«Լոաոզ»–ի խմբագրումների տարբերություն

մարդու հիվանդություն
Content deleted Content added
Ստեղծվել է «Лоаоз» էջի թարգմանությամբ
(Տարբերություն չկա)

12:24, 27 Հունիսի 2021-ի տարբերակ

Կաղապար:БолезньԼոաոզ (լատին․՝ Loaosis), ֆիլարիատոզների խմբի մակաբուծային հիվանդություն։ Հիվանդությունը տարածված է Արևմտյան և Կենտրոնական Աֆրիկայի արևադարձային անտառներում։ 2009 թվականի դրությամբ լոաոզը էնդեմիկ հիվանդություն է 11 երկրներում։

Կենսական ցիկլ

Պատճառագիտություն և համաճարակաբանություն

Հիվանդության հարուցիչն է հանդիսանում Loa loa կլոր որդը (նեմատոդ). Որդերը բաժանասեռ են։ Սեռահասուն էգերի երկարությունը 50-70 մմ է, արուներինը՝ 25-35 մմ: Նրանք ունեն մոտ 0,25 մմ հաստություն: Սեռահասուն մակաբույծները ապրում են ենթամաշկային ճարպային հյուսվածքում, հիվանդությունը պատկանում է ֆիլարիատոզների խմբին: Էգերը ծնում են կենդանի թրթուրներ՝ միկրոֆիլարիաներ, որոնք գաղթում են թոքերի մազանոթներ, և մի քանի շաբաթ անց սկսում են տեղաշարժվել դեպի ծայրամասային անոթներ: Ծայրամասային անոթներում միկրոֆիլարիաների առավելագույն թիվը հայտնաբերվում է ցերեկը՝ ժամը 12-ից մինչև 14-ը ընկած ժամանակահատվածում, որի դեպքում մեծանում է փոխանցողների հետ հանդիպման հավանականությունը․ դասվում են ցերեկային պարբերական հելմինթոզների խմբին։ Թրթուրները մարդուն փոխանցվում են միջատների խայթոցից՝ Chrysops ցեղի պիծակներից, որոնք ակտիվ են ցերեկային ժամերին: Համաձայն 2009 թվականի առկա գնահատականների, լոաոզով վարակվել են մոտ 12-13 միլիոն մարդ: Լոաոզի փոխանցողները հանդիսանում են Chrysops ցեղի պիծակները։

Կլինիկական պատկեր

Հիվանդության դրսևորումները տարբեր են էնդեմիկ օջախների բնակիչների և եկվորների մոտ: Բնիկ բնակչության որոշ մասերում այն ընթանում է ասիմպտոմատիկ՝ միկրոֆիլարիեմիայով: Այս իրավիճակում ախտորոշումը հաստատվում է միայն շաղղկապենու տակ չափահաս մակաբույծի հայտնաբերումով՝ միգրացիայից հետո: Հիվանդի մնացած մասի մոտ պարբերաբար զարգանում է ուռուցքային երևույթներ, վերջույթների անոթային այտուց, ինչպես նաև մարմնի այլ մասերի էրիթեմիա: Կարող են առաջանալ նեֆրոպաթիա, էնցեֆալոպաթիա և ընդլայնված կարդիոմիոպաթիա: Եկվորների մոտ հաճախ գերակշռում են ալերգիկ ախտանիշները․ ուռուցքները առաջանում են ավելի հաճախ և ընթանում են ավելի ծանր։ Միկրոֆիլարիեմիան հազվադեպ է: Լաբորատոր նախանշաններ․ էոզինոֆիլիա, ֆիլարիաների հակամարմինների բարձր տոկոսը: Ենթադրվում է, որ ուռուցքի առաջացման պատճառը ալերգիան է չափահաս մակաբույծների հանդեպ: Աչքերում մակաբույծների տեղակայման դեպքում կարող է առաջանալ կոնյուկտիվիտ:

Ախտորոշում

Ախտորոշում կատարելու համար անհրաժեշտ է արյան մեջ հայտնաբերել միկրոֆիլարիաներ կամ աչքի կամ ենթամաշկային հյուսվածքներից մեկուսացնել հասունացած հելմինթները: Ուռուցքի տեղում կատարվում է բիոպսիա: Եթե ​​մակաբույծները հնարավոր չէ մեկուսացնել, ախտորոշումը կատարվում է անամնեզի, կլինիկայի, լաբորատոր տվյալների հիման վրա, ներառյալ հիպերգամագլոբուլինեմիան, շիճուկի IgE-ի բարձր մակարդակը:

Բուժում

Դիէթիլկարբամազին (8-10 մգ/կգ/օր ներքին 21 օրվա ընթացքում)։ Դեղը ազդում է ինչպես սեռահասուն որդերի, այնպես էլ նրանց թրթուրների վրա: Անհրաժեշտ է բուժման մի քանի կուրս անցնել: Մեծ թվով միկրոֆիլարիաների դեպքում բուժումը կարող է ուղեկցվել ալերգիկ դրսևորումների աճով, կողմնակի ռեակցիաներով, ներառյալ ԿՆՀ-ի: Ծանր ախտահարման դեպքում բուժումը խորհուրդ է տրվում սկսել գլյուկոկորտիկոիդներով (պրեդնիզոլոն, օրական 40-60 մգ, ներքին) և դիէթիլկարբամազինի փոքր քանակներով (0.5 մգ / կգ / օր): Դիէթիլկարբամազինի կանխարգելիչ ընդունումը (շաբաթական մեկ անգամ՝ 300 մգ, ներքին) կանխում է վարակը: