Վիքիպեդիա

Բիլ դե Բլասիո

Բիլ դե Բլասիո (անգլ.՝ Bill De Blasio, մայիսի 8, 1961(1961-05-08)[1][2][3][…], Նյու Յորք շրջան, Նյու Յորք, Նյու Յորք, ԱՄՆ), ամերիկացի քաղաքական գործիչ, 2014 թվականի հունվարի 1-ից Նյու Յորքի քաղաքապետ։ 2001-2009 թվականներին 39-րդ շրջանից (Բրուքլին) եղել է Նյու Յորքի քաղաքային խորհրդի պատգամավոր, ավելի ուշ՝ Նյու Յորքի հանրային իրավաբան (2010–2013): 2013 թվականի նոյեմբերի 5-ին հաղթել է քաղաքապետի ընտրությունները՝ 20 տարեկանում դառնալով առաջին դեմոկրատ քաղաքապետը[4]։

Բիլ դե Բլասիո
անգլ.՝ Bill de Blasio
 
Կուսակցություն՝ Դեմոկրատական կուսակցություն
Կրթություն՝ Նյու Յորքի համալսարան, Կոլումբիայի համալսարանի Միջազգային և հանրային հարաբերությունների դպրոց և Cambridge Rindge and Latin School?
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ և փաստաբան
Ծննդյան օր մայիսի 8, 1961(1961-05-08)[1][2][3][…] (62 տարեկան)
Ծննդավայր Նյու Յորք շրջան, Նյու Յորք, Նյու Յորք, ԱՄՆ
Քաղաքացիություն  ԱՄՆ
Ի ծնե անուն անգլ.՝ Warren Wilhelm, Jr.
Ամուսին Chirlane McCray?
Զավակներ Dante de Blasio? և Chiara de Blasio?
 
Կայք՝ billdeblasio.com
 
Ինքնագիր Изображение автографа

Կենսագրություն խմբագրել

Ծնվել է 1961 թվականի մայիսի 8-ին Մանհեթենում (Նյու Յորք քաղաք), ստանալով Ուորեն անունը և Վիլհելմ կրտսեր ազգանունը։ Հայրը՝ Ուորեն Ուիլհելմը գերմանական ծագմամբ ամերիկացի է, մայրը` Մարիան, Բենևենտո քաղաքից իտալացի ներգաղթյալներ Ջովանիի և Աննա Դե Բլասիոյի դուստրն է[5][6]։ Շուտով Վիլհելմի ընտանիքը տեղափոխվում է Քեմբրիջ (Մասաչուսեթս)[7]։ 1968 թվականին Ուորենի հայրը լքում է ընտանիքը և մեկ տարի անց ծնողները բաժանվում են[8]։ 2012 թվականի ապրիլին տված հարցազրույցում Դե Բլասիոն ասել է, որ հայրը ԱՄՆ բանակի սպա է և Երկրորդ աշխարհամարտի տարիներին պատերազմել է Խաղաղ օվկիանոսում, մասնավորապես մասնակցել է Օկինավայի ճակատամարտում, որը խաղաղօվկիանոսյան ճակատում տեղի ունեցած բոլոր ժամանակների ամենաարյունահեղ մարտերից մեկն էր։ Ըստ Բիլի սա բացասաբար է անդրադարձել Ուորեն սրբի հոգեկան և բարոյական վիճակի վրա և հետագայում հանգեցրել է նրա հոր ալկոհոլիզմին և ամուսնալուծությանը[9]։ Ծնողների բաժանումից հետո Ուորեն կրտսերը մեծացել է մոր ընտանիքում։ 2013 թվականի սեպտեմբերին Դե Բլասիոն ասել է, որ հայրը թոքերի քաղցկեղ ուներ, իսկ 1979 թվականին ինքնասպանություն է գործել[10]։

1983 թվականին 22-ամյա Ուորեն Ուիլհելմ կրտսերը պաշտոնապես փոխել է ազգանունը Դե Բլասիո-Վիլհելմի։ 1990 թվականին հայտնվել է հասարակական բեմում, օգտագործել է Բիլ Դե Բլասիո անունը, քանի որ իր անձնական կյանքում սովորաբար անվանում էին «Բիլ» կամ «Բիլի»[9]։ Իրավականորեն Ուորեն անունը Բիլ Դե Բլասիոյի փոխվել է 2002 թվականին, երբ ընտրությունների ժամանակ նկատվել է անհամապատասխանություն[11]։

