Էմիլ Սիորան (ֆրանսերեն՝ Emil Cioran, ֆրանսերեն արտասանութամբ՝ ​ [emil sjɔʁɑ̃], ապրիլի 8, 1911(1911-04-08)[1][2][3][…], Ռեշինարի, Հունգարիայի թագավորություն, Ավստրո-Հունգարիա - հունիսի 20, 1995(1995-06-20)[1][2][3][…], Փարիզի 13-րդ շրջան, Փարիզ[4]), ռումինացի փիլիսոփա և էսսեների հեղինակ, որը հրատարակել է իր գործերը և՛ ռումիներենով, և՛ ֆրանսերենով։ Նա իր կյանքի մեծ մասը ապրել է Փարիզի լատինական թաղամասում։

Էմիլ Սիորան
Emil Michel Cioran
Ծնվել էապրիլի 8, 1911(1911-04-08)[1][2][3][…]
Ռեշինարի, Հունգարիայի թագավորություն, Ավստրո-Հունգարիա
Մահացել էհունիսի 20, 1995(1995-06-20)[1][2][3][…] (84 տարեկան)
Փարիզի 13-րդ շրջան, Փարիզ[4]
բնական մահով
ԳերեզմանՄոնպարնաս գերեզմանատուն
Բնակության վայր(եր)Փարիզ[5]
Քաղաքացիություն Ռումինիա,  Ավստրո-Հունգարիա և  Ֆրանսիա[6]
ՈւղղությունՊեսիմիզմ, էքզիստենցիալիզմ, Հակաինտելեկտուալականություն և Մայրցամաքային փիլիսոփայություն
Մասնագիտությունփիլիսոփա, գրող, օրագրի հեղինակ, ասացվածքների հեղինակ և թարգմանիչ
Հաստատություն(ներ)Andrei Șaguna National College?[5]
Գործունեության ոլորտփիլիսոփայություն
ԱնդամակցությունՌումինական ակադեմիա[7]
Ալմա մատերԲուխարեստի համալսարան (1932), HU Berlin (1935) և Փարիզի համալսարան[8]
Տիրապետում է լեզուներինռումիներեն, ֆրանսերեն[1] և անգլերեն[9]
Ազդվել էՎասիլի Ռոզանով, Արթուր Շոպենհաուեր, Լաո Ցզի, Սյորեն Կիերկեգոր, Ֆրիդրիխ Նիցշե, Ֆեոդոր Դոստոևսկի, Գևորգ Զիմել, Անրի Բերգսոն, Լև Շեստով և Benjamin Fondane?
Պարգևներ
Կայքcioran.com
Ստորագրություն
Изображение автографа
Քաղվածքներ Վիքիքաղվածքում
 Emil Cioran Վիքիպահեստում

