Վիքիպեդիա

Անդրեյ Դմիտրիև (քաղաքական գործիչ)

Անդրեյ Վլադիմիրի Դմիտրիև (բելառուս․՝ Андрэй Уладзіміравіч Дзмітрыеў, մայիսի 12, 1981(1981-05-12), Մինսկ, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), բելառուս քաղաքական և հասարակական գործիչ։ «Ասա ճշմարտությունը» հասարակական կազմակերպության համանախագահ։

Անդրեյ Դմիտրիև
 
Կուսակցություն՝ անկախ քաղաքական գործիչ, Q108296630? և Միավորված քաղաքացիական կուսակցություն
Կրթություն՝ Եվրոպական հումանիտար համլսարան
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ և հասարակական գործիչ
Ծննդյան օր մայիսի 12, 1981(1981-05-12) (42 տարեկան)
Ծննդավայր Մինսկ, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն  Բելառուս
 
Կայք՝ dzmitryeu.by

Կենսագրություն խմբագրել

Ծնվել է 1981 թվականի մայիսի 12-ին Մինսկում։ 2000-2001 թվականներին ծառայել է բանակում։

2015 թվականին ավարտել է Եվրոպական հումանիտար համալսարանը՝ «Քաղաքագիտություն» մասնագիտությամբ։ Ուսումնասիրել է քաղաքագիտություն և պետական կառավարում[1]։

2008 թվականին հիմնադրել է պետական կառավարման երիտասարդ մենեջերների դպրոցը (SYMPA)։ Տիրապետել և ղեկավարել է սեփական բիզնեսը։ Օգնել է քաղաքացիներին պաշտպանել նրանց շահերը և պաշտպանել հասարակության դիրքորոշումները պաշտոնյաների առջև, ինչպես նաև քաղաքացիների ինքնակազմակերպման և տեղական ինքնակառավարման զարգացման մեջ։

Ամուսնացած է, երեք որդիների հայր է[1]։ Տիրապետում է անգլերենին։

Քաղաքական գործունեություն խմբագրել

2001 թվականին անդամակցել է Միավորված քաղաքացիական կուսակցությանը և այնտեղ է եղել մինչև 2012 թվականը[2][3], գլխավորել է Մինսկի Մոսկվայի շրջանային կազմակերպությունը։ 2007 թվականին դարձել է կուսակցության միջազգային քարտուղար։

2002-2009 թվականներին մասնակցել է Բելառուսի, Ռուսաստանի, Ուկրաինայի տարբեր մակարդակների քարոզարշավներում որպես խորհրդատու և ընտրարշավների ղեկավար։

2010 թվականին մի շարք քաղաքական գործիչների ու փորձագետների հետ միասին հիմնադրել է «Ասա ճշմարտությունը» շարժումը։

2010 թվականին եղել է նաև նախագահի թեկնածու Վլադիմիր Նեկլյաևի ընտրական շտաբի ղեկավարը[4]։ Ընտրությունից հետո նշանակվել է ՊԱԿ մեկուսարանի քրեակատարողական հիմնարկի աշխատակից, այնուհետև դատապարտվել 2 տարվա պայմանական ազատազրկման՝ քրեական օրենսգրքի 342-րդ հոդվածով (հասարակական կարգը կոպտորեն խախտող գործողությունների կազմակերպում և նախապատրաստում կամ ակտիվ մասնակցություն)[5]։

2015 թվականին Անդրեյ Դմիտրիևը դարձել է նախագահի թեկնածու Տատյանա Կորոտկևիչի ընտրական շտաբի ղեկավարը[6], որը, ըստ ՆԻՍԵՊԻ անկախ սոցիոլոգիական գործակալության տվյալների, ընտրություններում ստացել է 22,3 % ձայն[7]։

2019 թվականին Անդրեյ Դմիտրիևը առաջադրվել է Ներկայացուցիչների պալատում[8]։ Ըստ պաշտոնական տվյալների՝ լավագույն արդյունքն է ստացել այլընտրանքային թեկնածուների շրջանում։

«Ասա ճշմարտությունը» կազմակերպություն խմբագրել

2012 թվականին Անդրեյ Դմիտրիևի ղեկավարությամբ «Ասա ճշմարտությունը» արշավը օգնել է պաշտպանել գյուղը և ամառանոցը քանդելուց չին-բելառուսական արդյունաբերական պարկի կառուցման ժամանակ և պաշտպանել Վոլմյան արգելավայրի տարածքը (Սմոլևիչսկի շրջան)[9][10]։ Շինարարության հարցը լայնորեն քննարկվել է ԶԼՄ-ներում և հասարակության մեջ[11]։ Հանգստյան կոոպերատիվների և արգելավայրի պահպանման համար պայքարի ընթացքում Անդրեյ Դմիտրիևը ենթարկվել է հետապնդման և կալանքի[12]։