1981 թվականին Դե Բլասիոն ստացել է Հարի Թրումենի դրամաշնորհ[12]։ Նյու Յորքի համալսարանից ստացել է բակալավրի կոչում, ինչպես նաև Կոլումբիայի համալսարանի Միջազգային հարաբերությունների դպրոցից միջազգային հարաբերությունների մագիստրոսի կոչում[13]։ 1983 թվականին որպես Նյու Յորքի համալսարանի ուսանող ճանապարհորդել է ԽՍՀՄ-ով։

Կարիերայի սկիզբ խմբագրել

Իր կարիերան սկսել է 1984 թվականից՝ դառնալով Նյու Յորքի անչափահասների կրթաթոշակային ծրագրի բաժնի աշխատակից։ 1987 թվականին Կոլումբիայի համալսարանում ավարտական դասընթացներն ավարտելուց անմիջապես հետո դարձում է Մերիլենդ նահանգի Quixote Center համայնքային իրավաբանական ֆիրմայի քաղաքական կազմակերպիչը, որն ակտիվորեն աջակցում էր 1980-ականներին Նիկարագուայում գտնվող սանդիստների կառավարությանը[14][15]։ 1988 թվականին Բիլը որպես Quixote Center-ի ներկայացուցիչ 10 օր անցկացրել է Նիկարագուայում՝ օգնելով բաժանել սնունդ և դեղամիջոցներ։ Այդ ժամանակ Դե Բլասիոն սանդիստների կողմնակիցն էր, որոնք դեմ էին նախագահ Ռեյգանի վարչակազմին։

Նիկարագուայից վերադառնալուց հետո Բիլը տեղափոխվել է Նյու Յորք, որտեղ աշխատել է Կենտրոնական Ամերիկայի առողջապահության բարելավմանն ուղված ոչ առևտրային կազմակերպությունում[15]։ Ազատ ժամանակ շարունակել է աջակցել սանդինիստներին՝ միանալով Մեծ Նյու Յորքի Նիկարագուայի համերաշխության ցանցին, Նիկարագուայի Համերաշխության ցանցի խմբին, որն անցկացնում էր հանդիպումներ և միջոցներ էր հավաքում սանդինիստների համար[15]։ Դե Բլասիոն 1989-ին՝ դարձել է Նյու Յորքի Դեյվիդ Դինկինսի ընտրարշավի կամավոր համակարգող[15]։ Իր թեկնածուի հաղթանակից հետո Բիլը քաղաքապետարանում աշխատում էր որպես օգնական[16][17]։

Նյու Յորքի քաղաքային խորհուրդ խմբագրել

2001 թվականին Դե Բլասիոն որոշել է Նյու Յորքի քաղաքային խորհրդի ընտրություններին մասնակցել Բրուքլին շրջանի 39-րդ թաղամասից, որն իր մեջ ներառում է Բորո Պարկը, Քերոլ Գարդենսը, Քոբլ Հիլը, Գովանուսը, Քենսինգթոնը, Սլոուպ Պարկը և Վինդսոր Թերեսը։ 2001 թվականի սեպտեմբերին հաղթել է առաջնային ընտրություններում՝ ստանալով 5161 ձայն (32,12%) և առաջ է անցել 5 մրցակիցներից[18]։ Նոյեմբերի 6-ին կայացած ընտրություններում Դե Բլասիոն հավաքել է 18,131 ձայն (71 04%)՝ առաջ անցնելով հանրապետականների, «կանաչների» և պահպանողականների թեկնածուներից[19]։ 2003 թվականի նոյեմբերի 4-ին վերընտրվել է երկրորդ ժամկետով՝ ստանալով 9461 ձայն (72,05%) և գերազանցել կանաչներին և հանրապետականներին[20]։ 2005 թվականի նոյեմբերի 8-ին Դե Բլասիոն վերընտրվել է երրորդ ժամկետով՝ հավաքելով 17,554 ձայն (83,44%) և առաջ անցել հանրապետական և անկախ թեկնածուներից[21]։

