«Թահիրիների էմիրություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ Colon֊ը (:, U+003A) փոխարինում եմ հայերեն վերջակետով (։, U+0589) |
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8 |
||
Տող 62.
Չնայած այս ամենին՝ Թահիրը գլխավորում է առաջին անհնազանդությունը խալիֆ Մամունի դեմ, որն էլ ավարտվում է նրանով, որ ուրբաթօրյա խուտբայում, առաջին անգամ աղոթքն ընթանում է առանց խալիֆի անվան հիշատակման։ Այս ամենը առաջացրեց տեղացիների՝ հատկապես հողագործների, արհեստագործների, առևտրականների և արդար վաստակով ապրող այլ խավերի դժգոհությանը։ Ստեղծված իրավիճակից օգտվեց Յակուբ իբն ալ-Լայսը, ով նպատակ ուներ հասնել փառասիրական նվաճումների։ Նա իր շուրջը հավաքեց դժգոհողներին և նրանցից ստեղծեց զինված ջոկատներ։ Յակուբի գործողությունները պսակվեցին հաջողությամբ և նահանգներում հաստատվեց Յակուբի կառավարությունը։
Ներքին կարգ ու կանոն հաստատելուց հետո նա սկսեց էմիրության տարածքների ընդարձակումը՝ հակամարտելով հարևան Մակրանի, Քերմանի, Ֆարսի և [[Աֆղանստան]]ի հետ։ 873 թվականին թագավորանիստ Նիշապուրը հայտնվեց օտար անջատողականների ճնշումների տակ։ Քաղաքամայր ներխուժած ալ-Սաֆարը էմիր Մուհամմադ ալ-Թահիրին ստիպեց անձնատուր լինել և իրեն փոխանցել իր իշխանությունը։ Շուտով Սաֆարիների իշխանությունը տարածվեց նաև Թաբարստանի և [[Շիրազ]]ի վրա<ref>[http://gradaran.mskh.am/sites/default/files/arabakan%202.pdf «Արաբական երկրների պատմություն»] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20160323090817/http://gradaran.mskh.am/sites/default/files/arabakan%202.pdf |date=2016-03-23 }}, Հատոր II, Արաբները VII դարից մինչև 1516 թ., Երևան, 2003</ref>։
== Ծանոթագրություններ ==
| |||