«Ալեքսանդր Զացեպին»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
չ Colon֊ը (:, U+003A) փոխարինում եմ հայերեն վերջակետով (։, U+0589)
Տող 9.
<ref name=":0">{{Cite web|url=http://tass.ru/encyclopedia/person/%D0%97/zacepin-aleksandr-sergeevich|title=Зацепин, Александр Сергеевич|author=|work=[[ТАСС]]|date=|publisher=}}</ref>։
 
Ավարտելով թիվ 12 միջնակարգ դպրոցը՝ ընդունվել է Նովոսիբիրսկի երկաթուղային տրանսպորտի ինժեներներային ինստիտուտ:ինստիտուտ։ [[1945 թվական]]ին նրան հեռացրել են բուհից և զորակոչել բանակ։ Լինելով զինվորական ծառայության՝ ինքնուրույն յուրացրել է մի քանի գործիքներ։ Դասակի հրամանատարը, որտեղ ծառայում էր Ալեքսանդրը, ապագա հայտնի արտիստ էր, որը Ալեքսանդրին հրավիրում է մասնակցելու բանակի ինքնագործունեությանը:ինքնագործունեությանը։ Արդյունքում նրան ընդունում են Նովոսիբիրսկի երգի և պարի բանակային անսամբլ։ Զացեպինի խոսքով, եթե ինքը չգնար բանակ, ապա կոմպոզիտոր չէր դառնա
<ref name=":2" /><ref name=":2" />։
[[Ալմա Աթա]]յում հյուրախաղերի ժամանակ Զացեպինը որոշել է փաստաթղթեր ներկայացնել թանգարան, սակայն նրան խորհուրդ են տվել միանգամից ընդունվել կոնսերվատորիա։
 
Նա [[1956 թվական]]ին ավարտել է [[Ղազախստան]]ի [[Կուրմանգազա]]յի անվան ազգային կոնսերվատորիան [[Ալմա Աթա]]յում։ Դիպլոմային աշխատանքը «Ծերունի Խոթաբիչ» բալետն էր, որը բեմադրվել է Ալմա Աթայի օպերայի և բալետի թատրոնում։ Աշխատել է «Ղազախֆիլմ» ստուդիայում որպես երաժշտական ձևավորող։ Նույն [[1956 թվական|1956 թվականին]] գրել է երաժշտություն իր առաջին ֆիլմի համար ([[մեր սիրելի բժիշկը (ֆիլմ)|մեր սիրելի բժիշկը]])։ Երաժշտություն ձայնագրելու համար Զացեպինան ստիպված է եղել հաճախ գնալ [[Մոսկվա]], քանի որ «Ղազախֆիլմում» աշխատանքի համար անհրաժեշտ պայմաններ չեն եղել։ Արդյունքում Մոսկվայի սիմֆոգազի ղեկավար Վիկտոր Կնուշևիցկին առաջարկել է նրան տեղափոխվել մայրաքաղաք:մայրաքաղաք։
 
