'''Գեոանտիկլինալ''', երկրակեղևի[[երկրակեղև]]ի մասնակի, նեղ կամարաձև բարձրացում [[գեոսինկլինալ]]ային համակարգի սահմաևներում։սահմաններում։ Գեոանտիկլինալները մի քանի տասնյակ [[կիլոմետր]] լայնություն ն հարյուրավոր կիլոմետր երկարություն ունեցող գալարուն գոտիներ են։ Գոյություն են ունենում մի քանի երկրաբանական դարաշրջանների ընթացքում։ Գեոսինկլինալային համակարգերի ընդհանուր ինվերսիայից հետո ինտրագեոանտիկլինալները վեր են ածվում սինկչինորիումների, իսկ ինտրագեոսինկլինալները՝ անտիկչինորիումների։ Զարգացման ավարտի փուլերում գեոանտիկլինալները դառնում են ծալքավոր կառուցվածքների միջուկներ։ Գևոմորֆոլոգիական հատկանիշներով գեոանտիկլինալին զգալի չափով նմանվում են ստորջրյա ներօվկիանոսային [[լեռնաշղթա]]ները (ռիֆտոգենալները), որոնք հանդես են գալիս իբրև ճկուն շառնիրներ և ձգվում են մոտավորապես մայրցամաքների ափերին զուգահեռ։ Ստորջրյա գեոանտիկլինալային լեռնաշղթաների ընդհանուր երկարությունը կազմում է 65000 կիլոմոտր։ Դրանց բնորոշ օրինակ է Ներատլանտյան լեռնաշղթան։ «Գեոանտիկլինալ» տերմինն առաջին անգամ օգտագործել է Ջ. Դանան ([[1873]] թվականին), հակադրելով այն գեոսինկչինալին։ Վերջին տարիներին որոշ հեղինակներ օգտագործում են նաև էվգեոանտիկլինալ հասկացությունը այն գեոանտիկլինալների նկատմամբ, որոնք կազմված են առավելապևս ծալքավոր հրաբխածին շերտախմբերից և ինտրուզիվ զանգվածներից։ Գեոանտիկլինալի օրինակ են Կուբիստն կղզիների աղեղը, [[Ուրալ]]ի առանցքային մասը կազմող Ուրալտաու լեռնաշղթան։
