«Կառլ Մաքսի Բրաշիր»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 4.
== Կենսագրություն ==
[[Պատկեր:Brashear_Gooding.jpg|thumb|right|Ձախից աջ՝ դերասան [[Քյուբա Գուդինգ կրտսեր]], որը Բրաշիրի դերը կատարել է Ռազմական սուզորդը ֆիլմում, Կառլ Բրաշիրը և պաշտպանության նախարար Ուիլյամ Քոենը, որը պարգևատրել է Բրաշիրին։]]
Բրաշիրը ծնվել է 1931 թվականին Քենտուկիի Լարու շրջանի Տոնեվիլ քաղաքում, Մաքդոնալդ և Գոնսալ Բրաշիր հրատարակիչների ընտանիքում<ref name="deatharticle">
Տող 17.
|archiveurl = https://web.archive.org/web/20071102215001/http://content.hamptonroads.com/story.cfm?story=108110&ran=175615
|archivedate = 2007-11-02
}}</ref><ref name=USNprofile>U.S. Navy profile, NHC, 2001.</ref>։ Նա ավարտել է Սոնորայի ([[Կենտուկի]]) դպրոցը, որտեղ սովորել է 1937-1946 թվականներին։ 1948 թվականի փետրվարի 25-ին Բրաշիրը միացավ ԱՄՆ-ի ռազմածովային ուժերին՝ նրանց դեսեգրեգացիայից անմիջապես հետո։ 1954 թվականին ավարտել է ջրասուզակների և փրկարարների ռազմածովային դպրոցը՝ դառնալով հավաստագրված ռազմածովային ջրասուզակ<ref name="deatharticle"/>։ Թեև նա առաջին աֆրոամերիկացի-ջրասուզակը չէր (հայտնի են Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ընթացքում երեք աֆրոամերիկացի-ջրասուզակների անունները), բայց նա դարձավ ջրասուզակների և փրկարարների ռազմածովային դպրոցի առաջին աֆրոամերիկացի-ջրասուզորդը։ Նա նաև դարձել է ոտքը կորցրած առաջին և դրանից հետո վերաորակավորված ռազմածովային ջրասուզակը<ref>{{cite web|url=http://www.military.com/NewsContent/0,13319,106968,00.html|title=First Black Navy Diver Dies|publisher=[[Military.com]]|date=July 26th 2006|archiveurl=https://www.webcitation.org/66yuGIuC4?url=http://www.military.com/NewsContent/0,13319,106968,00.html|archivedate=2012-04-17}}</ref>։ 1966 թվականի հունվարին միջադեպ է տեղի ունեցել Պալոմարեսի մոտ՝ Իսպանիայի ափին։ ԱՄՆ ՌՕՈՒ-ի ռազմավարական հրամանատարության B-52G Stratofortress ռմբակոծիչը օդային վերալիցքավորման ժամանակ բախվել է KC-135 օդային տանկերին և ստիպված է եղել ծովում կատարել b28 միջուկային ռումբի վթարային արտահոսք։ Կառլ Բրաշիրը այդ ժամանակ ամերիկացի Hoist (ARS-40) նավի վրա էր, որը հրաման էր ստացել գտնել և բարձրացնել կորցրած ռումբը։ Մարտագլխիկը հայտնաբերվել է 2,5 ամիս որոնումներից հետո<ref name="Oral history">{{cite web
|url = http://www.usni.org/oralhistory/B/brashear_excerpt.htm
|title = Oral History of Master Chief Boatswain's Mate Carl M. Brashear, USN (Ret.)
