«Բանավոր խոսք»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 3.
Բանավոր խոսքում իմաստը հիմնականում որոշվում է համատեքստի մեջ այն դիտարկելու ժամանակ։ Սա հակադրվում է գրավոր լեզուներին, որտեղ իմաստը ուղակիորեն արտահայտվում է տեքստում։ Բանավոր լեզվում դատողության ճշմարտացիության արժեքը որոշվում է ըստ բանականության փորձի ռեֆերենտի, բայց գրավոր խոսքում շեշտը դրվում է տրամաբանական և կապակցված փաստարկի վրա։ Նույն կերպ, բանավոր լեզուն փորձում է հաղորդել սուբյեկտիվ տեղեկություն, այդ թվում խոսողի և լսարանի միջև հարաբերությունը, մինչդեռ գրավոր լեզուն փորձում է փոխանցել օբյեկտիվ տեղեկություն<ref>{{cite book|last=Tannen|first=Deborah|title=Spoken and written language: exploring orality and literacy|year=1982|publisher=ABLEX Pub. Corp.|location=Norwood, N.J.}}</ref>։
Գրավոր և բանավոր խոսքի փոխհարաբերությունը բարդ է։ Լեզվաբանության մեջ, համաձայն ներկայիս տեսակետի, բանավոր խոսքը մարդուն իծնե տրված ունակություն է, մինչդեռ գրավոր խոսքը՝ մշակութային հայտնագործություն<ref>Pinker, S., & Bloom, P. (1990). Natural language and natural selection. ''Behavioral and Brain Sciences'', 13, 707–784.</ref>։
Թե՛ ձայնային, թե՛ ժեստերի լեզուները կազմված են բառերից։ Ձայնային լեզուներում բառերը կազմված են սահամանափակ թվով [[ձայնավորներ]]ից, [[բաղաձայններ]]ից և հաճախ հնչերանգից։ Ժեստերի լեզուներում բառերը կազմված են սահմանափակ թվով պատկերներից, ուղղություններից, ձեռքերի շարժումներից և հաճախ դեմքի արտահայտություններից. երկու դեպքերում էլ կառուցողական հատվածները կոչվում են հնչյուններ։ Ձայնային և ժեստերի լեզուներում բառերը քերականորեն ներկառուցված են արտահայտությունների, նախադասությունների և խոսույթի ավելի մեծ միավորների մեջ։
| |||