«Տիեզերագնացություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 8.
18-րդ դարում ռուս և գերմանացի գիտնականները կարողացան հրթիռի քաշը հասցնել 40 կիլոգրամի:
Ապա, գիտության և տեխնիկայի զարգացման հետ գիտնականները սկսեցին մշակել նաև հրթիռային տեխնիկայի գիտական հիմունքները: Այստեղ մեծ դեր ունեցավ ռուս գիտնական [[Կոնստանտին Ցիոլկովսկի]]ն(1857-1935: Նա համարվում է տիեզերագնացության հիմնադիրը:
16 տարեկանում, երբ նա կարդաց [[Ժյուլ ՎեռնիՎեռն]]ի “Ճանապահորդություն դեպի լուսին” ֆանտաստիկ վեպը, որոշեց զբաղվել տիեզերանավ կառուցելու գործով: 1883 թ. նա փորձարկեց ռեակտիվ տիեզերանավի աշխատանքի իր գաղափարըª բացելով բարձր ճնշման օդով լցված կաթսան և կաթսան տեղից շարժվեց: Այստեղից նա եզրակացրեց, որ դուրս եկող ազի ճնշումը փոխելով կարելի է մեծացնել կամ փոքրացնել կաթսայի արագությունը: Այդ սկզբումքով կառուցված իր առաջին շարժիչը նա ստեղծեց 1898թ.: Ապա նա հրատարակեց մի հոդված, որտեղ մաթեմատիկորեն հիմնավորեց իր գաղափարը: Այդ բանաձևը գիտության մեջ մտավ որպես ՙՑիոլկովսկու բանաձև՚ և դարձավ տիեզերագնացության հիմքը: Նրանք մտածում էին, որ կարելի հրթիռով հաղթահարել երկրի ձգողական դաշտն տիեզերանավ դուրս բերել ու դուրս գալ տեզերք: Սկզբում այդ տիեզերանավը պետք է պտտվեր երկրի ձգողական դաշտում, ինչպես լուսինը ապա լքեր այն:
Իր մահից մեկ տարի առաջª ի մի բերելով բոլոր աշխատանքները նա սահմանեց այն հիմունքները, որոնց վրա հետագայում կառուցվեցին երկրի ձողական դաշտը հաղթահարող տիեզերանավերի շարժիչները:
Սկսած 1920-ական թվականներից, նրա հետ զուգահեռաբար տիեզերական տեխնիկայի հիմունքների մշակման մեջ մեծ ավանդ ունեցան ամերկացի [[Ռոբերտ Գոդարդը]] և գերմանացի [[Վեռներ Ֆոն Բրաունը]]: