«Էթոլոգիա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 6.
Էթոլոգիայի զարգացման մեջ մեծ ներդրում են ունեցել Խայնրոտի և Կրեյգի փորձերը (1918 թ)։ Խայնրոտը զարգացրել է բնածին հատկանիշների նշանակության մասի ուսմունքը որևէ տեսակի համար։ Կրեյգը առաջիններից մեկն էր, որ ցույց տվեց, այդ վարքը ձևավորվում է ոչ միայն առանձին գրգռիչների ազդեցության տակ, այլև ձևավորվում է կենդանու ներքին մղումների հետևանքով։
 
Խայնրոտի և Կրեյգի ուսմունքը հետագայում զարգացրեց Լորենցը (1935, 1966 թթ) [[Գերմանիա]]յում, Տինբերգենում,Տինբերգենը` [[Անգլիա]]յում։ Լորենցի ստեղծած դպրոցի հիմնական հիմնախնդիրներ էր բացատրել կենդանիների վարքը ձեռքբերովի ռեֆլեքսների ազդեցութայ տակ, բացառելով բնածին ռեֆլեքսները: Նրանց եզրակացությունները սխալ դուրս եկան, սակայն հետագայում իրենց սխալների միջոցով նրանք դուրս եկան ճիշտ ուղու վրա և բացտրեցին վարքի նշանակությունը կենդանիների մոտ:
Այդ նույն ժամանակաշրջանում էթոլոգները նոր էին դուրս գալիս Ի. Պավլովի ուսմունքի ազդեցության տակից՝ պայմանական և ոչ պայմանական ռեֆլեքսների մասին; Երբ Ի. Պավլովը իր ուշադրությունը կենտրոնացրել էր [[պայմանական ռեֆլեքս]]ների վրա, էթոլոգները ուսումնասիրում էին կենդանիների վարքը, նրա դերը գոյության կռվում:
Շարժումների ձևավորմանը մասնակցող արտաքին ու ներքին գործոնները, մանրամասն ուսումնասիրվել է տարբեր տեսակի կենդանիների տարբեր շարժումների միջոցով: Շատ տեսակների մոտ, հատկապես խմբերում, առաջացող շարժումները դրսևորվում են կոմպլեքս, այսինքն շարժումներ դրսևորում են խմբի բոլոր անդամները: Նույնիսկ այն դեպքում, եթե որոշ առանձնյակներ մեծացել են անազատության մեջ և այլ տեսակենրի հետ չեն շփվել:
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Էթոլոգիա» էջից