«Մաթեյ Էմանոիլի Սոկոր»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

Սովորել է Բուխարեստի ([[1927]]-[[1929]]) և Լայպցիգի ([[1930]]-[[1933]]) կոնսերվատորիաներում։ [[1945]]-[[1952]] թվականներին եղել է [[Բուխարեստ]]ի Ռադիոկոմիտեի, 1949-1954 թվականներին՝ ՌՍՀ-ի կոմպոզիտորների միության նախագահը։ ՌՍՀ-ի Պետական հիմնի երաժշտության (կատարվել է [[1953]]-[[1977]] թվականներին) հեղինակն է։ Գրել է՝ «Պարոն Լեոնիդա» օպերան (ըստ Յո․ Լ․ Կարաջալեի, [[1978]]), մենակատարների, [[Երգչախումբ|երգչախմբի]] և նվագախմբի համար՝ «Մայր» ([[1949]], ՌՍՀ պետական մրցանակ, [[1951]]), «Խաղաղության երգը» ([[1960]]) [[պոեմ]]ները, «Բորզեշտի կաղնին» օրատորիան (խոսք՝ Դ․ Դեշլիուի, [[1966]]), [[Նվագախումբ|նվագախմբի]] համար՝ «Կելուշ և Սիրբա» ժողովրդական պարեր (1952), Ռապսոդիա, ջութակի ([[1955]]), [[կլառնետ]]ի, [[վալդհորն]]ի և [[թավջութակ]]ի ([[1939]]) կոնցերտները, կամերագործիքային անսամբլներ, խմբերգեր, երգեր են։ Պարգևատրվել է ռումինական շքանշաններով։

{{Bio-stub}}

{{ՀՍՀ|հատոր=10|էջ=494}}