Գերերկար ալիքներ
Գերերկար ալիքներ, ռադիոալիքներ, որոնց երկարությունը 10-100 կմ միջակայքում է (համապատասխան հաճախությունը՝ 30-3 կՀց)[1]։ Դրանք հեշտ են շրջանցում Երկրագունդը, թույլ են կլանվում Երկրի մակերևույթից, թափանցում են ծովերի խորքը, լավ են անդրադառնում իոնոսֆերայից[2]։
Դասակարգումը խմբագրել
Ըստ միջազգային ռադիոկապի կանոնակարգի, գերերկար ալիքները բաժանվում են[3]՝
| Ալիքի երկարություն | Հաճախականություն | Հաճախային միջակայքի անվանումը | Ալիքային միջակայքի անվանումը | Կիրառումը |
|---|---|---|---|---|
| 10-100 կմ | 3-30 կՀց | Շատ ցածր (VLF) | Միրիմետրային | Կապ սուզանավերի հետ |
| 100-1000 կմ | 300-3000 Հց | Ինֆրացածր (ULF) | Հեկտոկիլոմետրային | |
| 1000-10000 կմ | 30-300 Հց | Գերցածր (SLF) | Մեգամետրային | Կապ սուզանավերի հետ, գեոֆիզիկական հետազոտություն |
| 10000-100000 կմ | 3-30 Հց | Ծայրահեղ ցածր (ELF) | Դեկամետրային | Կապ սուզանավերի հետ, գեոֆիզիկական հետազոտություն |
Կիրառումը և տնտեսական դերը խմբագրել
Գերերկար ալիքները լայնորեն կիրառվում են ռադիոկապի, ռադիոնավարկման, ազդանշանների հաղորդման համակարգերում, ինչպես նաև Երկրի էլեկտրական հատկությունները, իոնոսֆերակն և մագնիսասֆերան ուսումնասիրելու համար[3]։
Կապ սուզանավերի հետ խմբագրել
Գերերկար ալիքների կարող են թափանցել ծովի խորքը, ուստի կիրառվում են սուզանավերի հետ կապը կազմակերպելու համար։
Գեոֆիզիկական հետազոտություն խմբագրել
Գերերկար ալիքները ընդունակ են շրջանցելու երկրագունդը, ինչը արժեքավոր դեր ունի մթնոլորտի տարբեր շերտերն ուսումնասիրելու համար։