«Օլեգ Լոբով (պատմաբան)»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Օլեգ Նիկոլաևիչ Լոբով''' ({{lang-ru|Олег Николаевич Лобов}}, {{ԱԾ}}), [[ռուս]] պատմաբան, գավառագետ, գրող, պահեստազորի գնդապետ, [[Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ]]ի [[Արևելյան ռազմաճակատ (Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ)|Արևելյան ռազմաճակատ]]ի (''«[[Հայրենական մեծ պատերազմ (տերմին)|Հայրենական մեծ պատերազմ]]»'', [[1941]]-[[1945]]) վետերան, կազակության վերածննդի ակտիվ մասնակից:մասնակից։ Նախաձեռնող խմբի կազմում մասնակցել է [[Դոնի կադետական կորպուս|Դոնի կայսր Ալեքսանդր III-ի անվան կադետական կորպուսի]] վերաստեղծմանը<ref>[http://cadethistory.ru/donskoy-imperatora-aleksandra-iii-k История]</ref>, որտեղ հետագայում երկար տարիներ աշխատել է մանկավարժ և թանգարանի պահապան:պահապան։ Նովոչերկասկ քաղաքի պատվավոր քաղաքացի (2006)<ref>[https://novochgrad.ru/about/people/id/20.html Почетные граждане города Новочеркасска]</ref><ref>[http://novocherkassk.net/wiki/freemens Почетные граждане города Новочеркасска]</ref>:։

1941 թվականի հունիսին Օլեգ Լոբովը ավարտել է միջնակարգ դպրոցի իններորդ դասարանը:դասարանը։ Դեռ 16 տարին չլրացած, օգոստոսին կամավոր համալրել է [[Կարմիր բանակ]]ի շարքերը:շարքերը։ Մի քանի ամիս սովորել է Վլադիմիրի հետևակային ուսումնարանում:ուսումնարանում։ 1941 թվականի նոյեմբերի 7-ին Կարմիր հրապարակի նշանավոր զորահանդեսի մասնակիցների շարքերում մեկնել է ռազմաճակատ:ռազմաճակատ։ [[Մոսկվա]]յի մատույցներում տեղի ունեցած երկարատև արյունալի մարտերի ընթացքում Օլեգ Լոբովը ստացել է իր առաջին մարտական շքանշանը` «Արիության համար» մեդալը:մեդալը։

1942 թվականի սեպտեմբերի 1-ից Օլեգ Լոբովը հանդես է եկել Ստալինգրադյան ռազմաճակատում, որտեղ պարգևատրվել է «Ստալինգրադի պաշտպանության համար» մեդալով:մեդալով։ 1943 թվականից Կուրգան քաղաքում սովորել է Ստալինգրադի տանկային ուսումնարանում՝ «Т-34» տանկի հրամանատար մասնագիտացումով:մասնագիտացումով։ Դեկտեմբերին նրան շնորհվել է «կրտսեր լեյտենանտի» զինվորական կոչում:կոչում։

Ուկրաինայի ազատագրության գործողությունների ընթացքում տանկի անձնակազմը կրտսեր լեյտենանտ Լոբովի հրամանատարությամբ մասնակցել է Կորսուն-Շևչենկովսկի ֆաշիստական խմբավորման ջախջախմանը:ջախջախմանը։ Այս մարտերում Լոբովը ծանր վիրավորվել է:է։ Երեք ամիս կրտսեր լեյտենանտ Լոբովն անցկացրել է հոսպիտալում, որտեղ նրան շնորհվել է [[Հայրենական պատերազմի շքանշան|«Հայրենական պատերազմի» I աստիճանի շքանշան]]:։ Հետագայում Լոգովը պարգևատրվել է ևս մեկ «Հայրենական պատերազմի» I աստիճանի շքանշանով, «Հայրենական պատերազմի» II աստիճանի երկու շքանշաններով, Կարմիր աստղի երկու շքանշաններով:շքանշաններով։

1944 թվականի ամռանից Լոբովը կրկին եղել է տանկի հրամանատար, բայց արդեն 5-րդ գվարդիական Դոնի կազակական հեծելազորային կորպուսի 12-րդ գվարդիական կազակական դիվիզիայի 54-րդ տանկային գնդում:գնդում։

1944 թվականի նոյեմբերի վերջին, երբ կատաղի մարտեր էին գնում Հունգարիայի ազատագրության համար, 54 տանկային գնդի առջև խնդիր էր դրված 43-րդ և 45-րդ Դոնի հեծելավաշտային կազակական գնդերի հետ սերտ համագործակցությամբ գրավել [[Դանուբ]]ի գետանցումը և Մոխաչ քաղաքը:քաղաքը։ «Т-34» տանկը, աշտարակին «Դոնի կազակ» գրությամբ, դուրս է գալիս գետի ափ հինգ հոգանոց անձնակազմով, որի մարտական մեքենայի հրամանատարը լեյտենանտ Օլեգ Լոբովն էր:էր։ Հարմար դիրք գրավելով և վաշտի երեք տանկերը նախապատրաստելով գրոհի՝ լեյտենանտ Լոբովը ստորաբաժանումներին տանում է հերթական հարձակման:հարձակման։ Սակայն թշնամին կատաղի կրակ է թափում նրանց վրա՝ գրոհի նետելով երեք տանկեր, երկու զրահամեքենա տասնյակ ավտոմատավորներով:ավտոմատավորներով։ Ճանապարհի աջից և ձախից ուղիղ կազակների ուղղությամբ մարտի են նետվում երկու «Հովազներ»:։ Դրանցից յուրաքանչյուրի հետևից շարժվում էին զրահամեքենաները, իսկ ճանապարհի կենտրոնով գնում էր անսովոր ահեղ ծանր տանկ:տանկ։ Կազակները ոչինչ չգիտեին գերմանական զորամասերում վերջերս հայտնված «Արքայական վագրի» մասին:մասին։ [[Հիտլեր]]ի մտահղացմամբ դրանք պետք է բեկում մտցնեին պատերազմում և առաջին անգամ էին հանդիպում խորհրդային տանկիստներին:տանկիստներին։ Լեյտենանտ Օլեգ Լոբովի անձնակազմի կողմից խփված «Արքայական վագրը» դարձավ այդ տիպի միակ տանկը 5-րդ գվարդիական Դոնի կազակական հեծելազորային կորպուսի մարտական հաշվում:հաշվում։ Իրենց մարտական ուղին դոնականները ավարտեցին 1945 թվականի մայիսի 9-ին՝ Ավստրիական Ալպերում:Ալպերում։ «Դոնի կազակ» մակագրությամբ տանկերի աշտարակների մյուս կողմում հայտնվեց սուվորովյան լոզունգը «Փառք Ալպերին»:։

