Լաբիդ
Վիքիմեդիայի նախագծի բազմիմաստության փարատման էջ
Լաբիդ (560 – 661) (ամբողջական անուն՝ արաբ․՝ لَبيد بن ربيعة بن مالك أبو عقيل العامِري, Լաբիդ իբն Ռաբիա իբն Մալիք աբու Ակիլ ալ-Ամիրի), Նախաիսլամական Արաբիայի յոթ հայտնի բանաստեղծներից։
Լաբիդ لَبيد بن ربيعة | |
|---|---|
| Ծնվել է | մոտ 560 |
| Վախճանվել է | մոտ 661[1] |
| Մասնագիտություն | բանաստեղծ և գրող |
| Լեզու | արաբերեն[2] |
| Ժանրեր | կասիդա պոեմ |
| Ուշագրավ աշխատանքներ | Լաբիդի մուալլակա |
Ժամանակի առումով մուալլաքաների ամենաուշ հեղինակը «վերջին բեդվին պոետ» Լաբիդ իբն Ռաբիան է Բանու Ամիր ցեղից։ Չնայած ապրել և ստեղծագործել է Մուհամմադ մարգարեի կենդանության օրոք, այնուամենայնիվ նրա ստեղծագործությունները կրել են նախաիսլամական բնույթ։ Մեզ են հասել 50-ից ավել ոչ մեծ պոեմներ և բանաստեղծական հատվածներ։
Լաբիդի մուալլակաները հիմնականում նվիրված են իր ցեղին։ Մուալլականերում Լաբիդը օգտագործել է հետևյալ ժանրերն ու ձևերը.
- Նկարագրություն (արաբ․՝ وصف, ուասֆ)։ Լաբիդը նկարագրում է միջցեղային կռիվները։ Հանդիպում են նաև լքված բնակավայրի, սիրած էակի, ուղտի և որսորդության նկարագրությունները։ Ինչպես նախաիսլամական այլ պոետները, Լաբիդը լայնորեն օգտագործում է համեմատությունները։
- Եղերերգություն (արաբ․՝ رثاء, ռիսա)։ Լաբիդի բանաստեղծություններում եղերերգություն կամ էլեգիա հանդիպում է կապած իր եղբոր՝ Արբադի մահվան հետ։ Այս ժանրի ստեղծագործություններում հարազատի համար լացը վերածվում է փիլիսոփական էլեգիայի, որտեղ վեր են բարձրանում կյանքի և մահվան իմաստները։ Դրանով ռիսա ժանրը ընդլայնվում է, սպառում իր ողբերգական բնույթը։
- Փառաբանում (արաբ․՝ فخر, ֆախր)։ Մեծ տեղ է զբաղեցնում ֆախրը։ Նա գովաբանում է իր առատաձեռնությունը, հյուրասիրությունը, հպարտ բնավորությունը։ Այս արժեքները ներառված էին բեդուինների պատվո կոդեքսում, որը արաբներն անուն են արաբ․՝ مروة՝ մուռուվվա։
Աղբյուրներ խմբագրել
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Library of Congress Authorities — Library of Congress.
- ↑ Лебид-ибн-Рабия (ռուս.) // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1896. — Т. XVII. — С. 423.