Ծնվել է 1925 թվականի մայիսի 5-ին Հայաստանի [[Մեծ Պարնի]] գյուղում: Ավարտելով ծննդավայրի միջնակարգ դպրոցը՝ անմիջապես համլրելհամալրել ՝է ֆաշիզմի դեմ մարտնչող բանակի շարքերը և նրա հետ անցել ամբողջ հաղթական ճանապարհը: Մեծ Հայրենականում ցուցաբերած արիության համար նա արժանացել է «Հայրենական պատերազմի առաջին աստիճանի» շքանշանի, «Խիզախության համար» մեդալի և մոտ մեկուկես տասնյակ այլ մեդալների: 1945-ին՝ պատերազմի ավարտից հետո, Միքայել Ջոթյանն անմիջապես ընդունվում է Երևանի Պետական Բժշկական ինստիտուտը և այն գերազանցությամբ ավարտելուց հետո աշխատանքի անցնում Նալբանդում՝ իբրև շրջանային հիվանդանոցի գլխավոր բժիշկ, իսիսկ կարճ ժամանակ անց նրան նշանակում են Սպիտակի շրջանի առբաժնի վարիչ, որտեղ աշխատում է մինչև 1955 թ. նոյեմբերը:
1955-ին Միքայել Ջոթյանն ընդունվում է Մոսկվայի բժշկական ակադեմիայի պեդիատորիայի ինստիտուտի ասպիրանտուրան և հաջոցուփյամբհաջողությամբ ավարտելուց հետո վերադառնեւմվերադառնում է մայր կրթօջախ՝ Երևանի պետական բժշկակամբժշկական ինստիտուտ, որտեղ սկզբից աշխատում է իբրև ասիստենտ, իսկ 1967-ին բժշկագիտության թեկնածուի, 1968-ին դոցենտի կոչումներ ստանալուց հետո իր հարուստ փորձն ու գիտելիքներն է հաղորդում ապագա բժիշկներին:
Բժշկագիտության մեջ լուրջ ներդրում ունի հատկապես նրա «Աղեստամոքսային տրակտի սուր խանգարումների տոքսիկ ձևերի կլինիկան ու բուժումը հարավի շոգ կլիմափիկլիմայի պայմաններում» աշխատությունը». այն ժամանակ, երբ երեխաների մահացությունը բարձր թիվ էր կազմում, այս մեթոդի ներդրման շնորհիվ հարյուրավոր մանուկների կյանք փրկվեց: Միքայել Ջոթյանը բժշկագիտությանը, մասնավորապես մանկաբուժության հիմնահարցերին նվիրված երեքուկես տասնյակ գիտական աշխատությունների ու հոդավախնորիհոդավածների հեղինակ է: Մ. Հերացու անվան բժշկական համալսարանի 770-ամյակի առթիվ երկարամյա գիտամանկավարժական և վարչական աշխատանքի համար պարգևատրվել է ոսկե մեադալովմեդալով (2000 թ.):
