«Ադամ Սմիթ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 3.
| influenced = [[Ֆրեդերիկ Բաստիա]]{{·}} [[Միլթոն Ֆրիդմեն]]{{·}} [[Ֆրիդրիխ ֆոն Հայեկ]]{{·}} [[Գեորգ Վիլհելմ Ֆրիդրիխ Հեգել]]{{·}} [[Թոմաս Հոդսկին]]{{·}} [[Ջոն Մեյնարդ Քեյնս]]{{·}} [[Թոմաս Մալթուս]]{{·}} [[Կառլ Մարքս]]{{·}} [[Ջոն Ստյուարտ Միլ]]{{·}} [[Դեյվիդ Ռիկարդո]]{{·}} [[Կլոդ Անրի Սեն-Սիմոն]]{{·}} [[Ժան Բատիստ Սեյ]]{{·}} [[ԱՄՆ-ի հիմնադիր հայրեր]]
}}
'''Ադամ Սմիթ''' ({{lang-en|Adam Smith}}; {{ԱԾ}}), շոտլանդացի տնտեսագետ և փիլիսոփա։ Համարվում է դասական քաղաքական տնտեսության հիմնադիրը։ Սմիթի կենսագրությունը իրադարձությունների մեջ աղքատ է։ Նա մեծացել է [[Քրքոլդի]] փոքրիկ քաղաքում, կրթություն է ստացել [[Գլազգոյի համալսարան|Գլազգոյի համալսարանում]] և Օքսֆորդի Բալիոլի քոլեջում, 1748 թվականից դասավանդել է [[Էդինբուրգի համալսարան|Էդինբուրգի]] և Գլազգոյի համալսարաններում, որտեղ դասախոսել է գրականության և բարոյական փիլիսոփայության մասին։ 1759 թվականին Սմիթը հրատարակել է «Բարոյական զգացմունքների տեսությունը», որում, հիմնվելով սենսացիոնիզմի էթիկայի վրա,ուրվագծել է «կարեկցանքի զգացմունքների» իր հայեցակարգը՝ որպես բարոյականության հիմք։ 1763 թվականին նա թողեց համալսարանը, մոտ երկու տարի անցկացրեց Ֆրանսիայում, որտեղ հանդիպեց Վոլտերի, ֆիզիոկրատներ Անն Թուրգոյի և Ֆրանսուա Քեսնեյի-ի հետ։ Վերադառնալով հայրենիք ՝հայրենիք՝ 1776 թվականին նա գրել է իր հիմնական աշխատանքը ՝աշխատանքը՝ «Հետազոտություններ ազգերի հարստության բնույթի և պատճառների մասին»։ Այս գիրքը հայտնի դարձրեց Սմիթին։ 1767 թվականից Լոնդոնի թագավորական ընկերության անդամ էր, 1783 թվականից ՝ Էդինբուրգի թագավորական ընկերության անդամ։ Կյանքի վերջին տարիները նա աշխատել է մաքսատանը, մահացել է 1790 թվականին։
 