Որպես պատգամավոր Դե Բլասիոն ղեկավարում էր Քաղաքային խորհրդի ընդհանուր բարեկեցության հանձնաժողովը (անգլ.՝ Committee on General Welfare), ինչպես նաև անդամակցում էր կրթության (անգլ.՝ Committee on Environmental Protection), շրջակա միջավայրի պաշտպանության (անգլ.՝ Committee on Environmental Protection), ֆինանսների (անգլ.՝ Committee on Finance) և կառավարման տեխնոլոգիաների հանձնաժողովներին (անգլ.՝ Committee on Technology in Government):

Քաղաքային խորհրդում Դե Բլասիոն օրենք է ընդունել ՝ կանխելու խտրականություն տարածումը, որը կիրառվում է դաշնային բնակարանային սուբսիդավորման երաշխավորմանը և օգնել Նյու Յորքի ցածր եկամուտ ունեցող ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ով վարակված բնակչության բնակարանային և կոմունալ ծառայություններին[22][23][24]։

Նյու Յորքի հանրային փաստաբան խմբագրել

2008 թվականի նոյեմբերին Դե Բլասիոն հայտարարել է Նյու Յորքի Դեմոկրատական կուսակցության հանրային դատախազի թեկնածությունն առաջադրելու համար պայքարելու մտադրության մասին։ Նրա թեկնածությանը աջակցել են New York Times-ը[25], Բեթսի Գոթբաումը, 2-րդ հասարակական դատախազը, Նյու Յորքի նախկին քաղաքապետ Էդ Կոչը, Նյու Յորքի նահանգի նախկին նահանգապետ Մարիո Կուոմոն և սուրբ Էլ Շարփթոնը (ամերիկյան բապտիստական եկեղեցու քահանա, ակտիվիստ-իրավապաշտպան և հեռուստառադիոհաղորդավար)[26]։

2009 թվականի սեպտեմբերի 15-ին Դե Բլասիոն Ժողովրդավարական կուսակցության փրայմերիզի առաջին փուլում զբաղեցրել է առաջին տեղը՝ ստանալով ձայների 33%-ը։ Նույն թվականի սեպտեմբերի 29-ին հաղթել է առաջնային ընտրությունների երկրորդ փուլը՝ հավաքելով 145.413 ձայն (62,35%) և պարտության մատնել Նյու Յորքի առաջին հանրային դատախազ Մարկ Գրինին, որը որոշել էր վերադառնալ այդ պաշտոնին[27]։ 2009 թվականի նոյեմբերի 3-ին Դե Բլասիոն ստացել է 724,629 ձայն (77,56%)՝ հաղթելով հինգ մրցակիցների, այդ թվում՝ հանրապետական Ալեքս Զաբլոցկուն։ 2010 թվականի հունվարի 1-ին Բիլը ստանձնել է Նյու Յորքի երրորդ դատախազի պաշտոնը[28]։ Իր երդմնակալության խոսքում նա քննադատել է քաղաքապետ Մայքլ Բլումբերգի վարչակազմին՝ իր կրթական քաղաքականության և անօթևանների կարիքների նկատմամբ ցուցաբերած վերաբերմունքի համար[29]։

Որպես հասարակական իրավաբան Դե Բլասիոն բազմիցս կտրուկ քննադատում էր քաղաքապետ Բլումբերգի կրթական քաղաքականությունը։ Նա քաջալերել է Քեթի Բլեքին (այն ժամանակ Նյու Յորքի դպրոցների կանցլեր), մասնակցելու հանրային ֆորումների և քննադատել է նրան, որ Քեթին երեխաներին չի ուղարկել հանրակրթական դպրոցներ։ 2010 թվականի մարտին Դե Բլասիոն դեմ է արտահայտվել Մետրոպոլիտենի տրանսպորտային մարմնի առաջարկությանը` չեղարկելով ուսանողների անվճար ճանապարհորդությունը՝ պնդելով, որ այդ միջոցը բացասաբար կանդրադառնա դպրոց հաճախելու վրա։ Երեք ամիս անց դեմ է արտահայտվել քաղաքապետի առաջարկած քաղաքային բյուջեի նախագծին, որը նախատեսում էր ավելի քան 34 միլիոն դոլարով կրճատել երեխաների խնամքի ծառայությունների ծախսերը[30]։

