[[Պատկեր:Հ Հայկական Սովետական Հանրագիտարան (Soviet Armenian Encyclopedia).jpg|մինի|ձախից]]
{{Հայերենի այբուբեն}}
'''Հ, հ''', հայկական այբուբենի տասնվեցերորդ տառը, անվանումը՝ '''հո'''. սերում է պահլավական նախատիպարից, ըստ ոմանց՝ հայկական [[Կ]]-ից։ Այբբենական համակարգում ունի կոկորդային խուլ շփական բաղաձայն հնչույթի արտահայտումը, թվային արժեքը՝ յոթանասուն, յոթանասուներորդ։
Ստեղծել է [[Մեսրոպ Մաշտոց]]ը տառակերտման սեփական սկզբունքով։ Կենտրոնում գտնվում է երկարը, վերին աջ կողմից իջնում է կարճը, իսկ ստորին ձախ կողմից՝ լայնը։ Սրանք նուրբերով միանում են երկարին, իսկ վերջինս թեքվում է դեպի աջ՝ տողաշարում զբաղեցնելով քիչ տեղ և դառնալով ավելի հավաք։ Դյուրագծության նպատակով կարճը հաճախ բարձրանում է տողագծից վեր և երկարին է միանում իր ստորին ծայրով՝ X («Վեհամոր Ավետարան»)։ Հետագայում լայնը կորցնում է իր նուրբը և միանում երկարին՝ ստորին ծայրից, որպես նրա շարունակություն։ Սակայն որոշ գրիչների մոտ լայնն է ընկնում, և նուրբը, իջնելով տողին ուղղահայաց, կազմում է երկարի շարունակությունը՝ Հ։