |
| Ժանր | դրամա |
| Թվական | 1980 |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Ռեժիսոր | Դամիր Սալիմով |
| Սցենարի հեղինակ | Դամիր Սալիմով |
Սյուժե խմբագրել
Ֆիլմի գործողությունները տեղի են ունենում 1942 թվականին՝ Հայրենական մեծ պատերազմի ծանր ժամանակներում։ Պաշարված Լենինգրադից և այլ արվարձանային քաղաքներից Միջին Ասիա են տարահանվում տասնյակ հազարավոր որբացած խորհրդային երեխաներ։ Նրանց ապաստան են տալիս ուզբեկական ընտանիքներում և մանկատներում։
Նրանցից մեկը, որն ընդունել է որբերին և նրանց ջերմություն ու հոգատարություն է տվել, կոմերիտուհի Խադիչ Բատիրովան է։ Նա իր խնամարկյալներից չի բաժանվում նաև պատերազմի ավարտից հետո՝ դառնալով մանկատան տնօրեն և իր սաների համար երկրորդ մայր։ Այս սխրանքի, Խադիչիի և նրա սաների բարդ փոխհարաբերությունների մասին պատմությունն էլ դարձել է այս ֆիլմի սյուժեի առանցքը։
Դերերում խմբագրել
- Թամարա Շակիրովա – Խադիչա
- Յուլյա Չերևկովա
- Լիլիա Մելնիկովա
- Սերգեյ Խաուստով
- Յայրա Աբդուլաևա – Աբդուլաևա
- Իգոր Պոդմարև
- Թիմուր Յուսուպով
- Անդրեյ Պոիսկով
- Լև Լեմկե – Նաում Մարկովիչ, մանկական տարհանման կետի աշխատող
- Ելենա Աստաֆևա
- Լյուբով Վիրոլայնեն
- Խամզա Ումարով – կայանի պետ
- Ժաննա Սուխոպոլսկայա
- Սագդի Թաբիբուլաև
- Էրգաշ Քարիմով – Զաքիրով, մանկատան տնօրեն
- Ֆերուզա Իրգաշևա
- Դանուտա Ստոլյարսկայա – լրագրող
Հետաքրքիր տեղեկություններ խմբագրել
- Ֆիլմի վերնագիրն ամբողջությամբ կրկնում է ղազախ ակին Ջամբուլ Ջաբաևի բանաստեղծության վերնագիրը (Մարկ Տարլովսկու թարգմանությամբ), որը նույնպես նվիրված է պաշարված Լենինգրադի բնակիչներին։
Տես նաև խմբագրել
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ «Լենինգրադցիներ, իմ զավակներ…» ֆիլմը kino-teatr.ru կայքում