«Մասնակից:Zaqaryan13/Ավազարկղ3»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 65.
1512 թվականի փետրվարին Եկատերինան որդու անունից խնդրագիր ուղարկեց խորհրդարան՝ քննարկելու երիտասարդ Հենրիի տիտղոսն ու նրա հանգուցյալ հոր ունեցվածքը ժառանգելու հարցը։ Խնդրագիրը երեք անգամ ընթերցվեց Լորդերի պալատում, սակայն հարցի քննարկումը հետաձգվեց թագավորի հետ այն քննարկելու անհրաժեշտության պատճառով: Ուշացման պատճառ դարձավ այն փաստը, որ Հենրի Կուրտենեի ժառանգական որոշ սեփականություն թագավորի կողմից փոխանցվել էր Կուրտենե տոհմին նախքան Ուիլյամի իրավունքների վերականգնումը: Եվս մեկ պատճառ հանդիասանում էր Թոմաս Կուրտենեի տիրույթների նկատմամբ նրա համաժառանգ-քույրերի ամուսինների՝ {{iw|Հյու Կոնվեյ (լորդ-գանձապետ)|Հյու Կոնվեյի|en|Hugh Conway (Lord Treasurer)}}, ով Էլիզաբեթի ամուսինն էր, և Բեքինգհեմից Թոմաս Նայվետի, ով Ջոանի ամուսինն էր, հավակնությունները։ 1512 թվականի հոկտեմբերին Լոնդոնի եպիսկոպոսի միջնորդությամբ Եկատերինային հաջողվեց պայմանավորվել երկու հավակնորդների հետ. Կոնվեյին ցմահ օգտագործման հանձնվեցին որոշ հողեր, ինչպես նաև 177 ֆունտի չափով ցմահ ռենտա խոստացվեց, Նայվետի պահանջը 200 ֆունտի չափով ցմահ ռենտայի դիմաց հետ կանչվեց {{sfn|Everett Green|1851|pp=31—32}}։
[[Պատկեր:Arms of the Catherine of York, countess of Devon.svg|մինի|Եկատերինայի զինանշանը բաղկացած էր [[Յորքեր|Յորքերի]] օրոք թագավորական Անգլիայի և [[Ուիլյամ Կուրտենե, Դևոնի 1-ին կոմս|իր ամուսնու]] գերբերից{{sfn|Everett Green|1851|p=32}}։<br><small>Վահանը բաժանված է երկու մասի։ Աջից Ուիլյամ Կուրտենեի՝ Դևոնի կոմսի գերբն է․ ունի չորս բաժին՝ ոսկեգույն դաշտով 1-ին և 4-րդ մասերում մուգ կարմիր գնդեր են [<small>[[Կուրտենե տոհմ]]</small>], ոսկեգույն դաշտով 2-րդ և 3-րդ մասերում՝ կապույտ, մուգ կարմիր մագիլներով զինված ապստամբած առյուծ [<small>դե Ռիվեր տոհմ</small>]։ Ձախից Յորքերի թագավորական անգլիական գերբն է ՝ չորս մասով․1-ին մասում Անգլիայի թագավորական գերբն է (1-ին և 4-րդ մասերում կապույտ դաշտում երեք ոսկե շուշաններ են, 2-րդ և 3-րդ մասերում մուգ կարմիր դաշտում երեք ոսկեգույն զինված ընձառյուծներ՝ մեկը մյուսի վրա պատկերված։ 2-րդ և 3-րդ մասերում ոսկեգույն դաշտով մուգ կարմիրով ուղղահայաց խաչ է [դե Բուրգի տոհմ]․ 4-րդ մասում՝ կապույտ-ոսկեգույն դաշտում արծաթագույն վահան է, վահանի վերին մասում, անկյուններով ոսկեգույնի և լազուրի հայելային աստիճանական բաժանումներ են կենտրոնական մասում՝ լազուրե սյուների միջև ոսկեգույն սյուն է [<small>[[Մորտիմերներ]]</small>]){{sfn|Louda, Maclagan|1999|p=22}}.</small>]]
Улаживая дела сына, Екатерина не забывала и о единственной дочери: в 1512 году она стала подыскивать Маргарет жениха. Екатерина разослала письма королевским служителям с просьбой определить наиболее выгодных кандидатов в мужья девочке. Дальнейшие события историками описаны противоречиво. Мэри-Энн Эверетт Грин пересказывает местную легенду о том, что вскоре после свадьбы с [[Сомерсет, Генри, 2-й граф Вустер|Генри Сомерсетом]], сыном и наследником [[Сомерсет, Чарльз, 1-й граф Вустер|Чарльза Сомерсета, 1-го графа Вустера]], Маргарет, навещавшая мать в родовом замке отца в Колкомбе, подавилась рыбьей костью и умерла; эту же версию подтверждает и надпись на могиле Маргарет{{sfn|Everett Green|1851|p=33}}. Однако другие источники сообщают, что дочь Екатерины навещала свою двоюродную племянницу [[Мария I (королева Англии)|Марию]] в 1520 году. Больше никаких сведений о Маргарет нет, а её муж, в 1526 году унаследовавший титул отца, к этому моменту был женат на другой{{sfn|Cokayne|1898|p=200}}.
|