'''Եղիա Ա Արճիշեցի''' (ծննդյան թիվն անհայտ, Արճեշ ավան ([[Մեծ Հայք]]ի [[Աղիովիտ]] գավառ), – 717, [[Դվին]]), Ամենայն հայոց կաթողիկոս 703 թվականից առ 717թ: Նախքան կաթողիկոս կարգվելը եղել է Բզնունիների նախարարարական տան եպիսկոպոսը: Նրա օրոք վերանորոգվում են Դվին քաղաքի եկեղեցիները, հայրապետանոցը: Կաթողիկոսի գահակալության տարիներին Աղվանից կաթողիկոս Ներսես Բակուրը ընդունում է քաղկեդոնական դավանանքը և սկսում վարել հունամետ քաղաքականություն: Եղիա Ա Արճիշեցին սկզբում նամակներով պահանջում է Ներսես Բակուրից՝ հետ կանգնել իր քաղկեդոնականությունից, իսկ երբ իր հորդրոներն ապարդյուն են անցնում, 713 թվականին արաբ ոստիկանից ստացած զորաջոկատով գնում է Պարտավ, ձերբակալում Ներսես Բակուրին և ուղարկում նրան Դամասկոս: Պարտավում ժողով է գումարվում, որտեղ Աղվանից կաթողիկոս է ընտրվում Սիմեոն եպիսկոպոսը: Աղբանքում բարեկարգչական միջոցառումներ ձեռնարկելուց հետո Եղիա Ա Արճիշեցին վերադառնում է Հայաստան:
Կաթողիկոսական գահին Եղիա Ա Արճիշեցուն նախորդել է Սահակ Գ Ձորոփորեցին, իսկ հաջորդել` Հովհաննես Գ Օձնեցին:
