«Ջիվան Գասպարյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Դուդուկ]] սկսել է նվագել վեց տարեկանից՝ առանց դասավանդումի։ 1947 թվականին մեկնում է [[Մոսկվա]] ազգային սիրողական համույթի հետ, որտեղ համերգից հետո [[Ստալին]]ից ստանում է Պոբեդա ժամացույց։ 1949 թվականին միանում է [[Հայկական ժողովրդական երգի-պարի համույթ|Թաթուլ Ալթունյանի անվան Հայկական ժողովրդական երգի-պարի պետական անսամբլի]] Ազգային երգ ու պարի համույթին, և իր առաջին մասնագիտական հանդիսումըելույթը որպես մենակատար նշանադրությունն լինում է Երևանյան երաժշտասիրական նվագախմբի հետ, քանի դեռ նոտաները կարդալ չգիտեր։

1988 թվականից սկսել է միջազգային երաժշտական գործունեությունը։ Նույն թվականին Բրայան Ինոն, պատահաբար լսելով երաժշտապետիերաժշտի ներկայացումը Մոսկվայում, որոշում է նրան [[Լոնդոն]] հրավիրել։ Պիտեր Գաբրիելը նրա նվագը օգտագործել է [[Մարտին Սկորսեզե]]ի ֆիլմում՝ [[«Քրիստոսի վերջին գայթակղությունը»]]։ Համագործակցել է [[Կրոնոս Կվարտետ]]ի և [[Լոս Անջելեսի Երաժշտասիրական Օրկեստրա]]յի հետ։

Ջիվան Գասպարյանը մասնակցել է համաշխարհային ճանաչում վայելած ֆիլմերի երաժշտությունների ստեղծմանը` «Քրիստոսի վերջին չարչարանքներըգայթակղությունը» (1988 թ., ԱՄՆ), «Ռոնին» (1998 թ., ԱՄՆ), «Օնեգին» (1999 թ., ԱՄՆ), «[[Գլադիատոր (ֆիլմ)|Գլադիատոր]]» (2000 թ., ԱՄՆ), «Սիրանա» (2005 թ., ԱՄՆ), «Արյունոտ ադամանդ» (2006 թ., ԱՄՆ), «Ձյուն և մոխիր» (2015 թ., Ռուսաստան) և այլն։