2010 թվականի հունիսին Դե Բլասիոն դեմ էր արտահայտվել Նյու Յորքի բնակարանային կառույցի համար ցածր եկամուտ ունեցող բնակարանային սուբսիդավորման երաշխավորների քանակը նվազեցնելու որոշմանը[31]։ Մեկ ամիս անց որոշումը չեղյալ է հայտարարվել[32]։ Երեք ամիս անց Դե Բլասիոն գործարկել է «Նյու Յորքի ամենավատ վարձատուների ցուցակը առցանց նախագիծը»` հետևելու այն վարձատուներին, որոնք վարձով են տալիս կյանքին սպառնացող բնակարաններ։ Ցանկը լրատվամիջոցների կողմից լայնորեն լուսաբանվել է[33]։

2013 թվականի սեպտեմբերին Դե Բլասիոն դեմ էր արտահայտվել կանոնադրական դպրոցներին, որոնք բյուջեից ֆինանսավորում ստանալիս, միևնույն ժամանակ ղեկավարվում են մասնավոր անձանց և ընկերությունների կողմից՝ նշելով, որ հանրային դպրոցները պետք է լինեն ուշադրության կենտրոնում[34]։ Նա առաջարկել է վերջ տալ քաղաքի 183 կանոնադրական դպրոցների համար քաղաքային տարածքների անվճար վարձակալության քաղաքականությանը և հատարարել մորատորիում`մեկ շենքում կանոնադրական և հանրակրթական դպրոցների համատեղ տեղակայման վերաբերյալ։ 2013 թվականի հոկտեմբերին երթ էր անցկացվել՝ ի պաշտպանություն կանոնադրական դպրոցների, որին մասնակցում էին գրեթե 20 հազար ցուցարարներ, որոնք բողոքում էին դե Բլասիոյի առաջարկի դեմ[35]։

Քաղաքապետի ընտրություններ խմբագրել

 
Բիլ դե Բլասիոն կնոջ և երեխաների հետ ՆյուՅորքի ցույցի ժամանակ (2013 թվական)

2013 թվականիի հունվարի 27-ին դե Բլասիոն Դեմոկրատական կուսակցությունից իրեն առաջադրել է Նյու Յորքի քաղաքապետի պաշտոնում[36]։

Դեմոկրատների փրայմերիզին որոշել են մասնակցել Ինը թեկնածուներ, այդ թվում այնպիսի հայտնի քաղաքական գործիչներ, ինչպիսիք են Քաղաքային խորհրդի խոսնակ Քրիստինա Կալահեն Քուինը, ԱՄՆ Ներկայացուցիչների պալատի նախկին ներկայացուցիչ Էնթոնի Վիները և Նյու Յորքի նախկին գանձապետ, 2009 թվականի քաղաքապետի թեկնածու Բիլ Թոմփսոնը[37]։ Ապրիլին, երբ Վիները դուրս է մնացել պայքարից՝ դե Բլասիոն ըստ հարցումների չորրորդ /հինգերորդ տեղում էր։ Չնայած իր ցածր մեկնարկային հնարավորություններին, Բիլը կարողացել է մի շարք ազդեցիկ կազմակերպությունների և անհատների աջակցություն ստանալ[38]։

Մասնավորապես, նրան աջակցում էին Վերին Մանհեթենի Բարաք Օբամայի դեմոկրատական ակումբը (անգլ. Barack Obama Democratic Club of Upper Manhattan), Նյու Յորքի ամենամեծ արհմիությունը, Արևելյան առողջապահության աշխատողների միությունը (անգլ. United Healthcare Workers East), Վերմոնտի նախկին նահանգապետ Հովարդ Դինը, կոնգրեսական Իվետ Քլարկը, ինչպես նաև այնպիսի հայտնի մարդիկ, ինչպիսիք են Ալեք Բոլդվինը, Սառա Ջեսիկա Փարքերը, Հարի Բելաֆոնտեն և Սյուզան Սարանդոնը[39][40][41][42]։

Դե Բլասիոն ԶԼՄ-ների ուշադրությունը գրավել է, երբ նա և տասնյակ այլ քաղաքական գործիչներ, ներառյալ քաղաքային խորհրդի տեղակալ Սթիվեն Լևինը ձերբակալվել են Լոնգ-Այլենդի քոլեջի հիվանդանոցի փակման դեմ բողոքելու համար։ Բողոքի ակցիայի մասնակիցների թվում էին նաև Դեմոկրատական քաղաքապետի պաշտոնակատար Էնթոնի Վիեների և քաղաքի գանձապահ Ջոն Լյուին, սակայն նրանց չեն ձերբակալել[43]։

Ազդեցիկ կազմակերպությունների և անհատների ձերբակալության և աջակցության շնորհիվ դե Բլասիոյի վարկանիշն աստիճանաբար սկսել է բարձրանալ։ Օգոստոսի կեսին նա հարցումների արդյունքում առաջատարն էր[44]։ Սեպտեմբերի 3-ին հրապարակվել են Quinnipiac համալսարանի սոցիոլոգների կողմից անցկացված հարցման արդյունքները, որոնք ցույց են տալիս, որ դե Բլասիոյի օժանդակության մակարդակը բարձրացել է մինչև 43%-ի[45]։

Սեպտեմբերի 10-ի առաջնային ընտրություններում դե Բլասիոն ստացել է 40,12%, ինչը մի փոքր ավելին է, քան 40% -ը, որն անհրաժեշտ է երկրորդ փուլից խուսափելու համար[46]։ Սեպտեմբերի 16-ին երկրորդ տեղ զբաղեցրած Բիլ Թոմփսոնը հանել է թեկնածությունը։ Թոմփսոնի այս քայլը դե Բլասիոյին հնարավորություն է տվել դառնալ Նյու Յորքի քաղաքապետի ժողովրդավարական թեկնածու։ Արդեն սեպտեմբերի 12-ին դե Բլասիոն հայտարարվել է Աշխատող ընտանիքներ կուսակցության (անգլ. Working Families Party)[47]:

Իր նախընտրական քարոզարշավի ընթացքում դե Բլասիոն հայտարարել է, որ մտադիր է բարձրացնել այն բնակիչներից ստացվող հարկերը, որոնց վաստակը կազմում է ավելի քան տարեկան 500,000 $՝ նախադպրոցական կրթության ծրագրերը ֆինանսավորելու և միջնակարգ դպրոցներում արտադպրոցական կրթության ծրագրերը ընդլայնելու համար[48]։ Նա նաև խոստացել է Նյու Յորքի Սիթի համալսարանում տարեկան ներդնել 150 միլիոն դոլար՝ տեխնիկական և հատուկ կրթության բարելավման նպատակով ուսման վարձը կրճատելու և կրթական ծրագրերը բարելավելու[49]։ Անվտանգության և հանցագործությունների կանխարգելման ոլորտում դե Բլասիոն նպատակ ուներ դադարեցնել ոստիկանության կողմից ռասայական խտրականությունը, խստացնել զենքի հսկողությունը, ապահովել ոստիկանության թափանցիկությունն ու հաշվետվողականությունը՝ միաժամանակ ավելացնելով իրավապահ մարմինների ծախսերը[50][50]։

