Բրինդիզի (իտալ.՝ Brindisi), քաղաք և ծովային նավահանգիստ, Իտալիայի Ապուլիա մարզում։ Բրինդիզի գավառի վարչական կենտրոնն է։ Տեղակայված է Բարի քաղաքից դեպի հարավ-արևելք։

Բնակավայր
Բրինդիզի
իտալ.՝ Brindisi
լատին․՝ Brindisi
Դրոշ Զինանշան

ԵրկիրԻտալիա Իտալիա
Մակերես332,98 կմ²
ԲԾՄ15±1 մետր
Պաշտոնական լեզուիտալերեն
Բնակչություն82 694 մարդ (հունվարի 1, 2023)[1]
Ժամային գոտիUTC+1 և UTC+2
Հեռախոսային կոդ0831
Փոստային դասիչ72100
Ավտոմոբիլային կոդBR
Պաշտոնական կայքcomune.brindisi.it
Բրինդիզի (Իտալիա)##
Բրինդիզի (Իտալիա)

Քաղաքի հովանավորներն են համարվում Լորենցո դե Բրինդիզի և Թեոդոր Ամասիացի սրբերը։ Առաջինի պատվին քաղաքի տոնակատարությունը անցկացվում է սեպտեմբերի առաջին երկուշաբթի օրը, իսկ երկրորդինը՝ նոյեմբերի իննին։

Պատմություն խմբագրել

 

Հնում քաղաքն ունեցել է բացառիկ մեծ նշանակություն։ Հույները քաղաքի հիմնադրումը վերագրում էին Ոդիսևսին, որը Դիոմեդեսի դաշնակիցն էր[2], և կոչվում էին Բրինդիզիոն։ Հռոմեացիները վերափոխեցին այդ բառը, դարձնելով Բրունդիզիում, ինչը նշանակում է «եղջերուի գլուխ» (ծովածոցն, իրոք, եղնիկի եղջյուրներ է հիշեցնում)։

Պունիկյան պատերազմների ժամանակ Բրունդիզիումն ու Տարանտոն խիստ դիմադրություն էին ցույցաբերել Հաննիբալի բանակին։ Այդ քաղաքների միջոցով էր անցնում ողջ հռոմեական առևտուրը Արևելյան Միջերկրածովյան շրջանի հետ։ Մ. թ. ա. 40 թվականին Բրունդիզիումում են հանդիպել և հաշտվել Մարկոս Անտոնիոսը և Օկտավիանոս Օգոստոսը, իսկ քսան տարի անց այնտեղ մահացել է մեծ հռոմեացի բանաստեղծ Վիրգիլիոսը։ Քաղաքի բնակչությունը այդ ժամանակ ավելին էր, քան մեր ժամանակներում` առնվազն հարյուր հազար բնակիչ։

Միջնադարում Բրինդիզիի նշանակությունը զգալիորեն պակասեց, և առևտրի մեծ մասը տեղափոխվեց Բարի։ Իրավիճակը մասամբ հարթվեց Սիցիլիայի թագավորության ձևավորումից (1071) հետո։ Բրինդիզիից է սկսվել բազմաթիվ խաչակիրների արշավանքի ծովային ճանապարհը դեպի Սուրբ Երկիր։ XIV դարի վերջում Նեապոլի գրավման համար մղվող պատերազմները մեծ ավերածություններ պատճառեցին քաղաքին, ինչպես և՝ 1456-ի ավերիչ երկրաշարժը։

Իտալիայի միավորման շնորհիվ Բրինդիզին սկսեց զարգանալ՝ որպես երկրի ռազմածովային նավատորմի բազա. 1866 թվականից ի վեր նավահանգիստը և ջրանցքը մեծապես խորացվել են[3]։ Տեղական տնտեսության աճին նպաստել է և Սուեզի ջրանցքի բացումը 1869 թվականին։ Բենիտո Մուսոլինիի անկումից հետո Բրինդիզիում էր գտնվում Պիետրո Բադոլիոյի կառավարության շտաբը, որն էլ հայտարարել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից Իտալիայի դուրս գալու մասին։

Տնտեսություն խմբագրել

Բրինդիզիի տնտեսությունը միշտ մեծապես կախում է ունեցել ծովային առևտրից։ Այստեղից Հունաստան է ուղևորվում է լաստանավը, որը մեծ մասսայականություն է վայելում զբոսաշրջիկների շրջանում։ Քաղաքում զարգացած է սննդի (գինեգործություն) և քիմիական արդյունաբերությունը, կա նավթավերամշակման գործարան։ Բրինդիզիի միջով է անցնում Անկոնայից Լեչեի ափամերձ երկաթգիծը, իսկ օդանավակայանը գտնվում է քաղաքից 5 կմ հյուսիս։

Տեսարժան վայրեր խմբագրել

Բրինդիզին մեծ մասամբ կառուցված է ժամանակակից շինություններով, նրա հին պատմությանը վերաբերող ապացույցները քիչ են։ Դրանց թվում առաջին տեղը զբաղեցնում է անտիկ սյունը, որը նշում է հայտնի Ապիյան ճանապարհի վերջը։ Ծովափնյա ամրոցը կառուցվել է 1227 թվականին՝ կայսր Ֆրիդրիխ II-ի հրամանով։ 11-րդ դարի քաղաքային տաճարը ամբողջությամբ վերակառուցվել է 1749 թվականին։ Պահպանվում է ռոմանական Սուրբ Հովհաննեսի տաճարը (11-րդ դար դար), որը պատկանում է Սուրբ Գերեզմանի միաբանությանը։ Քաղաքի գլխավոր Գավառական հնագիտական թանգարանն է, որը կրում է Ֆ․ Ռիբեցցոյի անունը (սեփական շենքում, 1958 թվականից)։

Երկվորյակ քաղաքներ խմբագրել

Պատկերասրահ խմբագրել

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. https://demo.istat.it/?l=it
  2. Гомер. «Приключения Одиссея» (прозаический пересказ Н. А. Куна): «Нестор предложил тогда послать лазутчиков в троянский стан, чтобы узнать, что решили троянцы — вновь ли напасть на греков или же вернуться в город. Тотчас вызвался идти на это опасное дело Диомед и предложил кому-нибудь из героев идти с ним. Многие вызвались идти с Диомедом. Агамемнон велел Диомеду самому выбрать себе товарища. Выбрал Диомед Одиссея, любимца Афины Паллады. Верил он, что даже из пылающего огня вернутся они вдвоем невредимыми, так хитер и изворотлив был Одиссей».
  3. Бриндизи// Военная энциклопедия : [в 18 т.] / под ред. В. Ф. Новицкого [и др.]. — СПб. ; [М.] : Тип. т-ва И. Д. Сытина, 1911—1915.

Արտաքին հղումներ խմբագրել