Տող 26.
|archiveurl = https://web.archive.org/web/20040317195816/http://www.usni.org/oralhistory/B/brashear_excerpt.htm
|archivedate = 2004-03-17
}}</ref>։ 1966 թվականի մարտի 23-ին վերհանման ժամանակ ռումբի վերացմանն ուղղված գործողության ընթացքում խողովակը հարվածեց Բրաշիրին ծնկից ներքև, նրա ոտքը գրեթե կտրվեց։ Այն ուղարկվել է Տորեխոնի (Իսպանիա) օդային բազա, այնտեղից տեղափոխվել է [[Վիսբադեն]] (Գերմանիա) և այնուհետև Պորտսմուտի ռազմածովային հոսպիտալ (ԱՄՆ, Վիրջինիա նահանգ)։ Տառապող մշտական վարակներից և նեկրոզից, գիտակցելով, որ իրեն սպասում են բուժման և վերականգնման տարիներ, Բրաշիրը համոզեց բժիշկներին անդամահատել ոտքի ստորին հատվածը<ref name="Oral history" />։
Բրաշիրը Պորտսմուտի հոսպիտալում մնացել է 1966 թվականի մայիսից մինչև 1967 թվականի մարտը՝ ապաքինվելով և վերականգնվելով անդամահատումից հետո։ 1967 թվականի մարտից մինչև 1968 թվականի մարտ ավագ շեֆ-սերժանտ Բրաշիրը նշանակվել է ջրասուզակի դպրոցի երկրորդ նավահանգստային ջոկատում, որպեսզի պատրաստվի ծառայության վերադառնալուն<ref>{{cite web
Տող 38.
}}</ref>։ 1968 թվականի ապրիլին, երկար աշխատանքներից հետո, նա դարձավ անդամահատված վերջույթով առաջին հաշմանդամը, որը կրկին հավաստագրված էր ջրասուզակների աշխատանքների համար։ 1970 թվականին նա դարձել է նավատորմի առաջին սևամորթ ջրասուզակը, որից հետո ծառայել է ևս 9 տարի՝ 1971 թվականին ստանալով բոցմանի օգնական վարպետ-շեֆի աստիճանը<ref name="deatharticle"/><ref name="funeralarticle">{{cite news |first = Dave |last = Forster |url = http://home.hamptonroads.com/stories/story.cfm?story=108380&ran=217257 |title = Navy pioneer's life, career led by determination |work = The Virginian-Pilot |pages = A1, A10 |date = 2006-07-30 |accessdate = 2006-07-30 }}{{Недоступная ссылка|date=Сентябрь 2017 |bot=InternetArchiveBot }}</ref>։ Ամոթ չէ ընկնել, ամոթ է չբարձրանալ և «Ես թույլ չեմ տա, որ որևէ մեկը գողանա իմ երազանքը․․․»։
1979 թվականի ապրիլին Բրաշիրը պաշտոնաթող Է եղել ավագ վարպետ շեֆի (E-9) և ջրասուզակ վարպետի աստիճանում։ Այնուհետև նա ծառայել է որպես Freedom կառավարության ռազմածովային բազայի [[Նորֆոլկ (ԱՄՆ)|Նորֆոլկ]], Վիրջինիա, 1993 թվականին վերջնականապես բաժանվել է զինվորական ծառայությունից GS-11 կոչումով<ref name="deatharticle"/>։
Բրաշիրը ամուսնացած է եղել և երեք անգամ ամուսնալուծվել է<ref name=USNprofile/>․ Ժյունետա Վիլկոկսո (1952-1978), Հաթի Ռ. Էլամ (1980-1983) և Ժանետա Ա. Բրունդաժ (1985-1987)։ Նա ուներ չորս երեխա՝ Շազանտա (1955-1996), Դաուեյն, Ֆիլիպ և Պատրիկ։ Բրաշիրի թոռնիկը, Դոնալդ Բրաշիրը (ծնված՝ 1972) դարձել է հոկեյի [[Նյու Յորք Ռենջերս|New York Rangers]] թիմի խաղացող<ref>{{cite news|url=https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2009/05/01/AR2009050104147_5.html?sid=ST2009050104383
|publisher=[[Washington Post]]
|title=For Capitals' Brashear, Fighting's a Way of Life
| |||