Իգնատի Կրաչկովսկի
Իգնատի Յուլիանի Կրաչկովսկի (մարտի 4 (16), 1883[1], Վիլնյուս, Ռուսական կայսրություն[1] - հունվարի 24, 1951[1][2], Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[1]), արաբագետ, խորհրդային արաբագիտության հիմնադիրներից։ ԽՍՀՄ ԳԱ ակադեմիկոս (1921)։ 1905 թվականին ավարտել է Պետերբուրգի համալսարանի արևելյան լեզուների ֆակուլտետը։ 1918 թվականից՝ Պետրոգրադի, ապա՝ Լենինգրադի համալսարանի պրոֆեսոր։ «Արաբական աշխարհագրական գրականությունը» (1957) մենագրությունը արաբագիտության մեջ այդ նյութին նվիրված լավագույն ուսումնասիրությունն է, որտեղ անդրադարձել է նաև Հայաստանի մասին արաբ աշխարհագրագետների տեղեկություններին։ Ռուսերեն է թարգմանել Ղուրանը՝ մեկնաբանություններով (հրատարակվել է 1963 թվականին)։ Արաբագիտության մեջ առաջինն է ուսումնասիրել արաբական նոր գրականությունը։ Արժեքավոր աշխատություններ ունի եվրոպական, ռուսական արաբագիտության վերաբերյալ։ Եղել է Դամասկոսի արաբական ակադեմիայի, Լեհաստանի, Իրանի և այլ ակադեմիաների, Մեծ Բրիտանիայի և Իռլանդիայի թագավորական ասիական ընկերության անդամ։ Արժանացել է ԽՍՀՄ պետական մրցանակի (1951)։ Պարգևատրվել է Լենինի 2 շքանշանով։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Грязневич П. А. Крачковский Игнатий Юлианович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1973. — Т. 13 : Конда — Кун. — С. 356.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 AlKindi (Դոմինիկյան Արևելագիտության ինստիտուտի առցանց կատալոգ)
- ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 675)։ |