Հրաչուհի Ջինանյանը ծնվել է 1919 թվականի նոյեմբերի 25-ին, [[Կոստանդնուպոլիս]]ում։ [[1925]] թվականին ներգաղթել է [[Խորհրդային Հայաստան]]։ 1936-1941 թվականներին սովորել է [[Երևանի պետական համալսարան]]ի բանասիրական ֆակուլտետում։ [[1941]] թվականից աշխատել է [[Հայաստանի հանրային ռադիո]]յում` որպես հաղորդավար, ապա` խմբագիր և ռեժիսոր։ [[Երևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ|Երևանի պետական թատերական ինստիտուտ]]ի հիմնադրման օրվանից մինչև [[2002]] թվականը զբաղվել է մանկավարժական գործունեությամբ, երկար տարիներ ղեկավարել [[բեմական խոսք]]ի ամբիոնը։
Արժանացել է բազմաթիվ պատվոգրերի ու մրցանակների, պարգևատրվել պետական պարգևներով։ [[1977]] թվականին արժանացել է ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստի պատվավոր կոչման։ 1984 թվականին ստացել է բեմական խոսքի ամբիոնի պրոֆեսորի կոչում։ [[2001]] թվականին պարգևատրվել է «[[Մովսես Խորենացու մեդալ]]ով»։ [[2003]] թվականին արժանացել է «Երևանի պատվավոր քաղաքացի» կոչմանը։ Ջինանյանի ստեղծագործական գործունեության մեջ առանձնահատուկ տեղ է զբաղեցնում ասմունքի ժանրը<ref>{{cite book|author=|title=Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, Երևան, 2007}}</ref>։
