Գևորգ Աղաբեկի Քոլոզյան (1917, Նոր Բայազետ (այժմ Գավառ), Երևանի գավառ - հունիսի 25 1944, Ջերֆալկո, Սկարլինո, Տոսկանա, Իտալիա), կարմիր բանակային, հետո իտալական պարտիզան, պատերազմի ժամանակ մարմնով ծածկել է ֆաշիստական Գերմանիայի ռազմական կրակակետը։

Գևորգ Քոլոզյան
1917-1944
ԾննդավայրՆոր Բայազետ
Մահվան վայրՋերֆալկո, Սկարլինո, Տոսկանա, Իտալիա
ԳերեզմանGerfalco
Քաղաքացիություն Հայաստան
Զորատեսակպարտիզան
Ծառայության տարիներ1941—1944
ԿոչումԿարմիրբանակային
ԶորամասՊարտիզանական բրիգադ «Գուիդո Բոսկալիա»
Մարտեր/
պատերազմներ
Երկրորդ Համաշխարհային Պատերազմ
Պարգևներ

Կենսագրություն խմբագրել

Ծնվել է 1917 թվականին Նոր Բայազետում։ 1938 թվականին ավարտել է մանկավարժական ուսումնարանը և դպրոցում գերմաներեն դասավանդել։ 1939 թվականին զորակոչվել է Կարմիր բանակ և մասնակցել Սովետա-ֆիննական պատերազմին, վիրավորվել է և մոտ կես տարի բուժվել Յարոսլավլի հոսպիտալում, որից հետո զորացրվել է և շարունակել դասավանդել հայրենի քաղաքի դպրոցում։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի սկզբից կամավոր մեկնել է ռազմաճակատ։

Մոտ մեկ տարի գտնվել է Վրաստանում, ուր ըստ մեկ աղբյուրի[1] մասնագիտացել է հետախուզական դպրոցում, ըստ մյուսի[2]` ռադիոդպրոցում։ 1942 թվականի գարնանից ծառայել է Ղրիմի ռազմաճակատի քաղբաժնում, ըստ այլ աղբյուրի[1]` ոչ մեկ անգամ նետվել է հակառակորդի թիկունք դիվերսիոն խմբերի հետ։

1942 թվականի մայիսի 8-ից մայիսի 11-ը ընկել է շրջապատման մեջ[2] և գերվել։ 1942 թվականից համարվում է անհետ կորած։ Ըստ այլ վարկածի[1]՝ գերվել է 1943 թվականին սլովակյան պարտիզանների հետ կապ հաստատելու համար հակառակորդի թիկունք նետվելու ժամանակ։

Գերությունն անց է կացրել Իտալիայում, 1944 թվականին փախել է և միացել «Գուիդո Բոսկալիա» պարտիզանական բրիգադին։ 1944 թվականի հունիսի 25-ին պարտիզանների ջոկատը շրջապատվում է։ Շրջապատումից դուրս գալիս ոտքից վիրավոր Քոլոզյանը սեփական մարմնով ծածկում է հակառակորդի հրակնատը, որը փակում էր նահանջի ճանապարհը։ Թաղված է Ջերֆալկոյում։

«Գատզետտա Ուֆիչիալե» պաշտոնաթերթը իր 1957 թվականի հունիսի 19-ի համարում հրապարակեց Գևորգ Քոլոզյանին հետմահու «Մարտական քաջության համար» բրոնզե մեդալով պարգևատրելու մասին։ 1966 թվականի մարտի 4-ին պարզվեց հերոսի ինքնությունը, գտնվեցին նրա ազգականները և Իտալիայի դեսպանը ԽՍՀՄ-ում նրանց հանձնեց մեդալը։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 1,2 Ա. Պ. Կովալենկո, Գեորգին՝ ինքը Գևորգը, 1993 (ռուս.)
  2. 2,0 2,1 Ռ. Շիրինյան, Մատրոսովը Նոր Բայազետից, «Օգոնյոկ» ամսագիր, 1966 (ռուս.)

Տես նաև խմբագրել

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 12, էջ 473