«Ֆրեսկո»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ֆրեսկոն հնարավորություն է ընձեռում ստեղծելու [[մոնումենտալ արվեստ]]ի գործեր, [[որմնանկարչություն|որմնանկարչության]] հիմնական տեխնիկան է։ Բացի բուն ֆրեսկոյից հայտնի է նաև [[ասեկկո]] (իտ. a secco- չոր կերպով) ֆրեսկոն՝ զարգացել է անտիկ շրջանում, այն ավարտում էին [[տեմպերա]]յով՝ չոր վիճակում։ Այդ եղանակը տիրապետող է դարձել նաև միջնադարում՝ [[Բյուզանդիա]]յում, [[Արևմտյան Եվրոպա]]յում, [[Ռուսաստան]]ում։ Մ. թ. ա. առաջին դարերից տեխնիկայով ֆրեսկային մոտ [[որմնանկարչություն|որմնանկար]]ներ են արել [[արևելք]]ի գեղանկարիչները՝ հիմնականում [[Հնդկաստան]]ում, [[Միջին Ասիա]]յում։ Ֆրեսկոն բարձր զարգացման է հասել [[Վերածնունդ|Վերածննդ]]ի շրջանում, լայնորեն ու վարպետորեն կիրառվել է մեծահամբավ մի շարք արվեստագետների, այդ թվում՝ [[Միքելանջելո]]յի, [[Ջոտտո դի Բոնդոնե|Ջոտտո]]յի կողմից<ref>{{cite book |title=Conservation of Wall Paintings |author1=Mora, Paolo |author2=Mora, Laura |author3=Philippot, Paul |publisher=[[Butterworth–Heinemann|Butterworths]] |year=1984 |isbn=0-408-10812-6 |pages=34–54}}</ref><ref>{{cite book |title=The GroveEncyclopedia of Materials and Techniques in Art |editor=Ward, Gerald W. R. |publisher=[[Oxford University Press]] |year=2008 |isbn=978-0-19-531391-8 |pages=223–5}}</ref>:։ 16- րդ դարից տարածում է գտել առանց տեմպերայի կիրառումը այսպես կոչված «մաքուր ֆրեսկո» ([[իտալերեն|իտալ.]]- buon fresco)։ Որոշ անկումից հետո (17- ից 19-րդ դարեր) 20-րդ դարի սկզբից ֆրեսկոն լայն կիրառում գտավ հասարակական շենքերի ձևավորման մեջ՝ որմնանկարներում։