Գևորգ Ալթունյանը 1911 թվականին ավարտել է [[Հումբոլդտի համալսարան|Բեռլինի համալսարանը]]։ Դասավանդել է Էջմիածնի [[Գևորգյան ճեմարան]]ում<ref name="ՀԳԳՀ">{{Գիրք:ՀԳԳՀ|40}}</ref>։
Լույս են տեսել Ալթունյանի «Հայոց նախնական պատմութիւնը ըստ Մոմզէնի» (1904), «Գերմանական նոր գրականութեան պատմութիւն» (1914), «Հայ գրի եւ տպագրութեան մեծ յոբելեանը... 1512 1912» (1912) աշխատությունները, խմբագրել է [[Էդուարդ Մեյեր|Է. ՄայերիՄեյերի]] «Պատմութեան տեսական եւ մեթոդաբանական խնդիրներ» (1912) ոաումնասիրությունը, կազմել դպրոցական դասագրքեր («Կենդանաբանութեան դասագիրք», 1906), թարգմանել [[Յոհան Վոլֆգանգ ֆոն Գյոթե|Յ․ Վ. Գյոթեի]] «Ստելլա» (1902, բոլորը՝ Վաղարշապատ, Սբ Էջմիածնի տպարան), Ի. Բերդնիկովի «Նոր պետութեան վերաբերմունքը դէպի կրօնը» (1902, Ալեքսանդրապոլ, Սանոյանի և Ստեփանյանի տպարան), «Իփիգենիան Տավրոսում» (1914, Վաղարշապատ, Սբ Էջմիածնի տպարան), [[Հերման Զուդերման]]ի «[[Հոգսը]]» (1913 թ., Նվարդ Աղանյանի տպարան) գործերը։ [[Կրասնոդարի Հայկականհայկական թատրոնումթատրոն]]ում բեմադրվել են նրա «Արտաշէս թագաւոր եւ Սաթէնիկ» (1921, անտիպ), «Սասունցի Դաւիթ» (1922) պիեսները<ref name="ՀԳԳՀ"/>։