[1965 թվական]]ի Զացեպինը սկսել է համագործակցել [[Լեոնիդ Դերբենևի|Լեոնիդ Դերբենևի]] հետ, և նրանց ստեղծագործական [[դուետ]]ը դարձել է ամենահայտնին:ամենահայտնին։ Միասին նրանք ավելի քան 100 երգ են գրել։ Նրանց համագործակցությունը շարունակվել է մինչև բանաստեղծի մահը՝ [[1995 թվական]]ը։
1970-ականների կեսերին տեղի է ունեցել կոմպոզիտորի ծանոթությունը [[Ալլա Պուգաչովա]]յի հետ։ Այդ ժամանակ Զացեպինը կառուցել է ձայնագրման սեփական ստուդիան։ Դրա համար նա ստիպված է եղել երկու բնակարաններ փոխանակել մեկ նոր բնակարանի հետ։ Բարձր տեխնիկական մակարդակը և տան ստուդիայի հնարավորությունները առիթ են հանդիսացել Ալլա Պուգաչովայի և Ալեքսանդր Զացեպինի համատեղ ստեղծագործության համար։ Դրանում ներգրավված են եղել և ձայնագրվել են բազմաթիվ երգեր, որոնք Պուգաչովային ճանաչում են բերել։ Զացեպինը երգչուհու երգացանկից գրել է երաժշտություն մի քանի երգերի համար։ Սակայն «կինը, ով երգում է» ֆիլմից հետո Զացեպինի և Պուգաչովայի միջև տարաձայնություններ են առաջացել, և նրանք այլևս չեն համագործակցել։
Նոր ստուդիայում նաև գործիքավորվել և ձայնագրվել է «Իվան Վասիլևիչը փոխում է մասնագիտությունը» ֆիլմի համար։ [[ԽՍՀՄ]]-ում կար ընդամենը 2 ստուդիա, որտեղ կարելի էր արագացնել երաժշտական ձայնագրությունները, և այդ խնդիրը հաջողվեց լուծել Զացեպինի ստուդիայում։
Տող 23.
[[1982 թվականի]]ի ամռանը կոմպոզիտորը մեկնել է Ֆրանսիա՝ առանց քաղաքացիությունը փոխելու<ref name =Rtv1/>
 
Նրա մեկնումից հետո երգը անխնա քննադատվել է, մասնավորապես, [[1983 թվական]]ի [[հունիսի 3]]-ի «Տրուդ» թերթը հրապարակել է «Կա միայն մի պահ»-ը, որտեղ ասվում էր, որ այս երգը, ըստ էության, թույլ մարդկանց մասին է, ովքեր միայն հոգ են տանում միայն սեփական ճակատագրի մասին:մասին։ Պնդվում Էր, որ դա բացահայտ գռեհիկություն է, որը պարուրված է գեղեցիկ մեղեդիով և այդ պատճառով էլ հեշտ հիշվող է երիտասարդ հոգիներին անհանգստացնող կեղծ ռոմանտիկայով:ռոմանտիկայով։ Նա շարունակվել է համագործակցությունը [[Լեոնիդ Գայդա]]յի հետ ։ 
[[1986 թվական]]ին՝ վերակառուցումից սկսած, կոմպպոզիտորը վերադառնում է ԽՍՀՄ։ Շարունակվում  է համագործակցությունը Լեոնիդ Գայդայի հետ ։ 
 
[1997 թվական]]ին Զացեպինը գրել է երաժշտություն [[Մարինա Խլեբնիկովա]]յի «Շեղված անձրևներ» բանաստեղծության համար:համար։  Երգը արագորեն դարձել է շատ սիրված և դուրս եկել փառատոնի եզրափակիչ՝ որպես  [[տարվա երգը |Երգը-98]]։ 
 
Կոմպոզիտորը գրել է ավելի քան 300 երգ և երաժշտություն ավելի քան 120 ֆիլմերի և մուլտֆիլմերի համար։  Ալեքսանդր Զացեպինը Ռուսաստանի արվեստի վաստակավոր գործիչ է (1997), Կինեմատոգրաֆիական արվեստների և Գիտությունների ազգային ակադեմիայի թղթակից անդամ (2002), անդամ է ԽՍՀՄ կոմպոզիտորների միություն (1956) և ԽՍՀՄ կինեմատոգրաֆիստների միության (1957):։
 
 
==Անձնական կյանք==
 
Հայրը՝ Սերգեյ Դմիտրիի Զացեպինը, վիրաբույժ է:է։
 
Մայրը՝ Վալենտինա Բոլեսլավովնա Օկսենտովիչը, ռուսաց լեզվի և գրականության դասախոս է<ref>{{Cite web|url=http://fakty.ua/138937-aleksandr-zacepin-s-alloj-pugachevoj-my-possorilis-na-semkah-filma-zhencshina-kotoraya-poet|title=Александр Зацепин: «С Пугачевой мы поссорились на съемках фильма «Женщина, которая поет»|author=|work=[[Факты и комментарии]]|date=2011-08-29|publisher=}}</ref>:։
 