Առողջապահության ոլորտում նախատեսում էր Նյու Յորքի չապահովագրված բնակիչներին բժշկական օգնություն ցուցաբերել և բացել առնվազն 16 նոր կլինիկա[50]։ Տնտեսության մեջ դե Բլասիոն մտադիր է քաղաքի յուրաքանչյուր շրջանում ստեղծել տնտեսական զարգացման կենտրոններ, ընդլայնել փոքր բիզնեսի համար օժանդակության ծրագրերը, ներառյալ ներգաղթյալ ձեռներեցներին աջակցումը, հարկային արտոնությունների վերափոխումը և ոչ արդյունավետ ծրագրերի վերացումը, ինչը տարեկան կխնայի 250 միլիոն դոլար, ինչպես նաև կմշակվի զարգացման միասնական բյուջե[50][50]։ Գործազրկության դեմ պայքարի համար առաջարկում է բարելավել մասնագիտական ուսուցման համակարգ և առնվազն կենսապահովման նվազագույն զամբյուղի չափով աշխատատեղեր ստեղծելու համար սուբսիդիաներ տրամադրել[50]։ Հաջորդ տասնամյակի ընթացքում խոստանում է կառուցել մոտ 200,000 միավոր մատչելի բնակարան։ Հաջորդ հինգ տարիների ընթացքում դե Բլասիոն ցանկանում է գերարագ ինտերնետը հասանելի դարձնել Նյու Յորքի բոլոր տնային տնտեսություններում և տնտեսական զարգացման կենտրոնների շուրջ ստեղծել տնտեսական Wi-Fi գոտիներ։ Նա նախատեսում է ստեղծել ավելի քան 20 գիծ ունեցող քաղաքային Bus Rapid Transit ցանց։ Դե Բլասիոն պայքարելու է դպրոցներում և ծերանոցներում արագ տեսախցիկներ տեղադրելու համար։

Բնապահպանական միջավայրը պաշտպանելու համար Բիլ դե Բլասիոն կշարունակի ներդրումներ կատարել «կանաչ էներգիայի» և աղբի վերամշակման ոլորտում, ինչպես նաև բիզնեսի սեփականատերերին օգնել կրճատել էներգիայի սպառումը։ Բացի այդ, էկոտուրիզմը ընդլայնելու համար մտադիր է վերականգնել ջրային ուղիները։ Սոցիալական ոլորտում դե Բլասիոն մտադիր է վարձու աշխատողներին տրամադրել վճարովի անաշխատունակության օրեր և նվազագույն աշխատավարձ, ինչպես նաև խոստացել է սննդի աջակցության ծրագրերին մասնակցելու համար պարզեցնել դիմումի ներկայացումը։ Նախատեսում է անվճար լանչեր պատրաստել բոլոր հանրակրթական դպրոցներում։ Դե Բլասիոն դառնալով քաղաքապետ, նախատեսում է աջակցել անօթևան ԼԳԲՏ երիտասարդներին, օգնել տարեց ԼԳԲՏ անձանց բնակարանային ապահովմանը, ինչպես նաև Նյու Յորքի ԼԳԲՏ անձանց ապահովելու պետական և մասնավոր ապահովագրության ծրագրեր։ Նաև խոստացել է պայքարել կանանց հալածանքների ու խտրականությունների դեմ, ապահովել հավասար աշխատանքի դիմաց հավասար վարձատրություն։ Դե Բլասիոն պլանավորում է աշխատանքներ տանել ընտանեկան բռնության հետևանքով զոհված կանանց և միայնակ մայրերի բնակարանային ապահովումը հեշտացնելու համար[50]։

2013 թվականի նոյեմբերի 5-ին կայացած ընտրություններում դե Բլասիոն ընտրվել է Նյու Յորքի 109-րդ քաղաքապետ[51]։ Ըստ քվեարկության ավարտից հետո հայտարարված հարցումների, դե Բլասիոն հաղթել է ընտրություններում՝ գերազանցելով ձայների 70%-ը։

Երդման արարողությունը տեղի է ունեցել 2014 թվականի հունվարի 1-ին, կեսգիշերից անմիջապես հետո, Դե Բլասիոյի տանը[52]։ Տեղական ժամանակով 12:00-ին (Մոսկվայի ժամանակով 21։ 00-ին) տեղի է ունեցել քաղաքապետի երդմնակալության արարողությունը։ Այն ղեկավարում էր ԱՄՆ նախկին նախագահ Բիլ Քլինթոնը՝ օգտագործելով Ֆրանկլին Ռուզվելտին պատկանող Աստվածաշունչը[53]։