2013-2014 թվականներին որպես «Ասա ճշմարտությունը» ղեկավար՝ եղել է «ժողովրդական հանրաքվեի» համար ստորագրահավաքի նախաձեռնողն ու համակարգողը՝ Բելառուսում խաղաղ փոփոխությունների, անվճար կրթության և բժշկության մասին նախաձեռնությունը, նախագահության երկու ժամկետների վերադարձը և քաղաքացիների կողմից քաղաքապետերի ընտրությունը[13][14]։ Ընդամենը «ժողովրդական հանրաքվեի» նախաձեռնության համար ավելի քան 75 հազար ստորագրություն է հավաքվել[15]։

2017 թվականին «Ասա ճշմարտությունը»-ի ղեկավարներ Անդրեյ Դմիտրիևը և Տատյանա Կորոտկևիչը հասան այն օրենսդրության ընդունմանը, որը կարգավորում է ինքնազբաղված քաղաքացիների գործունեությունը, որպեսզի մարդիկ կարողանան վաստակել գումար և չվախենան տուգանքներից[16][17]։ Արդյունքում՝ 2017 թվականի սեպտեմբերի 19-ին ընդունվել է «ֆիզիկական անձանց գործունեության կարգավորման մասին» թիվ 337 հրամանագիրը, որն ընդլայնել է գործունեության այն տեսակների ցանկը, որոնց իրականացման համար պետք չէ գրանցվել որպես անհատ ձեռնարկատեր[18][18][19]։

2017-2019 թվականների ընթացքում Անդրեյ Դմիտրիևը և «Ասա ճշմարտության» այլ անդամներ, այդ թվում՝ տարածաշրջանային ստրուտկուրների ղեկավարները, Բելառուսի յուրաքանչյուր մարզում կազմակերպել և անցկացրել են տարածաշրջանային զարգացման համաժողովներ[20][21][22][23][24][25][26]։ Նման միջոցառումների նպատակը կոնկրետ տարածաշրջանին բնորոշ խնդիրների քննարկումն է, դրանց լուծման ուղիների, տեղական իշխանության համար առաջարկությունների մշակումը, ինչպես նաև նոր կողմնակիցների ներգրավումը։ Ֆորումներում ելույթ են ունեցել տարբեր ոլորտների փորձագետներ (տնտեսագիտություն, ձեռնարկատիրություն, կրթություն, ինքնակառավարում, հասարակական գործունեություն և այլն), իսկ մասնակիցները հնարավորություն են ունեցել հարցեր ուղղել նրանց, հանդես գալ իրենց առաջարկներով, կիսվել խնդիրներով և ստանալ փորձի փոխանակման։ Ընդհանուր առմամբ անցկացվել է տարածաշրջանային զարգացման 8 համաժողով, որին մասնակցել է ավելի քան 700 մարդ։ Բոլոր առաջարկությունները, որոնք հնչեցվել են նրանց մասնակիցների կողմից, փոխանցվել են նախագահի աշխատակազմին, կառավարությանը և խորհրդարանին։ 2019 թվականի դեկտեմբերին Մինսկում անցկացվել է նոր մարդկանց ֆորում, որին մասնակցել է ավելի քան 400 մարդ ամբողջ երկրից[27]։

2019 թվականի սեպտեմբերի 1-ին Դմիտրիևը նախաձեռնել է «Առանց դրամահավաքի կրթություն» անժամկետ ակցիան, որը հանրային տեղեկատվություն է տարածել դպրոցների և մանկապարտեզների կարիքների համար «ծնողական հատկացումների» չափերի մասին։ Ծնողների դիրքորոշումը նույնպես ներկայացվել է Կրթության նախարարությունում։

2020 թվականի մարտ-ապրիլ ամիսներին կազմակերպել է «Առանց կորոնավիրուս» մարաթոնը[28][29]՝ ի աջակցություն կորոնավիրուսի հետևանքների հաղթահարման հասարակությանը։

