«Հանգ»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

:a Գիշերը ամբողջ հիվանդ, խելա'''գար'''

 

Հանգի ամենակարևոր դերն այն է, որ հանդես գալով տողերի վերջումմ այն ավելի է ընդգծում տողի, իբրև [[ոտանավոր]]ի հիմնական [[ռիթմական միավոր]]ի, ինքնուրույնությունը։ Հանգը կարծես մի ազդանշան է, որը հիշեցնում է [[տող]]ի ավարտվելը։ Դրանով իսկ նա ուժեղացնում է ոտանավորի [[ռիթմ]]ը։ Բացի այդ, հանգն ավելի ներդաշնակ, երաժշտական է դարձնում [[բանաստեղծական խոսք]]ը։<ref>{{cite book|author=Էդ. Ջրբաշյան, Հ. Մախչանյան|title=Գրականագիտական բառարան|publisher=«Լույս»|location=Երևան|year=1972|page=էջ 162-163}}</ref>

 

== Հանգերն ըստ վերջին շեշտված վանկի տեղի ==

 

Այլ լեզուներում (օրինակ` [[ռուսերեն]]ում) լինում են նաև [[դաքտիլային հանգ|դաքտիլային]] և [[հիպերդաքտիլային հանգ]]եր, որոնց մեջ համապատասխանաբար շեշտվում են տողի վերջից երրորդ և չորրորդ վանկերը։

 

== Բաց և փակ հանգեր ==

 

Եթե հանգ կազմող բառն ավարտվում է [[ձայնավոր]]ով, հանգը կոչվում է '''բաց''', [[բաղաձայն]]ով ավարտվելու դեպում` '''փակ'''։

 

== Հանգերն ըստ կազմության ==

{{Reflist}}

 

 

{{Link FA|he}}

[[ar:قافية]]

[[az:Qafiyə]]