Նովոչերկասկում Օլեգ Նիկոլաևիչ Լոբովն ապրել է իր կյանքի միայն երկրորդ կեսը` արժանանալով պատվավոր քաղաքացու կոչման:կոչման։ Նովոչերկասկում Օլեգ Նիկոլաևիչին ճանաչել են ոչ միայն որպես մոլի կոլեկցիոներ, այլ նաև գավառագետ:գավառագետ։ Նա եղել է ծանր տանկերի գնդի հրամանատար՝ տեղակայված դեռևս մինչպատերազմական ժամանակներից հայտնի հրամանատարական կազմի կատարելագործման Կարմրադրոշ հեծելազորային դասընթացների կազմակերպման տարածքում:տարածքում։ Մինչ հեղափոխությունն այստեղ տեղակայված էր Դոնի կայսր Ալեքսանդր III-ի կադետական կորպուսը:կորպուսը։ Երբ վերակառուցման ժամանակահատվածում պահեստի սպաների նախաձեռնող խումբը սկսեց զբաղվել նույն անվամբ ուսումնական հաստատության վերակառուցմամբ, Օլեգ Նիկոլաևիչը պատահականորեն չհայտնվեց դրանց թվում, քանի որ նա Միտյակինսկի ստանիցայի Լոբովների սերնդի տոհմական կազակներից էր:էր։

Իր ամբողջ կյանքում Օլեգ Նիկոլաևիչ Լոբովը հավաքել է Նովոչերկասկի վերաբերյալ ֆոտոբացիկներ, պարբերական հրատարակություններ և նամականիշեր:նամականիշեր։ Պահեստազորում լինելով, նա ավարտել է Կաբարդինո-Բալկարական պետական համալսարանի պատմական ֆակուլտետը, դառնալով պատմաբան:պատմաբան։ Մի շարք բուհերում դասավանդոել է ռազմական արվեստի պատմություն, եղել համալսարաններից մեկի ուսումնական մասի վարիչը:վարիչը։ Ամենուր ուսանողներին պարտադիր ծրագրից դուրս գիտելիքներ է տցել, սեր ներարկել այն երկրամասի նկատմամբ, որտեղ բախտ է վիճակվել ծնվել, ապրել ու սովորել:սովորել։ 1992 թվականին «Հայրենիքի հուշարձաններ» գործակալությունը «Դոնը հին բացիկներում» անվանակարգում թողարկել է «Նովոչերկասկ» ժողովածուն, որի կազմի մեջ մտել են Լոբովի հավաքածուի 20-րդ դարի սկզբի 28 փոստային բացիկներ:բացիկներ։ Իսկ տասը տարի անց Ռոստովում նրա հավաքածուի հիման վրա լույս է տեսել «Նովոչերկասկ Դոնի կազակների մայրաքաղաք» բացիկների հավաքածուն:հավաքածուն։ Քաղաքային կենտրոնական գրադարանի գավառագիտության բաժնի նյութերի օգնությամբ Օլեգ Նիկոլաևիչը նախապատրաստել է «20-րդ դարի դոնականները:դոնականները։ Դոնական սպաները` 1914-1918 թթ. «Առաջին համաշխարհային պատերազմի գեորգիևյան ասպետները» ժողովածուն, որը հրատարակվել է Ռոստովում 2004 թվականին:թվականին։

Երկար տարիներ համագործակցեկ է «Ստանիցայի լրատու» ամսագրի խմբագրության հետ, որը հրատարակվել է [[Կանադա]]յում կազակ էմիգրանտների հետնորդների կողմից:կողմից։ Լոբովն ամսագրի համար պատրաստել է Դոնի ժամանակակից կազակության, Նովոչերկասկի և Դոնի կադետական կորպուսի մասին բազմաթիվ հոդվածներ:հոդվածներ։ Դրան ի պատասխան նա ստացել է բազմաթիվ նամակներ և ծանրոցներ ամսագրի համարներով, որտեղ հրապարակվել են նրա գործերը:գործերը։

Մահացել է 2009 թվականի ապրիլի 17-ին:ին։ Ապրիլի 20-ին Օլեգ Նիկոլաևիչին թաղել են Նովոչեկասկյան նոր գերեզմանատան Փառքի ծառուղում:ծառուղում։