«Ցրոնքի կռիվ (1899)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ Colon֊ը (:, U+003A) փոխարինում եմ հայերեն վերջակետով (։, U+0589)
Տող 1.
'''Ցրոնքի կռիվըկռիվ''', տեղի է ունեցել [[1899 թվական]]ի [[ապրիլի 24]]-ին Ցրոնք գյուղում ([[Արևմտյան Հայաստան]], [[Բիթլիսի վիլայեթ|Բիթլիսի վիլայեթի]] [[Մշո գավառ]]), երբ [[Բաղդասար Մալյան|Գուրգեն]]ը մի փոքրիկ խմբով [[Սասուն]]ից իջել էէր [[Մշո դաշտ]]՝ [[Սասուն]], վառոդ և ռազմամթերք փոխադրելու գործով։ [[Մշո դաշտ]]ում եղած ժամանակ Սասուն հատկապես սպիտակ վառոդ փոխադրելու նպատակով անցնում է Ցրոնք։ Ցրոնքում հարկ եղած պատրաստությունները տեսնելուց և բեռները Սասուն ճամբելուց հետո որոշում է ևս մեկ օր մնալ Ցրոնքի մարագներում։
 
[[Մշո դաշտ]]ում եղած ժամանակ Սասունը հատկապես սպիտակ վառոդ փոխադրելու նպատակով անցնում է Ցրոնք։ Ցրոնքում հարկ եղած պատրաստությունները տեսնելուց և բեռները Սասուն ճամփելուց հետո որոշում է ևս մեկ օր մնալ Ցրոնքի մարագներում։ [[Օղունք|Օղունքի]] գյուղացի Մկրտիչ Երամյանը, որը գաղտնի ոստիկան էր, հետևում է [[Բաղդասար Մալյան|Գուրգեն]]ի խմբի շարժումներին և այդ մասին լուր տալիս [[Բիթլիս]]ի կուսակալին։ [[Ապրիլի 25]]-ին Ցրոնքը պաշարվում է [[Բիթլիս]]ից և [[Մուշ]]ից եկած զինվորներով, որոնց թիվն հասնում էր 1000-ի։ Կառավարական զորքերը Ցրոնք գյուղի նշանավոր այրերին պատանդ են վերցնում և սկսում են գյուղի խուզարկությունը։ Գյուղացիներից մեկը, չդիմանալով ծեծին և չարչարանքներին, վկայում է, որ նախորդ օրվա երեկոյան տեսել է [[Հայդուկ|հայդուկային]] խմբին, որորը դեպի գյուղի մարագներն էինէր շարժվում։ Զորքն անմիջապես շրջապատում է գյուղի մարագները։ Մարագների ուղղությամբ արձակված ոստիկանական համազարկը մնում է անպատասխան, որից հետո թուրքերը հրդեհում են մարագները։ Գուրգենն իր հայդուկային խմբին հրամայում է դուրս գալ մարագներից և կռվով ճամփա բացել։ Հայդուկներից ոմանք զոհվում են հենց մարագներից դուրս գալուց, մյուս մասը՝ հետագա կռվի ընթացքում։
 
Զորքն անմիջապես շրջապատում է գյուղի մարագները։ Մարագների ուղղությամբ արձակված ոստիկանական համազարկը մնում է անպատասխան, որից հետո թուրքերը հրդեհում են մարագները։ Գուրգենն իր հայդուկային խմբին հրամայում է դուրս գալ մարագներից և կռվով ճամբա բացել։ Հայդուկներից ոմանք զոհվում են հենց մարագներից դուրս գալուց, մյուս մասը՝ հետագա կռվի ընթացքում։
 
Գուրգենի խմբի կազմում էին մշեցի Տիգրանը, աղջանցի Ռուբենը, ղարաբաղցի Փարսադանը, դաշտեցի Մկրոն, Նշանը, սասունցի Կրպոն և Վարդանը։ Ցրոնքի կռվում բոլոր ութ հայդուկներն էլ սպանվում են, իսկ թուրքական զորքը տալիս է 13 զոհ և 20-ից ավելի վիրավոր։ [[Քրդեր]]ից սպանվում է 10 հոգի։ Սպանվածների մեջ էր նաև Թալիպ էֆենդին, որը [[Մուշ]]ի քաղաքապետն էր։
 
[[Թուրքեր]]ը կտրում են [[Բաղդասար Մալյան|Գուրգեն]]ի գլուխը, իսկ մյուս հայդուկների մարմինները սայլերի վրա փոխադրում են Մուշ և հանձնում Մուշի հայոց հոգևոր առաջնորդ Եղիշե եպիսկոպոս Չիլինկիրյանին։ Վերջինս հայ ֆիդայիների մարմիններն ամփոփել է տալիս Մուշի սուրբ Մարինե թաղամասի [[Կող (գավառ)|Կողի հայկական գերեզմանատանը։գերեզմանատանը]]։ Գուրգենի մահը մեծ հարված էր ընդհանուր ապստամբության ծրագրի իրականացման համար։
 
Ցրոնքի կռվից հետո թուրքական կառավարությունը ձերբակալում և Մշո բանտն է նետում բազմաթիվ հայ գյուղացիների։