«Ազգերի հարստությունը» տնտեսագիտության հիմքերի առաջին համակարգված ներկայացումն էր։ Այս գրքում Սմիթը քննադատեց մերկանտիլիզմը և ձևակերպեց արտադրական աշխատանքի գաղափարը ՝գաղափարը՝ որպես ազգերի հարստության աղբյուր։ Սմիթը աշխատանքի բաժանումը և արտադրության մեջ մասնագիտացումը համարեց աշխատանքի արտադրողականությունը բարձրացնելու և, որպես արդյունք, հարստությունը մեծացնելու հիմնական միջոցը։ Նրա կարծիքով, շուկան տնտեսության համար իդեալական կարգավորման մեխանիզմ է։ Ազատ մրցակցության պայմաններում մարդիկ կարող են մեծացնել իրենց հարստությունը միայն բավարարելով այլոց կարիքները, և արդյունքում առանձին անհատների եսասիրությունը դառնում է ընդհանուր բարեկեցության աճի աղբյուր (սա նկարագրվում է որպես «անտեսանելիի» ձեռքի գործողություն)։ Սմիթը օգտակար համարեց էր համաում բոլոր սահսահմանափակումների որպեսև ազգերիմենաշնորհների հարստությանվերացումը, աղբյուր։որոնք խանգարում էին տնտեսական զարգացմանը։ Սմիթը աշխատանքի բաժանումը և արտադրության մեջ մասնագիտացումը համարեց աշխատանքի արտադրողականությունը բարձրացնելու և, որպես արդյունք, հարստությունը մեծացնելու հիմնական միջոցը։ Նրա կարծիքով, շուկան տնտեսության համար իդեալական կարգավորման մեխանիզմ է։ Ազատ մրցակցության պայմաններում մարդիկ կարող են մեծացնել իրենց հարստությունը միայն բավարարելով այլոց կարիքները, և արդյունքում առանձին անհատների եսմանափակումների և մենաշնորհների վերացումը որպես տնտեսական զարգացման խոչընդոտներ։ Նա նախանշեց արտադրանքի արժեքը կազմող գործոնների իր տեսլականը (վարձավճար, շահույթ, աշխատավարձ), ձևակերպեց հիմնական և շրջանառու կապիտալի հասկացությունները, հիմնավորեց կապիտալի կուտակման կարևորությունը `որպես ձեռնարկատիրոջ հիմնական խնդիր։
 
19-րդ դարում Ադամ Սմիթի ուսմունքը դարձավ տնտեսական ազատականության հիմքը և պետության կողմից տնտեսական գործընթացներին չխառնվելու գաղափարը։ Սմիթի գաղափարները մշակվել են [[Դեյվիդ Ռիկարդո|Դեյվիդ Ռիկարդոյի]] և [[Կարլ Մարքս|Կառլ Մարքսի]] աշխատություններում, զգալիորեն ազդել են գաղափարական և քաղաքական շատ ուղղությունների վրա։ 19-րդ դարի կեսերից սմիթականությունը քննադատվում է սոցիալիզմի և կոմունիզմի գաղափարախոսների կողմից ՝ պրոտեկցիոնիզմի կողմնակիցների կողմից։ 20-րդ դարում, ի պատասխան մի շարք երկրներում հրամանատարատնտեսական համակարգերի ի հայտ գալուն, Սմիթի գաղափարները նորից ժողովրդականություն ստացան նեոլիբերալիզմի շրջանակներում։
 
== Կենսագրություն ==
Շատ բան հայտնի չէ Ադամ Սմիթի կյանքի, հատկապես առաջին երեսուն կամ քառասուն տարվա մասին։ Դա բխում է աղբյուրների սակավությունից։Սմիթը երբեք օրագիր չի պահել, հազվադեպ է նամակներ գրել (և եթե գրում էր, ապա ծայրաստիճան լակոնիկ էր), մոր հետ նրա նամակագրությունը գրեթե ամբողջությամբ կորել էր։ Տնտեսագետը երբեք չի ունեցել այնպիսի ընկերներ, ովքեր կարող էին հուշագրություն թողնել{{sfn|Аникин|1968|loc=с. 26}}։ Այդ պատճառով [[Ալեքսանդր Գրեյ|Ալեքսանդր Գրեյը]] 1948 թվականին գրեց «մեր վատ տեղեկացվածության» մասին ՝ ստիպելով Սմիթի կենսագիրներին խոսել ոչ այնքան իր կյանքի, որքան իր ժամանակի մասին{{sfn|Gray|1948|loc=p. 3}}։ Մինչդեռ, ըստ 19-րդ դարի վերջին անգլիացի տնտեսագետ և հրապարակախոս Ուոլտեր Բուդջթի․ «[Ադամ Սմիթի] գրքերը դժվար թե հասկանան, քանի դեռ նրա մասին որպես մարդու պատկերացում չունես»{{sfn|Bagehot|1966|loc=p. 79}}։
 
