Երվանդ Աղաթոն
Երվանդ Աղաթոն (փետրվարի 18, 1860, Ստամբուլ, Օսմանյան կայսրություն - 1935[1]), հայ մշակութային գործիչ։
 արմտ. հայ.՝ Երուանդ Աղաթոն | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | փետրվարի 18, 1860 |
| Ծննդավայր | Ստամբուլ, Օսմանյան կայսրություն |
| Մահացել է | 1935[1] |
| Կրթություն | Ներսիսյան դպրոց, Նուբար-Շահնազարյան վարժարան, Ռոբերթ քոլեջ և Ազգային ագրոնոմիական ինստիտուտ Փարիզ-Գրինյոն |
| Մասնագիտություն | հրատարակիչ, դերասան, գրող, մշակութային գործիչ և հողագետ |
| Ծնողներ | հայր՝ Գրիգոր Աղաթոն |
Որդին է Գրիգոր Աղաթոնի։
Կենսագրություն խմբագրել
Ծնվել է Կ. Պոլսի Խասգյուղ թաղամասում, սովորել նախ Ներսիսյան, ապա՝ Նուբար-Շահնազարյան վարժարաններում և Ռոբերտ քոլեջում։ 1877 թվականին մեկնել է Փարիզ, սովորել Կրինյոնի գյուղատնտեսական քոլեջում, ավարտելուց հետո վերադարձել է Կ. Պոլիս։ 1896 թվականի քաղաքական դեպքերից հետո մեկնել է արտասահման, շարունակել համալսարանական կրթությունը Փարիզում, այնտեղից անցել է Բուլղարիա, ապա՝ Եգիպտոս, որտեղ 1920-ականներին գրել է մի շարք գրքույկներ՝ Բարեգործական ընկերության, Խորհրդային Հայաստանին ցույց տրվող օգնության և այլ հարցերի մասին, ինչպես՝ «Հայաստանի վերաշինությունը» (1924), «Նվիրատվություն և կտակ» (1925), «Հայաստանի մեջ հայ հողագործներու տիպար գյուղի մը ծրագիրը» (1925), «Բարեգործականի ծնունդն ու պատմությունը» և այլն։ 1931 թվականին հրատարակել է «Կյանքիս հիշատակները» գիրքը[2]։
Աղբյուրներ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Հայաստանի գրադարանների համահավաք գրացուցակ
- ↑ Գառնիկ Ստեփանյան (1973). Կենսագրական բառարան, հատոր Ա. Երևան: «Հայաստան». էջ էջ 65.