«Լևոն Ե»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Լևոն Դ Հեթումյան''' ({{ԱԾ}}), [[Կիլիկիայի հայկական թագավորություն|Կիլիկիայի Հայոց թագավոր]] (1320-1342)<ref name="Աճառյան">«[[Հայոց անձնանունների բառարան]]», [[Հրաչյա Աճառյան]], Երևան, 1942, Հատոր 4, Ցուցակ 1, Էջ 106.</ref>։ Կիլիկիայի Հայոց թագավոր [[Օշին Ա]]-ի և [[Իզաբելլա Գ Հեթումյան|Իզաբելլա Գ]] թագուհու որդին, [[ՀեթումյանններՀեթումյաններ|Հեթումյանների]]ի թագավորական հարստությունից<ref name="Աճառյան" />։

Ծնվել է [[1310]] թվականին<ref name="Աճառյան" />։ 10 տարեկան հասակում՝ [[1320]] թվականին բարձրացել է [[Կիլիկիայի հայկական թագավորություն|Կիլիկիայի]] գահին և հաջորդել հորը՝ [[Օշին Ա]]-ին<ref name="Աճառյան" /><ref>«Թորոս Աղբար», [[Գարեգին Սրվանձտյան]], Կ․Պոլիս, 1884 Հատոր Բ, էջ 344․</ref>։ Թագավորի անչափահասության պատճառով սկզբում երկիրը կառավարել են խնամակալ իշխանները, որոնցից կարևոր դեր է խաղացել Լևոն Դ-ի մորեղբայր, [[Կոռիկոս]] բերդի տեր [[Օշին (Կոռիկոսի իշխան)|Օշին պայլը]]։ [[1320]] թվականի [[դեկտեմբերի 31]]-ին [[Սիս]] քաղաքի Մայր տաճարում տեղի է ունեցել Լևոն Ե-ի և Օշին պայլի դստեր՝ [[Ալիսա Հեթումյան (Կիլիկիայի թագուհի)|Ալիսայի]] (Զաբել) ամուսնությունը<ref name="Աճառյան" />։ [[1329]] թվականին Լևոն Դ-ի հրամանով սպանվում են նրա՝ լատինամոլ քաղաքականությունն ընդդիմացող Ալիս թագուհին, Օշին պայլը, նրա եղբայր [[Կոնստանդին Գունդստաբլ (14-րդ դար)|Կոնստանդին Գունդստաբլը]]<ref name="Աճառյան" /> և ուրիշ բարձրաստիճան պաշտոնյաներ, որոնք մեղադրվեցին արքունի բերդեր յուրացնելու մեջ։ [[1332]] թվականին Լևոն Դ-ը ամուսնանում է [[Սիցիլիայի թագավորություն|Սիցիլիայի]] թագավոր [[Ֆրեդերիկ II (Սիցիլիայի թագավոր)|Ֆրեդերիկ II-ի]] դստեր և [[Կիպրոսի թագավորություն|Կիպրոսի]] թագավոր [[Հենրիխ II (Կիպրոսի թագավոր)|Հենրիխ II-ի]] այրու՝ [[Կոստանցիա Սիցիլիացի (Կիպրոսի թագուհի)|Կոստանցիայի]] հետ<ref name="Աճառյան" />։ Սպանված իշխանների կալվածքներն ու պաշտոնները տրվում են լատին իշխանների՝ հուսալով նրանց միջամտությամբ օգնություն ստանալ եվրոպական պետություններից։ Լևոն Ե-ի նոր բանակցություններն արևմտաեվրոպական պետությունների հետ դիտելով թշնամական գործողություն, [[Մամլուքների սուլթանություն|Եգիպտոսի սուլթանության]] և Հալեպի ամիրայի զորքերը [[1335 թվականին և [[1336]] թվականին վերստին ասպատակեցին Կիլիկիան<ref name="Աճառյան" />։ [[1337]] թվականին Լևոն Դ-ի խնդրանքով ստորագրվեց հաշտություն, որով Կիլիկիայի հարավ-արևելյան շրջանները և [[Այաս]] նավահանգստային քաղաքը անցան Եգիպտոսի սուլթանությանը։ Լևոնը պարտավորվեց չդաշնակցել Արևմուտքի պետությունների հետ։ Լևոնը ճիշտ չգնահատեց միջազգային քաղաքական իրադրությունը, իր լատինամոլությամբ ավելի սրեց պայքարը ունիթոռների և հակաունիթոռների միջև, ջլատեց երկրի ուժերը՝ արագացնելով երկրի անկումը։