Ադամ Սմիթի մանրամասն գիտական ​​կենսագրությունը դեռ գոյություն չունի{{sfn|Аникин|2007|loc=с. 879}}։
Տող 16.
=== Վաղ տարիներ ===
[[պատկեր:19th-century_building_at_location_where_Adam_Smith_lived,_1767-1776.jpg|thumb|Շենք [[Քըրքալդիում]] կառուցված Սմիթի տան տեղում,(քանդվել է 1834 թվականին)]]
Ադամ Սմիթը ծնվել է շոտլանդական փոքրիկ Քըրքքալդի[[Քրքոլդի]] քաղաքում, [[Էդինբուրգ|Էդինբուրգի]] դիմաց, Ֆիրթ Ֆորթի հյուսիսային ափին։ Պահպանված աղբյուրներում ծննդյան ճշգրիտ ամսաթիվ չկա, բայց հայտնի է, որ երեխան մկրտվել է 1723 թվականի հունիսի 5-ին{{sfn|Buchan|2006|loc=p. 12}}։ Տղայի մայրը Մարգարեթ Սմիթն էր (ազգանունը ՝ Դուգլաս), խոշոր հողատեր, Ռոբերտ Դուգլասի դուստրը։ Հայրը ՝Հայրը՝ Ադամ Սմիթ Ավագը, ընտանիքի վերջին երեխան էր։ Աշխատել է որպես փաստաբան և մաքսային ծառայող{{sfn|Аникин|1968|loc=с. 27}}.։ 1714 թվականից նա զբաղեցնում էր Քըրքքալդի մաքսային ծառայության գլխավոր հսկիչի պաշտոնը{{sfn|Rae|1895|loc=p. 1}}։ Նա մահացել է 1723 թվականի հունվարի վերջին։ Նրա այրի կինը այլևս չի ամուսնացել ՝ամուսնացել՝ նվիրվելով երեխա դաստիարակելուն{{sfn|Аникин|1968|loc=с. 30}}{{sfn|Аникин|2007|loc=с. 882}}։ Հայտնի է, որ Ադամ կրտսերը չորս տարեկան հասակում առևանգվել է գնչուների կողմից, ովքեր հետապնդումը տեսնելուց հետո լքել են նրան։ «Ես վախենում եմ, որ նա կարող է վատ գնչու լինել», - ասում է Սմիթի կենսագիր Ջոն Ռեյը այս դրվագի կապակցությամբ։
 
1731 թվականին Սմիթը ընդունվեց տեղական դպրոց, որը համարվում էր այդ դարաշրջանի Շոտլանդիայի լավագույն դպրոցներից մեկը{{sfn|Rae|1895|loc=p. 5}}։ Հիմնական ուսուցիչը ՝ Ադամ Միլլարը, տաղանդավոր ուսուցիչ էր և փորձում էր երեխաներին սովորեցնել ոչ միայն տարրական գրագիտություն և Աստծո Խոսք, այլև դասական մշակույթի հիմունքներ։ Չորրորդ դասարանից երիտասարդ Սմիթը սովորում էր լատինական և դասական տեքստեր, իսկ կյանքի համար նրա սիրելի գիրքն էր Ֆլավիուս Եվտրոպիոսի «Հռոմեական պատմության շեղումը»։ Ադամը հիմնականում շատ էր կարդում ՝ նախապատվությունը տալով պատմության և աշխարհագրության վերաբերյալ գրքերին։ 1737 թվականին դպրոցը թողնելուց հետո նա ընդունվում է [[Գլազգոյի համալսարան]], այսպես կոչված, Շոտլանդական լուսավորության կենտրոն, որտեղ երկու տարի ուսումնասիրում է փիլիսոփայության էթիկական հիմքերը Ֆրենսիս Հաթչսոնի ղեկավարությամբ{{sfn|Bussing-Burks|2003|loc=p. 39}}{{sfn|Мееровский|1997|loc=с. 7}}։