Դեղին թզուկ
Դեղին թզուկ, գլխավոր հաջորդականության աստղերի ոչ շատ մեծ տիպ՝ 0,8-ից 1,2 Արեգակի զանգվածով և 5000-6000 Կ մակերևույթի ջերմաստճանով[1]։ Իրենց Էներգիայի հիմնական աղբյուրը համարվում է հելիումի ջերմամիջուկային սինթեզը ջրածնից[2]։ Ամենահայտնի դեղին թզուկը համարվում է Արևը։ Այլ հայտնի աստղեր են՝ Կետի Տաուն, Կենտավրոսի Ալֆան, Հյուսիսային Թագի Ալֆան, Պեգասի 51-ը[3][4][5]։
«Դեղին թզուկ» անվանումը սխալ է, քանի որ G-տիպի աստղերը դասվում են սպիտակից սկսած, ինչպես Արեգակը, մինչև շատ թույլ դեղին տիրույթում, ինչպես գլխավոր հաջորդականության՝ ավելի փոքր զանգվածով և լուսատվությամբ G-տիպի աստղերը[6]։ Արեգակն իրականում սպիտակ է, սակայն դեղին է թվում Երկրի մթնոլորտում ռելեյան ցրման (անգլ.՝ Rayleigh scattering, ֆիզիկոս Ռելեյի անվամբ) պատճառով[7]։ Բացի այդ, չնայած «թզուկ» տերմինը կիրառվում է գլխավոր հաջորդականության դեղին աստղերը հսկա աստղերից տարբերակելու համար, դեղին թզուկները, ինչպիսին Արեգակն է, իրենց լուսավորությամբ ծածկում են Ծիր Կաթինի աստղերի 90%-ը (որոնք հիմնականում աղոտ նարնջագույն թզուկներ, կարմիր թզուկներ ու սպիտակ թզուկներ են)։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Empirical bolometric corrections for the main-sequence, G. M. H. J. Habets and J. R. W. Heintze, Astronomy and Astrophysics Supplement 46 (November 1981), pp. 193–237.
- ↑ Stellar Evolution: Main Sequence to Giant Արխիվացված 2020-05-13 Wayback Machine, class notes, Astronomy 101, Valparaiso University, accessed on line June 19, 2007.
- ↑ Alpha Centauri A, SIMBAD query result. Accessed on line December 4, 2007.
- ↑ Tau Ceti, SIMBAD query result. Accessed on line December 4, 2007.
- ↑ 51 Pegasi, SIMBAD query result. Accessed on line December 4, 2007.
- ↑ What Color Are the Stars?, Mitchell N. Charity's webpage, accessed November 25, 2007
- ↑ Dissanaike, George (1991 թ․ հոկտեմբերի 19). «Painting the sky red». New Scientist. 132 (1791): 31–33.