2020 թվականի նախագահական ընտրություններ խմբագրել

2020 թվականի մայիսի 20-ին Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովը գրանցել է Բելառուսի նախագահի թեկնածու Անդրեյ Դմիտրիևի առաջադրման նախաձեռնող խումբը[30]։ Նախաձեռնող խմբի կազմում ընդգրկված էր 2399 մարդ։ Անդրեյ Դմիտրիևի նախընտրական շտաբի ղեկավար է դարձել մեկ այլ համանախագահ, 2015 թվականի նախագահական ընտրությունների թեկնածու՝ Տատյանա Կորոտկևիչը։

2020 թվականի հունիսի 16-ին Անդրեյ Դմիտրիևի նախաձեռնող խումբը 100 հազար ստորագրություն է հավաքել, որոնք անհրաժեշտ են հավակնորդին որպես նախագահի թեկնածու գրանցելու համար[31]։

2020 թվականի հունիսի 19-ին ավարտվել է ստորագրահավաքը, ընդհանուր առմամբ Դմիտրիևը հավաքել է ավելի քան 110 հազար ստորագրություն, որից 107 հազար ստորագրություն ներկայացվել է ԿԸՀ։

Հունիսի 30-ին Դմիտրիևը թեկնածության գրանցման փաստաթղթեր է ներկայացրել և հայտարարել, որ «ընտրություններն ավարտվել են, սկսվել է դիմակայության իրական արշավը»[32]։

2020 թվականի հուլիսի 14-ին ԿԸՀ նիստում Դմիտրիևը գրանցվել Է որպես Բելառուսի նախագահի թեկնածու[33]։ Ելույթ ունենալով ԿԸՀ նիստում՝ նա հայտարարել է, որ գնում է ընտրությունների, «որովհետև վստահ է, որ Բելառուսին նոր նախագահ է հարկավոր», և պատրաստ է «հաղթանակի դեպքում նոր ընտրություններ նշանակել»։ Նրա խոսքով՝ Վիկտոր Բաբարիկոն, Վալերի Ցեպկալոն և Սերգեյ Տիխանովսկին «լիարժեք իրավունք ունեն թեկնածու լինել»[34]։ Սկսելով քարոզարշավը՝ Դմիտրիևը հայտարարել է, որ դեռևս չի քննարկում իր թեկնածությունն այլ ընդդիմադիր թեկնածուի օգտին հանելու հնարավորությունը[35]։ Ընտրություններում հավաքել է ընտրողների ձայների 1,21 %-ը։

