«Մասնակից:Կարինե Հախինյան/Ավազարկղ12»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 1.
'''''Մտածիր դանդաղ, որոշիր արագ''''' ({{lang-en|Thinking, Fast and Slow}} — «''Быстрое и медленное мышление''», [[2011]]), Գիրք-[[բեսթսելլեր]] (ըստ <bdi>[[Նյու Յորք Թայմս|Նյու Յորք Թայմսի]]</bdi><ref>{{cite web|title=The New York Times Best Seller List – December 25, 2011 |url=http://www.hawes.com/2011/2011-12-25.pdf|website=www.hawes.com|accessdate=2014-08-17}}</ref>) գրված [[2011]] թվականին [[Դենիել Կահնեման|Դանիել Կահնեմանի]] կողմից, հոգեբան, <bdi>[[Փրինսթոնի համալսարան|Փրինսթոնի համալսարանի]]</bdi> պրոֆեսոր (ԱՄՆ), 2002 թվականին [[Տնտեսագիտության բնագավառում Նոբելյան մրցանակ|Ալֆրեդ Նոբելի հուշամրցաշարի տնտեսագիտության մրցանակի]] դափնեկիր «տնտեսագիտության մեջ հոգեբանական մեթոդաբանության կիրառման համար, հատկապես անորոշության պայմաններում դատողությունների ձևավորման և որոշումների կայացման ուսումնասիրության»:
==
1970 թվականներին ընդհանուր առմամբ ընդունվեց երկու ենթադրություն: Նախ, որ մարդիկ հիմնականում բանական են և ունեն առողջ մտածողություն: Երկրորդ, ռացիոնալությունից շեղումների մեծ մասը վերագրվում է հույզերին:Բայց Կահնեմանի հետազոտությունը ցույց է տվել, որ մարդկանց մեջ անընդհատ մտածողության սխալները պայմանավորված են ավելի շատ մտածողության մեխանիզմով, քան հույզերի ազդեցությամբ: Հետազոտողները այսօր համաձայն են այն թեզի հետ, որ մեր միտքը հակված է համակարգային սխալների: Կահնեմանի հիմնական գաղափարն է ցույց տալ մտքի աշխատանքը՝ հաշվի առնելով ճանաչողական և սոցիալական հոգեբանության վերջին հայտնագործությունները:
==
Գրքում Կահնեմանը առանձնացնում է մարդու հոգեկանում երկու համակարգ.
* Համակարգ 1. աշխատում է ինքնաբերաբար և շատ արագ, գրեթե առանց ջանքերի և դիտավորյալ վերահսկողության զգացողության
* Համակարգ 2. Շեշտում է գիտակցական մտավոր ջանքերի համար անհրաժեշտ ուշադրությունը, ներառյալ բարդ հաշվարկները
Մինչ մենք արթուն ենք, երկու համակարգերն էլ աշխատում են. առաջինն ավտոմատ է, իսկ երկրորդը ՝ նվազագույն ջանքերի հարմարավետ ռեժիմում: Երբ ամեն ինչ սահուն է ընթանում, համակարգ 2-ը ընդունում է համակարգ 1-ի առաջարկները՝ փոքր կամ առանց փոփոխության: Որպես կանոն, մարդը գործում է ըստ իր ցանկությունների, և դա սովորաբար բավականին ընդունելի է: Համակարգ 2-ը գործողության մեջ է մտնում, երբ հայտնաբերվում է իրադարձություն, որը խախտում է շրջակա աշխարհի մոդելը 1-ին համակարգի ներկայացման մեջ: Ժամանակի մեծ մասը, համակարգ 1-ը կատարում է իր գործառույթները կատարյալ, բայց այն բնութագրվում է իր սեփական աղավաղումներով և համակարգված սխալներով, այն հատկապես վատատեղյակ է տրամաբանության և վիճակագրության մեջ:
Хотя Система 2 считает себя главным действующим лицом, в действительности герой этой книги — Система 1. Канеман полагает, что она без усилий порождает впечатления и чувства, которые являются главным источником убеждений и сознательных выборов Системы 2. Когда Система 1 сталкивается с трудностями, она обращается к Системе 2 для решения текущей задачи с помощью более подробной и целенаправленной обработки. Систему 2 мобилизуют при возникновении вопроса, на который у Системы 1 нет ответа. Определяющей чертой Системы 2 является то, что её действия сопряжены с усилиями, а одна из её главных характеристик — леность и нежелание тратить силы больше необходимого. Лень — неотъемлемая часть нашей натуры. Поэтому и бывает, что те мысли и действия, которые Система 2 считает своими, часто порождаются Системой 1. У Системы 2 есть особая реакция на перегрузку. Система 2 защищает самое важное задание, чтобы ему доставалось все необходимое внимание, а запасные мощности распределяет на другие задачи.
| |||