Թաղված է Փարիզի Մոնպարնաս գերեզմանոցում։

Ճգնավորություն խմբագրել

Փարիզում բնակվելու սկզբնական շրջանում Սիորանը ապրում էր Փարիզի 5-րդ շրջանի Դյու Սոմերար 13-րդ փողոցի վրա գտնվող Մարինյան հյուրանոցում։ Իսկ հետագայում նա տեղափոխվում է Փարիզի Լատինական թաղամաս և ապրում այնտեղ մինչև մահը։ Իր գրվածքներում նա պատմում է գիշերային Փարիզի փողոցներում շրջող մարդկանց,հյուրանոցի փոքրիկ սենյակում անցկացրած անքուն և երկար գիշերների մասին։ Այնուհետև այն կդառնա սենյակի սպասուհունը՝ միակ փղոսկրային աշտարակի այն սենյակները, որտեղ նա երկար տարիներ ապաստան կստանա։ Նա շարունակեց մնալ աղքատ, վճռելով «երբեք չաշխատել այլ կերպ՝ քանի դեռ փետուրը ձեռքում է»։ Այսպես նա միայն զբոսնում էր Լյուքսեմբուրգի այգում երբեմն օգտվում է հազվագյուտ ընկերների նյութական օգնությունից, որոնք հնարավորություն են տալիս նրան ճաշել համալսարանական ռեստորանում, հետո նա 40 տարեկանում դուրս է գալիս այնտեղից։ Նրա ամենօրյա կյանքի այս փոքրիկ մանրամասները լավացնում էին նրա աշխատանքն ու խոսքը, բայց Սիորանը բացարձակ չէր ցավում կեցության կեղտոտ պայմաններից։ Նա դրանք նկարագրում է պարզապես որպես ճամփորդության կամ պայքարի մի տեսակ, որը նրան ուղեկցում է իր գրվածքներում՝ ինչպես իր գոյության մեջ, այնպես էլ, որպես «միտք, որն անընդհատ կենդանի է պահում»։ Էմիլ Սիորանի համար այդ ամենը միայն հասկանալ կամ իմանալ չէր՝ համալսարանի պրոֆեսորի նման,այլ զգալ մարդու գոյության հետագա բոլոր դժբախտություններ։ Միայնությունը, նյութական զրկանքները և նահանջը ժամանակակից դիվերտիսմենտներից,նշում է փիլիսոփայական/հոգեևոր քայլը ասեցիզմի հետ, որը առաջ է քաշվել բուդդայականության կողմից։ Այսպիսով, Սիորանը պատմեց, որ որպես ուսանող Գերմանիայում նա փորձելով «թաքնվել» նացիստական կատաղությունից սկսում է ուսումնասիրել բուդդիզմը, Կննիկներին և Դիոգենես Սինոպացուն[12]։ Եթե Սիորանը ապրել է իր կյանքի հիմնական մասը բավականին համեստ, նրա գրքերում նկարագրվող հուսահատ լեռնաշղթայի ինքնատիպ դիմանկարը ամբողջովին չի համապատասխանում իր և գրելու իրականությանը։ Դա ավելի շատ Սիորանի առասպելն է, որի հերոսն ինքն է սեփական գրքերում։ Սիորանը ամենից առաջ փնտրում է անկեղծություն իր տեքստերում և խորհուրդներում։ Ռումինիայում փիլիսոփայության կամավոր պրոֆեսոր լինելով, նա գրեթե 100 տոկոսով ձախողվում է իր աշակերտների մոտ և վստահելի չի թվում։ Փարիզում հաստատված կրթաթոշակ ստանալու նպատակով դոկտորական ատենախոսության է անցնում, նա իր ժամանակի մեծ մասը ծախսում է Ֆրանսիայում։ Այս ամենը նա ամեն տարի գրում է իր հետազոտական զեկույցում,որ պարտադիր պահեն իր կրթաթոշակը։ Սիորանը հրաժարվեց բոլոր գրական մրցանակներից (Սենտ-Բեվ, Պայքար, Նիմիեր, Մորանդ և այլն), բացառությամբ 1949 թ. Ռիվարոլի մրցանակի, որի ընդունումը նա արդարացրեց հետևյալ կերպ. «Ես նույնիսկ չունեի ուտելու և վճարելու գումար վարձակալության համար` առանց Ռիվարիոլի ես կդառնայի թափառաշրջիկ,բայց մուրացկանությունը այն աշխատանքն է, որի խորամանկություններից ես անտեղյակ եմ»[13]։

Էմիլ Սիորանի «Ծնված լինելու անհարմարության մասին» (ֆր.՝ De l'inconvénient d'être né) աշխատությունը թարգմանվել է հայերեն (թարգմանիչ` Նունե Աբրահամյան, առաջաբանը` Մարկ Նշանեանի)[14]

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Gran Enciclopèdia Catalana (կատ.)Grup Enciclopèdia, 1968.
  4. 4,0 4,1 4,2 Fichier des personnes décédées
  5. 5,0 5,1 https://bzb.ro/stire/parisul-n-a-uitat-de-emil-cioran-nici-in-2021-fostul-profesor-de-la-saguna-personaj-de-benzi-desenate-a160824
  6. Ռուսերեն Վիքիպեդիա (ռուս.) — 2001.
  7. https://www.mediafax.ro/english/eugene-ionesco-emil-cioran-named-post-mortem-members-of-romanian-academy-5134622
  8. https://lareviewofbooks.org/article/philosopher-failure-emil-ciorans-heights-despair/
  9. https://danassays.wordpress.com/encyclopedia-of-the-essay/cioran-e-m/
  10. https://web.archive.org/web/20141129093944/http://www.rivegaucheaparis.org/pages/les-prix-amis/le-prix-roger-nimier.html
  11. Académie française (ֆր.)
  12. . Dans ses écrits, Cioran fait souvent allusion à l'exemplarité des Cyniques : Antisthène et surtout Diogène
  13. Marius Dobre (2008). Trei (ed.). Les certitudes d'un sceptique. Bucarest.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link).
  14. Էմիլ Սիորան, Ծնված լինելու անհարմարության մասին, Երևան, 2008, 300 էջ։
 Վիքիքաղվածքն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էմիլ Սիորան» հոդվածին։
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էմիլ Սիորան» հոդվածին։
 
Վիքիքաղվածքն ունի քաղվածքների հավաքածու, որոնք վերաբերում են
Էմիլ Սիորան հոդվածին