|
|ծանոթագրություն =
}}
'''Քաղաքացիական պատերազմ Բյուզանդիայում (1321-1328)''', 1321-1328 թվականներին տեղի ունեցած հակամարտությունների շարք, որի ժամանակ [[Անդրոնիկոս II Ավագ]]ը և նրա թոռը [[Անդրոնիկոս III]]-ը պայքարել են միմյանց դեմ՝ [[Բյուզանդական կայսրություն|Բյուզանդական]] գահի համար:համար։
== Նախապատմություն ==
[[Անդրոնիկոս III]]-ը եղել է [[Միքայել IX Պալեոլոգոս]] կայսեր որդին:որդին։ Վերջինս էլ եղել է կայսերական գահի կառավարչակից և գործող կայսր [[Անդրոնիկոս II Ավագ]]ի ժառանգորդը:ժառանգորդը։ 1320 թվականին Անդրոնիկոս III-ը սխալմամբ կազմակերպել է իր կրտսեր եղբոր՝ Մանուելի սպանությունը:սպանությունը։ Սպանությունից հետո, Միքայել IX-ը մահացել է որդու կորստի ցավից և ամոթից:ամոթից։ Այս պատահարը և Անդրոնիկոս III-ի և նրա շրջապատի արիստոկրատական ընտանիքների երիտասարդ ներկայացուցիչների շփացած կյանքը սրեցին հակամարտությունը երիտասարդ Անդրոնիկոսի, ով դարձել էր գահի ժառանգորդը և նրա պապի՝ Անդրոնիկոս II Ավագի միջև<ref>Ostrogorsky, p. 499.</ref>:։
==Առաջին կոնֆլիկտ (1321)==
Անդրոնիկոս III-ը ունեցել է մի շարք կողմնակիցներ, որոնց թվում եղել են Հովհաննես VI Կանտակուզինը և Սիրգիանես Պալեոլոգոսը:Պալեոլոգոսը։ Վերջիններս Թրակիայում գնել էին կալվածքներ և կազմակերպել տեղի բնակչության անհնազանդությունը զառամյալ կայսեր դեմ:դեմ։ 1321 թվականին՝ Զատկի օրը, Անդրոնիկոս III-ը մայրաքաղաք [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլսից]] փախել է [[Ադրիանապոլիս]], որտեղ ձևավորել է սեփական արքունիքը և ապստամբություն կազմակերպել իր պապի դեմ:դեմ։ Սիրգիանոս Պալեոլոգը մեծ զորքով շարժվել է դեպի մայրաքաղաք՝ ստիպելով ծեր կայսրին բանակցությունների մեջ մտնել<ref name="Fine251">Fine (1994), p. 251</ref><ref name="Nicol157">Nicol (1993), p. 157</ref><ref>Bartusis (1997), p. 87</ref>:։ 1321 թվականի հունիսի 6-ին կնքվել է հաշտության պայմանագիր, համաձայն որի Անդրոնիկոս III-ը ճանաչվել է որպես կառավարչակից և ստացել Թրակիայի Մակեդոնիայի որոշ շրջանների կառավարչի պաշտոնը, այն դեպքում, երբ կայսրության մյուս տարածքները, ներառյալ նաև Կոստանդնուպոլիսը, մնացին Անդրոնիկոս II-ի կառավարման տակ:տակ։ Բացի այդ, Անդրոնիկոս II-ը պետք է զբաղվեր նաև կայսրության արտաքին քաղաքականությամբ<ref>Ostrogorsky, pp. 499-501</ref>:։
== Երկրորդ կոնֆլիկտ (1322) ==
1321 թվականի խաղաղության դաշնագիրը պահպանվել է ոչ շատ երկար, քանի որ Անդրոնիկոս կրտսերը սկսեց իրականացնել, գրեթե, անկախ արտաքին քաղաքականությունը:քաղաքականությունը։ Անդրոնիկոս III-ի համախոհների շրջանում պառակտում տեղի ունեցավ:ունեցավ։ Նրա համախոհները բաժանվեցին Հովհաննես Կանտակուզինի և Սիրգիանոսի միջև:միջև։ «Սիրգիանոսականները» կարծում էին, որ իրենց առաջնորդը բավարար չափով չի վարձատրվել օգնության համար, ինչպես նաև բողոքում էին, որ Անդրոնիկոս II Ավագը մեծ տեղ է տալիս Կանտակուզինին:Կանտակուզինին։ Բացի այդ, կա վարկած, համաձայն որի, Անդրոնիկոս III-ը փորձել է գայթակղել Սիրգիանոսի կնոջը<ref