«Գլիկոգեն»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Պատկեր:Glycogen structure.svg|thumb|260px|Գլիկոգենի կրտվածքիկտրվածքի սխեմատիկ երկչափ պատկերը։ Գլիկոգենի կենտրոնական սպիտակուցը շրջապատված է գլյուկոզի ճյուղերով։ Ամբողջ գլոբուլյար սպիտակուցը կարող է կազմված լինել շուրտշուրջ 30,000 գլյուկոզի տարրերից<ref>{{cite book|url=https://books.google.am/books?id=SRptlOx7yj4C&printsec=frontcover&hl=en |page=12 |title=Exercise physiology: energy, nutrition, and human performance|author=William D. McArdle, Frank I. Katch, Victor L. Katch |edition=6|publisher=Lippincott Williams & Wilkins |year=2006 |isbn=978-0-7817-4990-9}}</ref>]]

Հայտնաբերել է ֆրանսիացի ֆիզիոլոգ [[Կլոդ Բեռնար]]ը (1857 թվականին)։ Մեծ քանակությամբ պարունակվում է կենդանիների լյարդում (1—20%), ավելի պակաս՝ մկաններում ու որոշ սնկերում և բակտերիաներում։ Գլիգոկենը հոմոբազմաշաքար է, կազմված a-D [[գլյուկոզ]]ի 6—20 հազարանոց մնացորդներից։ Սինթեզվում է [[լյարդ]]ում, [[մկաններ]]ում և այլ օրգաներումօրգաններում արյան գլյուկոզից հատուկ ֆերմենտների, կոֆերմենտների մասնակցությամբ, ճեղքվում է a ամիլազով կամ ֆոսֆորիլազով նա գոյացնում է գլյուկոզ ու գլյուկոզ-ֆոսֆատ։ Արյան շաքարի կայուն մակարդակը (80— 120 Վգ %) ապահովում եկ հիմնականում լյարդի գլիկոգեն սինթեզող ու քայքայող [[ֆերմենտ]]ները։ Վերջիններիս ակտիվությունը կարգավորվում է [[Կենտրոնական նյարդային համակարգ|կենտրոնական նյարդային]] և [[ներզատիչ համակարգ]]երի միջոցով։ [[Ադրենալին]]ը և [[գլյուկագոն]]ը ակտիվացնում են գլիկոգոկենի ճեղքումը, իսկ [[ինսուլին]]ը՝ սինթեզը։