«Շահկերտ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Պատերազմելու համար Հովհաննեսի գլխավորությամբ գյուղի տղամարդկանցից հավաքագրվում են 500 հոգի, ովքեր կարճ ժամանակահատվածում վարժեցվում են ու վերածվում մարտունակ բանակի։ Գյուղի հարակից բերդն ամրացվում է, լցվում պաշարներով։ Պղնձագործ գյուղացիների կողմից պատրաստվում են թնդանոթներ։ <br />

[[1750]] թվականին Հեյդար-Ղուլի խանը բանակ է դնում Շահերտի հարևանությամբ, սակայն միանգամից չի դիմում հարձակման ու փորձում է խորամանկել՝ իշխանին և նրա մերձավորներին հրավիրելով բանակցությունների։ Հովհաննես Խանդամիրյանը հրաժարվում է բանակցություններից, որից հետո միայն սկսվում են մարտական գործողությունները։ Հայաբնակ գյուղը մեծ հաջողությամբ պաշտպանվում էր՝ ոչ մի հույս չթողնելով պարսիկ խանին։ Հեյդար-Ղուլի խանի առաջարկությամբ նորից կողմերը նստում են բանակցությունների, որոնց պայմանները սակայն այդքան էլ չէին համապատասխանում հեռատես իշխան [[Հովհաննես Խանդամիրյան]]ի պահանջներին։ Զգալով, որ երկար ժամանակ չի կարող պարտադրել պասկական կողմին հաշտության սեփական պայմանները ու խուսափելու համար ներքին երկպառակություններից, նա համաձայնվում է հպատակվել Հեյդար-Ղուլի խանին պայմանավոր, որ տեղի հայ ազգաբնակչությանը չի ենթարկելու ծանր հարկահանության։ Իր հերթին Հեյդար-Ղուլին պահանջում է, որպեսզի հավատարմության համար Խանդամիրյաններն ու Շահկերտի մյուս հայ ազնվական ընտանիքները բնակություն հաստատեն [[Նախիջևան քաղաք]]ում։ <br />

 

==Պատմամշակութային հուշարձաններ==