«Մադրասի հայկական տպագրություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Մադրասի առաջին հայկական տպարանը հիմնադրել է [[Շահամիր Շահամիրյան]]ը՝ [[1772]] թվականին։ [[Տպարան]]ի հիմնադրումը կապված է [[18-րդ դար]]ի 2-րդ կեսին հնդկահայ գաղութում ծնունդ առած հայ ազատագրական գաղափարախոսության հետ<ref> История армянского народа. — 1972. — Т. IV. — С. 621.</ref>։ Տպագրվել են հետևյալ գրքերը՝գրքերը․

* «Այբբենարան» ([[1772]]),

* [[Մովսես Բաղրամյան]]ի «Նոր տետրակ, որ կոչի յորդորակ» ([[1772]]),

* Շահամիր Շահամիրյանի «Գիրք անուանեալ Որոգայթ փառաց» ([[1773]], կարծիքներ կան, որ այդ գիրքը տպագրվել է [[1787]]-[[1989]] թվականներին),

* [[Մեսրոպ Երեցի]] «Պատմութիւն Մնացորդաց Հայոց և Վրաց» ([[1775]]),

* «Թարգմանութիւն նամակի շնորհաց և պահպանութեան ի տեառնէ Եկատերինա Դշխոյն Ռուսացառ ի Հայոցս» ([[1781]]),

* [[Հանուե]]ի «Պատմագրութիւն վարոլցն և գործոց Նադըր Շահ թագաւորին Պարսից» ([[1780]], ըստ աղբյուրների՝ [[1783]]),

* «Տետրակ, որ կոչի նշաւակ» ([[1783]])։