«Տարո և Ձիրո»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ Colon֊ը (:, U+003A) փոխարինում եմ հայերեն վերջակետով (։, U+0589)
Տող 10.
Եռամյա եղբայրներ Տարոն և Ձիրոն դեպի [[Անտարկտիդա|Անտարկդիտա]] ճապոնական առաջին արշավախմբի տասնհինգ լծկան շներից ամենաերիտասարդն են։ Արշավը սկսվել է [[1957]] թվականի հունվարին։ Սախալինյան հասկի ցեղատեսակի շները, որոնք Ճապոնիայում հայտնի են որպես կարաֆուտո-կէն, լավ համապատասխանում են սառը կլիմայում ապրելու համար։
 
1958 թվականի փետրվարին 11 հետազոտողներից բաղկացած առաջին արշավախմբի կազմը պետք է փոխարինվեր մեկ այլ թիմով։ Սակայն մինչ հերթափոխի ժամանումը բազայի տարածքում հանկարծակի ուժեղ փոթորիկ է սկսվել, ինչը հանգեցրել է ուղղաթիռով առաջին խմբի տարհանմանը, իսկ երկրորդ խմբի վայրէջքը կասեցվել է:է։ Շներին ստիպված էին թողնել կայարանում։ Նրանց կապել են շղթաներով և թողելով սննդի որոշակի պաշար՝ հեռացել՝ նախատեսելով վերադառնալ։ Սակայն մարդկանց վերադարձը հնարավոր է եղել կազմակերպել հաջորդ տարի։
 
1959 թվականի հունվարի 14-ին արշավախումբը վերադարձել է Անտարկտիդայի բազա։ Բևեռախույզները ակնկալում էին բոլոր 15 շներին սատկած գտնել, սակայն սատկել էր միայն յոթը (Ակա, Գորո, Փոթի, Մոկու, Կուրո, Պէսու և Կումա՝ Մոմբէցուի հետ)՝ չկարողանալով ազատվել կապանքներից։ Մնացած ութը կարողացել էր դուրս պրծնել կապանքներից։ Նրանցից երկուսին՝ Տարոյին և Ձիրոյին, ողջ գտել են բազայի մոտ, իսկ մյուս վեցին (Ռիկի, Անկո, Դերի, Ձակկու, Սիրո և Կումա, որը Տարոյի և Ձիրոյի հայրն էր) գտնել չի հաջողվել<ref name=dj>[http://www.digitaljournal.com/article/337391#ixzz6q4yHJpJ8 Taro and Jiro — A story of canine strength and tenacity]. ''Digital Journal'', November 21, 2012.</ref>։
Տող 18.
{{քաղվածք|«Սյովա» բազայի մարդկանց և շների համար նախատեսված սնունդը մնացել է չօգտագործված։ Շների որոշ պոպուլյացիաներ սովի ժամանակ կարող են զբաղվել [[մարդակերություն|հանիբալիզմով]]։ Այն յոթ կապված շներին հայտնաբերել են սատկած, իսկ նրանց մարմիններն անվնաս էին։ Ես կարծում եմ, որ սախալինյան շները կերել են պինգվիններ, փոկերի արտաթորանք, ծովային թռչուններ և ձկներ (սառույցի մեջ սառած)։|}}
 
Տարոն և Ձիրոն մնացել են Անտարկտիդայում՝ նոր արշավախմբի սահնակները տեղափոխելու համար:համար։ 1960 թվականին Ձիրոն սատկել է հիվանդությունից, իսկ 1961 թվականին Տարոն վերադարձել է իր հայրենի քաղաք՝ [[Սապորո]], և մինչ կյանքի վերջ՝ 1970 թվականը, ապրել [[Հոկայդո|Հոկայդոյի]] համալսարանում:համալսարանում։ Նրանց մարմինները [[Զմռսում|զմռսել]] են, Տարոյի խրտվիլակը ցուցադրվում է Հոկայդոյի համալսարանի Բուսաբանական այգու ազգային գանձերի թանգարանում, իսկ Ձիրոյի խրտվիլակը՝ Տոկիոյի [[Բնության և գիտության ազգային թանգարան|Բնության և գիտության ազգային թանգարանում]]՝ այն նույն վայրում, որտեղ ցուցադրվում է [[Հաչիկո|Հաչիկոյի]] (Ճապոնիայի ամենահավատարիմ շան) խրտվիլակը:խրտվիլակը։
 
== Մեծարում ==