Անձնական կյանք խմբագրել

Դե Բլասիոն ամուսնացած է։ Կինը՝ Չիրլեյն Մակրեյը գրող, բանաստեղծ, խմբագիր, մասնագիտական PR մասնագետ և հասարակական գործիչ է, ունի փորձ պետական ծառայության և քաղաքականության ոլորտում։ 1970-ականներին իրեն որակել է որպես լեսբուհի։ Նրանք հանդիպել են 1991 թվականին, երբ երկուսն էլ աշխատում էին քաղաքապետ Դեյվիդ Դինքինսի վարչությունում։ Այդ ժամանակ Բիլը փոխքաղաքապետի օգնականն էր, իսկ Չերլինը քաղաքապետի խոսնակի։ Նրանք ամուսնացել են 1994 թվականին՝ Բրուքլինի Պրոսպեկտ այգում։ Բիլը և Չիրլեյնը ունեն երկու երեխա՝ Դանթեն և Չիարան։ Դե Բլասիոն մշտապես բնակվում է Բրուքլինում՝ Սլոուպ այգու տարածքում։ Boston Red Sox բեյսբոլի թիմի, իտալական «Նապոլի» ֆուտբոլային ակումբի երկրպագու է։

196 սմ հասակով Բիլ դե Բլասիոն Նյու Յորքի պատմության ամենաբարձրահասակ քաղաքապետն է։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 Munro A. Encyclopædia Britannica
  2. ↑ 2,0 2,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  3. ↑ 3,0 3,1 GeneaStar
  4. ↑ Yoav Gonen, Tara Palmeri & Beth DeFalco: «Bill De Blasio elected NYC mayor». New York Post, 5.11.2013
  5. ↑ John Cassidy: «Bill De Blasio’s Moment: Can He Handle It?». The New Yorker, 14.08.2013
  6. ↑ New York Times: «Paid Notice — Deaths Wilhelm, Maria (nee De Blasio)». 28.01.2007
  7. ↑ Javier C. Hernandez: «That Boston Fan? He Wants to Run New York». New York Times, 20.08.2013
  8. ↑ Jennifer Fermino: «Bill De Blasio mayoral campaign ad tells of demons of an alcoholic father». New York Daily News, 10.06.2013
  9. ↑ 9,0 9,1 Allan Wolper: «Bill De Blasio and Allan Wolper». PRX: Conversations with Allan Wolper, 04.2013
  10. ↑ Anna Sale: «WNYC News Exclusive: Bill De Blasio Speaks with WNYC About His Father’s Suicide». New York Public Radio, 30.09.2013
  11. ↑ Greg Smith: «Mayoral hopeful Bill de Blasio has had three different legal names, court records show». New York Daily News, 22.09.2013
  12. ↑ «America’s Truman Scholars» Արխիվացված 2013-09-21 Wayback Machine. Truman.gov
  13. ↑ New York Daily News: «New York City mayoral candidates: A look at Bill de Blasio». 15.04.2013
  14. ↑ NY Daily News: «New York City Public Advocate Bill de Blasio». 30.03.2013
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 Javier Hernandez: «A Mayoral Hopeful Now, de Blasio Was Once a Young Leftist». New York Times, 23.09.2013
  16. ↑ Colin Campbell: «Bill De Blasio For NYC Mayor: Can The Public Advocate Go From Master Strategist To Mister Mayor?». New York Observer, 6.12.2013
  17. ↑ Adam Dickter: «The Political Education Of Bill de Blasio» Արխիվացված 2013-08-21 Wayback Machine. The Jewish Week, 17.07.2013
  18. ↑ Our Campaigns: «NYC Council 39 — D Primary Race — Sep 25, 2001»
  19. ↑ Our Campaigns: «NYC Council 39 Race — Nov 06, 2001»
  20. ↑ Our Campaigns: «NYC Council 39 Race — Nov 04, 2003»
  21. ↑ Our Campaigns: «NYC Council 39 Race — Nov 08, 2005»
  22. ↑ «Res 0803-2007». New York City Council
  23. ↑ «Int 0535-2005». New York City Council
  24. ↑ «L.S.1827 M.R.M. 3/6/07». New York City Council
  25. ↑ «For New York City Public Advocate». New York Times, 29.08.2009
  26. ↑ Julie Bosman: «De Blasio and Green in Runoff for Advocate». The New York Times, 16.09.2009
  27. ↑ Our Campaign: «NYC Public Advocate — D Runoff Race — Sep 29, 2009»
  28. ↑ Our Campaigns: «New York City Public Advocate Race — Nov 03, 2009»
  29. ↑ Julie Bosman: «Public Advocate Takes a Challenging Tone, and Thoughts of 2013 Are Near». The New York Times, 01.01.2010
