«Լուի Ռեո»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ֆրանսիայի և Ռուսաստանի միջև միության կնքումից հետո երկու երկրների միջև մշակութային կապերի ինտենսիվ զարգացման շրջանում որոշում է ընդունվել [[Սանկտ Պետերբուրգ]]ում Ֆրանսիական ինստիտուտ ստեղծելու մասին: Ինստիտուտի առաջին տնօրենը 1911 թվականին դարձել է Լուի Ռեոն{{sfn|Базен|1994|c=378}}։ Նրա կազմակերպած դասընթացները՝ նախատեսված ռուսների համար, որոնք տիրապետում են ֆրանսերենին, ներառում էր երկու փուլ՝ «Ֆրանսիական գրականության պատմություն» և «Քաղաքակրթության և արվեստի պատմություն»{{sfn|Medvedkova|2002|p=417}}։ Բացի դրանից, նրա նախաձեռնությամբ և ռուս նկարիչներ [[Լեոն Բակստ]]ի, [[Ալեքսանդր Բենուա]]յի, [[Իգոր Գրաբար]]ի և այլոց օժանդակությամբ կայացել է «Ֆրանսիական արվեստի հարյուր տարին (1812—1912)» ցուցահանդեսը, որը դարձել է Ֆրանսիայի սահմաններից դուրս երբևէ անցկակցված ֆրանսիական արվեստի լայնածավալամենալայնածավալ ցուցահանդեսցուցահանդեսը<ref name="Medvedkova" /><ref name="История">{{cite web|url=https://www.institutfrancais.ru/ru/saint-petersbourg/institut/istoriya-instituta-v-peterburge|title=История|website=Французский институт}}</ref>։

1913 թվականին Ռեոն հեռացել է Ֆրանսիական ինստիտուտից, նրա փոխարեն նշանակվել է Ժյուլ Պատույեն<ref name="История" />։ 1914 թվականին նա լեյտենանտլեյտենանտի կոչումով բանակ է զորակոչվել․ ծառայել է որպես ռուսերենի և գերմաներենի թարգմանիչ։ 1917 թվականին, ստանալով կապիտանի աստիճան, ղեկավարել է ռազմական նախարարության ռուսական մամուլի ծառայությունը<ref name="CTHS" />։

Պատերազմի ավարտից հետո դասավանդել է արտասահմանյանարտասահմանի ֆրանսիական ինստիտուտներում․ 1922 թվականին ստացել է փիլիսոփայական գիտությունների դոկտորի աստիճան<ref name="CTHS" />։ Այդ ժամանակ է, որ սկսել է աշխատել «Ֆրանսիական արվեստի ազդեցություն» (''Histoire de l’expansion de l’art français'') աշխատության վրա, որը լույս է տեսել չորս հատորով 1923-1934 թվականներին{{sfn|Базен|1994|c=378}}<ref name="БРЭ2">{{cite web|url=https://bigenc.ru/fine_art/text/3506314|title=Рео, Луи|website=Большая российская энциклопедия}}</ref>։ 1922 թվականին ավարտվել է նրա երկու հատորանոց «Ռուսական արվեստի պատմություն» գիրքը՝ դառնալով ֆրանսերենով ռուսական արվեստի մասին առաջին գիրքը<ref name="БРЭ2" /><ref name="Sorensen" />։

Լուի Ռեոն ավելի քան 400 հոդվածների և տարաբնույթ թեմաներով մենագրությունների (առաջին հերթին ռուսական, ֆրանսիական և միջնադարյան եվրոպական արվեստների մասին) հեղինակ է<ref name="DFK">{{cite web|url=https://dfk-paris.org/fr/event/que-faire-de-louis-réau-2035.html|title=Que faire de Louis Réau?|website=Deutsches Forum für Kunstgeschichte|author=Marlen Schneider, Victor Claass|lang=fr}}</ref>։ Գլխավոր ստեղծագործությունների թվում են՝ «''Histoire de la peinture française au XVIIIe siècle»'' (1925-1926), «Ռումինական մշակույթ» (1946), «''Iconographie de l’art chrétien»'' (1955-1959) և «''Histoire du vandalisme: les monuments détruits de l’art français»'' (1959)<ref name="Sorensen" /><ref name="CTHS" />։ Բացի դրանից, Ռեոն Պետեր Ֆիշերի և [[Մաթիաս Գրունեվալդ]]<nowiki/>ի մասին, նաև մի շարք ֆրանսիացի քանդակագործների, ներառյալ՝ [[Էթիեն Մորիս Ֆալկոնե|Էթիեն Մորիս Ֆալկոնեի]], Լեուման դինաստիայի, <bdi>[[Ժան Բատիստ Պիգալ]]<nowiki/>ի և [[Ժան Անտուան Հուդոն]]<nowiki/>ի մասին</bdi> մենագրությունների հեղինակ է<ref name="Sorensen" /><ref name="CTHS" />։