«Հովհաննես Ադամյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ 46.70.88.163 (քննարկում) մասնակցի խմբագրումները հետ են շրջվել InternetArchiveBot մասնակցի վերջին տարբերակին։
Պիտակ՝ Հետշրջում
Գյուտն ու հայտնագործությունը խիստ տարբեր բաներ են։
Տող 15.
| ազդել է =
}}
'''Հովհաննես Աբգարի Ադամյան''' ({{ԱԾ}}), հայ ճարտարագետ և գյուտարար։[[գյուտ]]արար, [[գունավոր հեռուստատեսություն|գունավոր հեռուստատեսության]] հիմնադիրներից մեկը։
 
Ավելի քան 20 հայտնագործությունների (հիմնականում հեռուստատեսությանՀեռուստատեսության և լուսահեռագրման բնագավառներում) ևավելի լուսահեռագրմանքան 20 համակարգիգյուտերի հեղինակ<ref name="ReferenceA">Ադամյան Հովհաննես Աբգարի - Սովետական Մեծ Հանրագիտարան</ref>։
[[Գունավոր հեռուստատեսություն|Գունավոր հեռուստացույցի]] հայտնագործող։
 
Ավելի քան 20 հայտնագործությունների (հիմնականում հեռուստատեսության և լուսահեռագրման բնագավառներում) և լուսահեռագրման համակարգի հեղինակ<ref name="ReferenceA">Ադամյան Հովհաննես Աբգարի - Սովետական Մեծ Հանրագիտարան</ref>։
 
== Կենսագրություն ==
Տող 27 ⟶ 25՝
Որոշ ժամանակ անց Ադամյանը մեկնում է Փարիզ և դասախոսություններ լսում Սորբոնի համալսարանում։ Ուսումնառությունից հետո նա սկսում է զբաղվել պատկերները հեռավորության վրա հաղորդելու խնդրով և սերտ կապեր է հաստատում եվրոպական մի շարք երկրների գիտական ու բարձրագույն ուսումնական հաստատությունների և նշանավոր գիտնականների հետ։
 
Գերմանիայում Ադամյանը սեփական միջոցներով ստեղծել էր լաբորատորիա և կատարել մի շարք գյուտեր (1908 թվականին առաջին անգամ հիմնավորել էր էլեկտրականության միջոցով պատկերի հաղորդման ու վերարտադրման հնարավորությունը, իրագործել գունավոր պատկերը հաղորդալարերով 600 կմ հեռավորության վրա հաղորդելու առաջին փորձը)։ 1913 թվականի վերջերին Ադամյանը տեղափոխվել է Ռուսաստան և մշտական բնակություն հաստատել [[Պետրոգրադ]] ([[Լենինգրադ]]) մինչև 1932 թվականը։ Այստեղ նույնպես սեփական միջոցներով ստեղծել է լաբորատորիա և շարունակել գիտական փորձերը։գիտափորձերը։ Այս ժամանակահատվածում նա ստացել է 21 արտոնագիր, որոնցից երկուսը՝ հեռուստատեսության բնագավառում։ 1918 թվականին նա ստեղծեց [[Ռուսաստան]]ում առաջին սարքը, որը ցուցադրում էր սև և սպիտակ պատկերներ (ստատիկանշարժ պատկերներ), ինչը մեծ քայլ էր հեռուստատեսության զարգացման բնագավառում<ref name="ReferenceA"/>։
 
Հովհաննես Ադամյանը գունավոր հեռուստատեսության և լուսահեռագրության գյուտարարն է. 1925 թ. Երևանի համալսարանում ստեղծված հատուկ լաբորատորիայում Ադամյանը պատրաստել և գործողության մեջ ցուցադրել է «Հեռատես» եռագույն պատկերման սարքը։ Համանման համակարգ արտասահմանում ներկայացվեց միայն 1928 թ. [[Մեծ Բրիտանիա]]յում [[Ջոն Բեյրդ]]ի կողմից։
 
1945-1951 թվականներին [[ԱՄՆ]]-ի [[Կոլումբիա]] (CBS) ռադիոընկերությունը [[Նյու Յորք]]ում կատարել է փորձնական ցուցադրում, իսկ 1951-1953 թվականներին Ադամյանի համակարգն ընդունվել է որպես կայուն գործող համակարգ և օգտագործվել գունավոր պատկերներ ցուցադրելու համար<ref>{{Cite web|url=http://www.ysu.am/persons/hy/Hovhannes-Adamyan|title=ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԱԴԱՄՅԱՆ|website=www.ysu.am|accessdate=2019-02-05}}</ref>։
 
Ադամյանն օժտված էր արտակարգ ընդունակություններով և տիրապետում էր եվրոպական մի քանի լեզուների։ Տեխնիկական գիտություններին զուգընթաց նա ուսումնասիրում էր նաև գեղանկարչություն և ճարտարապետություն, սիրում էր երաժշտություն, իսկ շախմատի նրա մշտական խաղընկերներն էին Սանկտ Պետերբուրգի հայտնի շախմատիստները։ Փարիզում եղած ժամանակ նա հանդիպում է ունեցել աշխարհի չեմպիոն Խոսե Ռաուլ Կապաբլանկայի հետ։ Ադամյանը նաև գեղեցիկ նկարել է. Բեռլինի սրճարաններից մեկում (ընկերների՝ բանաստեղծ Ավետիք Իսահակյանի և բանասեր Գարեգին Լևոնյանի հետ) Ադամյանը սեղանի մարմարե տախտակին գեղեցիկ ու նուրբ մի պատկեր է նկարել, որը հիացած սրճարանատերը ապակիով ծածկել ու պահպանել է։
Տող 38 ⟶ 36՝
 
== Գրականություն ==
* Հակոբ Սիմոնի Հակոբյան, ''Հովհաննես Աբգարի Ադամյան։ Գունավոր հեռուստատեսության և լուսահեռագրության գյուտարար'', Միտք, 1968, 237 էջ<ref>{{Cite book|url=https://books.google.am/books?id=Lw6toAEACAAJ&dq=%D5%80%D5%B8%D5%BE%D5%B0%D5%A1%D5%B6%D5%B6%D5%A5%D5%BD+%D4%B1%D5%A4%D5%A1%D5%B4%D5%B5%D5%A1%D5%B6&hl=hy&sa=X&ved=0ahUKEwivndmP66PgAhWTKiwKHTq5BJkQ6AEIKTAB|title=Հովհաննես Աբգարի Ադամյան։ Գունավոր հեռուստատեսության եւ լուսահեռագրության գյուտարար|last=Հակոբյան|first=Հակոբ Սիմոնի|date=1968|publisher=Միտք|language=hy}}</ref>։
* Шмаков П. В., «Пути развития цветного и объёмного телевидения» (Москва, 1954)
* Акопян А. С., «Ованес Абгарович Адамян» (Изд-во Ереванского университета, Ереван, 1981)