  30. ↑ Bill de Blasio. «Statement by Public Advocate de Blasio on Cathie Black’s Doubts About Sending Her Children to Public School» Արխիվացված 2013-10-17 Wayback Machine. Public Advocate for the City of New York
  31. ↑ Office of the NYC Public Advocate: re proposed daycare cuts Արխիվացված 2013-10-17 Wayback Machine
  32. ↑ «Protests against the MTA Continue in Effort to Save Student MetroCards» Արխիվացված 2013-10-17 Wayback Machine. NYC Public Advocate
  33. ↑ B. Chapman, E. Einhorn: «New website aims to shine light on city’s worst slumlords». New York Daily News, 30.08.2020
  34. ↑ «Section 8 vouchers restored». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ նոյեմբերի 11-ին. Վերցված է 2013 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  35. ↑ Javier C. Hernandez: «City’s Charter Schools Fear Having de Blasio for a Landlord». New York Times, 08.10.2013
  36. ↑ D. W. Chen: «De Blasio, Announcing Mayoral Bid, Pledges to Help People City Hall Forgot». The New York Times, 27.01.2013
  37. ↑ «Candidates 2013 Citywide Elections» Արխիվացված 2013-09-21 Wayback Machine
  38. ↑ Jon Schuppe: «Anthony Weiner at 2nd Place in Democratic Mayoral Poll by NBC New York/Marist» Արխիվացված 2013-09-20 Wayback Machine. NBC New York, 17.04.2013
  39. ↑ «Bill is honored to have the support of» Արխիվացված 2013-08-06 Wayback Machine. Bill de Blasio for Mayor
  40. ↑ E. Durkin: «Sarah Jessica Parker backs Bill de Blasio: The former 'Sex and the City' actress is the second from the show to lend her support for the New York mayoral candidate». New York Daily News, 23.04.2013
  41. ↑ K. A. Lee: «Alec Baldwin names Bill De Blasio as his pick for next New York City mayor, knocks Christine Quinn as ‘untrustworthy’». New York Daily News, 07.12.2013
  42. ↑ Joe Coscarelli: «All the Celebrities in Bill de Blasio’s New Ad — Daily Intelligencer». Nymag.com, 27.08.2013
  43. ↑ S. Weichselbaum: «Bill de Blasio, Dan Squadron and other Brooklyn pols storm LICH after SUNY sends in closure plan». New York Daily News, 18.07.2013
  44. ↑ The New York Times: «New Poll Suggests That de Blasio Is Now First Among Voters». 14.08.2013
  45. ↑ «De Blasio Surges Past 40 % In New York City Mayoral Race» Արխիվացված 2013-11-13 Wayback Machine. Quinnipiac University Poll Finds. 03.09.2013
  46. ↑ Hunter Walker: «Race for New York Mayor’s office sees Bill De Blasio edging it». The Independent, 11.09.2013
  47. ↑ «A Display of Democratic Unity as Thompson Cedes to de Blasio». The New York times
  48. ↑ «Working Families Party Leaders Back Bill de Blasio for Mayor of New York City» Արխիվացված 2013-10-07 Wayback Machine (Press release). Working Families Party. 12.09.2013
  49. ↑ Henry Goldman: «De Blasio Proposes NYC Tax Surcharge on Wealthy for Schools». bloomberg.com, 4.10.2013
  50. ↑ 50,0 50,1 50,2 50,3 50,4 50,5 50,6 Ann Pierret: «Up Close With NYC’s Mayoral Candidates: Bill de Blasio (D)». wfuv.org
  51. ↑ Michael Barbaro, Dadid W. Chen (2013 թ․ նոյեմբերի 5). «De Blasio Is Elected New York City Mayor» (անգլերեն). The New York Times. Վերցված է 2013 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  52. ↑ «New York City Mayor Exit Polls». New York Times
  53. ↑ Lenta.ru: Мир: Политика: Новый мэр Нью-Йорка принял присягу
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Բիլ_դե_Բլասիո&oldid=9564932» էջից