«Վազք»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Վազք''', տեղաշարժման եղանակ, երբ իրանը, Պ․ Ֆ․ Լեսգաֆտի բնորոշմամբ, «մեկ հպվում է գետնին՝ մի ոտքով, մեկ գտնըվումգտնվում է օդում» (քայլքի ժամանակ [[մարմին]]ը մշտական հենման կետ ունի գետնի հետ մեկ կամ զույգ ոտքով)։ Վազքը ֆիզդաստիարակության առավել տարածված և արդյունավետ համարվող միջոց է։ Վազքը [[թեթևԹեթև աթլետիկա]]յի հիմնական մարզաձևն է, համարվում է գրեթե բոլոր մարզաձևերի բաղկացուցիչը, ընդգրկված է «Պատրաստ աշխատանքի և ԽՍՀՄ պաշտպանության» համալիրի բոլոր աստիճաններում։բաղկացուցիչը։

Վազքի մրցումներ անցկացվել են [[Հին Եգիպտոս]]ում, [[Հին Հունաստան]]ում, [[Ասորեստան]]ում։ Երկար ժամանակ եղել է օլիմպիական և մյուս խաղերի միակ մարզաձևը։ Միջնադարում պարտադիր կերպով մտել է ասպետների և հոգևորականների ֆիզդաստիարակության ծրագրերի մեջ։ [[Ռուսաստան]]ում վազքով կանոնավորապես զբաղվել են [[1888]] թվականից, երբ կազմակերպվել է «Վազքասերների ընկերություն»-ը։ [[XIX դար]]ի վերջին վազքը արդեն տարածում է գտել գրեթե բոյոր երկրներում։ Պաշտոնական առաջին մրցույթները տեղի են ունեցել [[Անգլիայում։Անգլիա]]յում։ Տարբերակվում են հարթ (վազքուղիներ և այլ հարթ տեղանք) և խոչընդոտներով (արհեստական, բնական արգելքների հաղթահարում, կրոս) վազք։

Դասական ձևերն են․ տղամարդկանց համար՝ կարճ տարածություն (սպրինտ, )ար, միջին տարածություն (մ), երկար տարածություն (ստայերային․ 3000, 5000, 10000 մ), [[մաթոնյան վազք]]ը (42 կմ 195 մ), խոչընդոտների հաղթահարումով (110, 400 մ), ստիպլ-չեյս (3000 մ), փոխանցումային, կանանց համար՝ 100, 200, 400, 800, 1500 մ, խոչընդոտների հաղթահարումով (100 և 400 մ) և փոխանցումային։ Նշված ձևերը ընդգրկված են խոշոր մրցույթների և օլիմպիական խաղերի ծրագրում։ Արտասահմանյան մարզիկներից հայտնի են՝ Պ․ Նուրմին ([[Ֆինլանդիա]]), Դ․ Օուենսը ([[ԱՄՆ]]), Զատոպեկը ([[Չեխոսլովակիա]]), Ռ․ Կլարկը ([[Ավստրալիա]]), Ա․ Բեքալան և Մ. Իֆտերը ([[Եթովպիա]]), Ա․ Խուանտար