Առաջին կինը՝ դերասանուհի Ռեվմիրա Լվովնա Սոկոլովան է եղել (1927—2008)<ref name=":1">[http://www.eg.ru/daily/stars/32794/ Александр Зацепин: Женщинам всё прощаю!<!-- Заголовок добавлен ботом -->]</ref>: Ամուսնությունը լուծարվել է երեք տարի անց:անց։ Արդեն ամուսնությունից հետո գիտեր, որ կինը հղի է ուրիշից:ուրիշից։ Ծնված աղջկան Զացեպինը հայրություն է անում, բայց մի տարի անց նա մեռնում է:է։ 1954 թվականին զույգը ունենում է տղային՝ Եվգենիին, որը մահանում է 1975 թվականին<ref name=":3">{{Cite web|url=https://teleprogramma.pro/news/321427/|title=91-летний Александр Зацепин не может без слез воспоминать о смерти любимой жены|author=Маргарита Панина|website=teleprogramma.pro|date=11.01.2018|publisher=}}</ref>:։
 
Երկրորդ կնոջ՝ Սվետլանա Գրիգորևնա Տրետյակովայի հետ ապրել է մոտ 30 տարի<ref name=":0" />:։ 1956 թվականին զույգն ունենում է Ելենային]<ref name=":1" />:։ 1981 թվականին 47 տարեկան հասակում մահանում է կինը:կինը։
 
Երրորդ կինը ֆրանսիացի նկարչուհի [[Ժենեվեվա Պրեշակ]]ն էր:էր։ Նրանց ծանոթացնում է նկարչուհու եղբայրը՝ թարգմանիչ Ալեն Պրեշակը [[1981 թվական]]ին:ին։ Իմանալով, որ Զացեպինին թույլ չեն տալիս ամերիկյան պրոդյուսերի հետ համագործակցել, առաջարկում է ամուսնանալ իր քրոջ հետ և ստանալ ֆրանսիական քաղաքացիություն, որպեսի կախման մեջ չլինի խորհրդային իշխանությունից <ref name=":1" />. В 1982 году Зацепин с супругой уехали в [[Париж]]<ref name=":0" />: Չորս տարի անց նրանք ամուսնալուծվում են, և Զացեպինը վերադառնում է Մոսկվա:Մոսկվա։
 
Չորրորդ կինը՝ Սվետլանա Գրիգորևնա Մորոզովսկայան, դաշնակահարուհի էր, մանկավարժ [[Մոսկվայի Պ. ի. Չայկովսկու անվան պետական կոնսերվատորիա|Մոսկվայի կոնսերվատորիայի]] և [[Գնեսինների անվան դպրոց|Գնեսինների անվան դպրոցի]]:։ Ապրել են ավելի քան 20 տարի, [[2014 թվական]]ին կինը մահացել է քաղցկեղից
<ref name=":3" />.
 
1990-ականներին Զացեպինը որոշ ժամանակ ապրել է [Ֆրանսիա|Ֆրանսիայում]]։  Երկար ժամանակ նա ապրում էր երկու երկրում՝ իր իսկ խոսքերով, հանգստանում էր Փարիզում, իսկ աշխատում էր Մոսկվայում։ 
Ապրում է իր դստեր հետ  Շվեյցարիայում <ref name=":2">{{Cite web|url=https://news.rambler.ru/community/36880619-mgnoveniya-bolshoy-zhizni-znamenitogo-kompozitora/|title=Мгновения большой жизни знаменитого композитора|author=Вечерняя Москва|website=Рамблер|date=15.05.2017|publisher=}}</ref>:։