2020 թվականի օգոստոսի 12-ին ԿԸՀ բողոք է ներկայացրել կայացած ընտրությունները չճանաչելու մասին։ Բողոքի ակցիաների ֆոնին Դմիտրիևը պահանջել է ձայների վերահաշվարկ և հայտարարել ժողովրդի և թեկնածուի աջակցության մասին[36]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 «Андрей Дмитриев. Биография». officelife.media (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 7-ին.
  2. ↑ «Андрей Дмитриев: "Говори правду" пока не собирается становится партией». EX-PRESS.BY (ռուսերեն). 2012 թ․ հունվարի 11. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հուլիսի 14-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 7-ին.
  3. ↑ Алексей КНЯЗЕВ (2012 թ․ հունվարի 11). «Дмитриева исключили из ОГП за вред, а он поблагодарил партию за пользу». naviny.by. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 7-ին.(չաշխատող հղում)
  4. ↑ «Wayback Machine» (PDF). web.archive.org. 2010 թ․ հոկտեմբերի 11. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2010 թ․ հոկտեմբերի 11-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.
  5. ↑ «Оглашены приговоры Некляеву, Рымашевскому, Дмитриеву, Федуте, Возняку и Положанко (дополнено)» (ռուսերեն). БелаПАН. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 7-ին.
  6. ↑ «Инициативная группа Короткевич Татьяна Николаевна» (PDF) (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2015 թ․ հուլիսի 21-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 29-ին.
  7. ↑ «ДЕКАБРЬ 2015: ФЕНОМЕН КОРОТКЕВИЧ: ТРЕТЬЯ БЕЛАРУСЬ». www.iiseps.org (ռուսերեն). 2015 թ․ դեկտեմբերի 5. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 7-ին.
  8. ↑ «Результаты голосования по Минской области по данным ЦИК» (PDF) (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2020 թ․ սեպտեմբերի 29-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 29-ին.
  9. ↑ ««КИТАЙСКИЙ ТЕХНОПАРК БУДЕМ СТРОИТЬ, КАК БЫ ЭТОГО НЕ ХОТЕЛОСЬ «ГОВОРИ ПРАВДУ!»». www.sn-plus.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.
  10. ↑ ««Белсат ТВ» онлайн: навіны, аналітыка, праграмы» (բելառուսերեն). БелСат. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.
  11. ↑ «В ток-шоу на ОНТ чиновники согласились с доводами кампании "Говори правду" и дачников из Смолевичского района». Гавары Праўду (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 28-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.
  12. ↑ «Андрея Дмитриева на день рождения оставили без собойки». naviny.by. 2012 թ․ մայիսի 11. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.(չաշխատող հղում)
  13. ↑ «Инициаторы "Народного референдума" назвали шесть вопросов, которые будут на него вынесены» (ռուսերեն). БелаПАН. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հուլիսի 1-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.
  14. ↑ «К «Народному референдуму» присоединилось более 40 региональных НГО». naviny.by. 2013 թ․ հոկտեմբերի 10. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.(չաշխատող հղում)
  15. ↑ «75 тысяч подписей в 65 городах: "Народный референдум" подвел итоги» (ռուսերեն). Европейское радио для Беларуси. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.
  16. ↑ «Страховой стаж, декрет о тунеядцах и самозанятость. "Говори правду" встретились с замглавы Минтруда» (ռուսերեն). TUT.BY. 2017 թ․ հունիսի 20. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.
  17. ↑ «Кандидат в президенты Белоруссии рассказал, что в республике думают о Лукашенко». www.mk.ru (ռուսերեն). Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.
  18. ↑ 18,0 18,1 «Уже 38 000 человек: за полтора года действия Указа №337 самозанятые нашли свою нишу в экономике страны». www.sb.by (ռուսերեն). 2019 թ․ ապրիլի 18. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.
  19. ↑ «Послевкусие. Самый молодой министр хочет, чтобы «белорусы проснулись и поверили в себя»». Салідарнасць[uk] (ռուսերեն). Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.
  20. ↑ ««Говори правду» провела в Витебске и Гомеле форумы регионального развития». naviny.by. 2017 թ․ նոյեմբերի 27. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.(չաշխատող հղում)
  21. ↑ «Экономист рассказал, что ждет «Белшину» и другие советские предприятия в Беларуси - Салiдарнасць». Салідарнасць[uk] (ռուսերեն). Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.
  22. ↑ ««Если люди научились управлять своим домом, то смогут управлять и страной»». Салідарнасць[uk] (ռուսերեն). Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.
  23. ↑ ««Как в городе, куда стали тысячами ехать литовцы, может не быть меню на литовском языке?» - Салiдарнасць». Салідарнасць[uk] (ռուսերեն). Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.
  24. ↑ ««Жизнь за МКАДом есть, но она просто другая»». Гавары Праўду (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.
  25. ↑ ««Нужно тратить деньги на больницы, а не на шикарные дворцы»». Салідарнасць[uk] (ռուսերեն). Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.
  26. ↑ ««Власть предпочитает работать с крупными проектами, часто игнорируя интересы простого человека»». Салідарнасць[uk] (ռուսերեն). Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 28-ին.
  27. ↑ ««Пришло время не ждать, а самим действовать»». Гавары Праўду (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 29-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 7-ին.
  28. ↑ «Говори правду - движение за мирные перемены». www.facebook.com (ռուսերեն). Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 7-ին.
  29. ↑ «Гражданское общество вытаскивает Белоруссию из эпидемии». Ведомости (ռուսերեն). Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 7-ին.
  30. ↑ «Արխիվացված պատճենը» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2020 թ․ օգոստոսի 18-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 29-ին.
  31. ↑ «Дмитриев собрал 100 тысяч подписей». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ դեկտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 29-ին.
  32. ↑ ««Выборы закончились, началась реальная кампания противостояния». Дмитриев подал документы в ЦИК» (ռուսերեն). TUT.BY. 2020 թ․ հունիսի 30. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հուլիսի 8-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 7-ին.
  33. ↑ «Сообщение ЦИК о регистрации кандидатов в Президенты Республики Беларусь» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2020 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 29-ին.
  34. ↑ «Дмитриев призвал Ермошину забрать заявление на Тихановского». naviny.by. 2020 թ․ հուլիսի 14. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 14-ին.(չաշխատող հղում)
  35. ↑ Андрэй Дзмітрыеў у Віцебску: Здымацца на карысць Ціханоўскай не збіраюся // «БелСат», 19.07.2020.
  36. ↑ [1] // facebook.com, 12.08.2020.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Անդրեյ_Դմիտրիև_(քաղաքական_գործիչ)&oldid=9523723» էջից