Անապեստ

Անապեստ, Վերջատանջ (հունարեն՝ ἀνάπαιστος - ետ մղված), եռավանկ բանաստեղծական ոտքի տեսակ։

Բանաստեղծական ոտք

Երկվանկ
˘ ˘	պիռհիքոս, շեշտանկում
˘ ¯	յամբ
¯ ˘	քորեյ, մեծասար
¯ ¯	սպոնդեյ
Եռավանկ
˘ ˘ ˘	տրիբրախ
¯ ˘ ˘	դակտիլ, ստեղն
˘ ¯ ˘	ամֆիբրաքոս, քողաղոտ
˘ ˘ ¯	անապեստ, վերջատանջ
˘ ¯ ¯	բաքխիուս
¯ ¯ ˘	անտիբաքխիուս
¯ ˘ ¯	կրետիկ, ամֆիմակր
¯ ¯ ¯	մոլոսուս
Հիմնական հոդված՝ բանաստեղծական ոտք

Հին հունական պոեզիայում այդպես էին կոչում սկզբում երկու կարճ և վերջում մեկ երկար վանկ ունեցող ոտքը։ Ժամանակակից վանկա-շեշտական տաղաչափության մեջ անապեստը բաղկացած է երկու անշեշտ և վերջում մեկ շեշտված վանկից։ Այսպիսով՝ անապեստյան տողի մեջ շեշտ են կրում 3, 6, 9, 12-րդ վանկերը։

Անապեստյան չափը լայնորեն օգտագործվում է նաև հայ բանաստեղծության մեջ, քանի որ համապատասխանում է հայերենի հիմնական սկզբունքին (շեշտը բառի վերջին վանկի վրա)։ Գրվել են երկու, երեք և ավելի ոտքերից բաղկացած անապեստյան տողեր։ Օրինակ.

Դու բյուրե՛ղ բարձունքու՛մ մի երա՛զ՝
Լուսազա՛րդ, և քնքու՛շ, և գողտրի՛կ,
Մի երա՛զ սրբափա՛յլ և անհա՛ս,
Հավիտյա՛ն հեռավո՛ր մի աստղի՛կ։
(Ավետիք Իսահակյան)