name="Fine251"/><ref name="Cumans121">Vásáry (2005), p. 121</ref>:։ Արդյունքում, 1321 թվականի դեկտեմբերին սիրգիանոսականները անցան կայսեր կողմը և փախան Կոստանդնուպոլիս:Կոստանդնուպոլիս։ Ստանալով մեգադուկի վարչական կոչում, Սիրգիանոսը համոզեց Անդրոնիկոս II-ին, վերսկսել պատերազմը<ref name="Nicol157"/><ref name="ODB">Kazhdan (1991), p. 1997</ref><ref>Norwich (1996), p. 278</ref>:։ Այն բանից հետո, երբ Կոստանդնուպոլսի շրջանում գտնվող մի քանի քաղաքներ անցան Անդրոնիկոս II-ի տիրապետության տակ, 1322 թվականի հուլիսի նոր համաձայնագիրը վերականգնեց [[ստատուս քվո]]ն:ն։ Կողմերի միջև կնքված համաձայնագիրը փակուղու մեջ դրեց Սիրգիանոսին:Սիրգիանոսին։ Իր գործողություններում կրելով անհաջողություններ՝ նա սկսեց կազմակերպել Անդրոնիկոս II-ի սպանությունը և գահի գրավումը:գրավումը։ Սակայն դավադրությունը բացահայտվեց, իսկ Սիրգիանոսը դատապարտվեց ցմահ ազատազրկման<ref name="ODB"/><ref>Norwich (1996), p.282</ref><ref>Nicol (1993), p. 158</ref>:։
1325 թվականի փետրվարի 2-ին Անդրոնիկոս III-ը պաշտոնապես թագադրվել է և ստացել պապին հավասար կարգավիճակ:կարգավիճակ։ Չնայած այն հանգամանքին, որ հակամարտության ընթացքում զինված բախումները քիչ են եղել, հետևանքները կայսրության համար նշանակալի են եղել:եղել։ Գյուղացիներից աշխարհազորի կազմակերպման արդյունքում էականորեն կրճատվել են գյուղատնտեսական արտադրությունը, ինչի արդյունքում էլ կրճատվել է միջազգային և ներպատական առևտուրը<ref>Ostrogorsky, p. 501</ref>:։
== Երրորդ կոնֆլիկտ (1327-1328) ==
1327 թվականի փետրվարին նոր կոնֆլիկտ է ծագել Անդրոնիկոս III-ի Անդրոնիկոս II Ավագի միջև:միջև։ Սակայն, այս կոնֆլիկտի մեջ ներգրավվել են բալկանյան երկրները:երկրները։ Անդրոնիկոս II-ի կողմից հանդես է եկել Սերբիայի թագավոր Ստեֆան Դեչանսկին, իսկ Անդրոնիկոս III-ի կողմից՝ Բուլղարիայի թագավոր Միխայիլ III Շիշմանը:Շիշմանը։ Զինված բախումները հիմնականում տեղի են ունեցել Մակեդոնիայում:Մակեդոնիայում։ Բախումների արդյունքում Մակեդոնիայի ողջ տարածքը, այդ թվում նաև Սալոնիկի քաղաքը, անցել են Անդրոնիկոս III-ի տիրապետության տակ:տակ։ 1328 թվականի հունվարին Անդրոնիկոս III Պալեոլոգոսը և նրա հրամանատար Հովհաննես Կանտակուզինը մտան Սալոնիկ:Սալոնիկ։ Մակեդոնիայում կրած հաղթանակներից հետո, Անդրոնիկոս III-ը որոշում է գրավել Կոստանդնուպոլիսը:Կոստանդնուպոլիսը։ 1328 թվականի մայիսին նա մտնում է մայրաքաղաք, ստիպում պապին՝ հրաժարվելու գահից և իր ձեռքը վերցնում կայսերական ողջ իշխանությունը:իշխանությունը։ Երկու տարի անց հին կայսրը ուղարկվում է մենաստան, որտեղ էլ մահանում է 1322 թվականի փետրվարի 13-ին:ին։
==Հետևանքներ==
Քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ Անդրոնիկոս III-ի հաղթանակը իշխանության բերեց Հովհաննես Կանտակուզինին, ով փաստացի դարձավ կայսեր կառավարչակիցը:կառավարչակիցը։ Հովհաննեսը պատասխանատու էր արտաքին քաղաքականության, իսկ Անդրոնիկոս III-ը՝ բանակի:բանակի։ Քաղաքացիական պատերազմը քամեց կայսրությունը, փողն արժեզրկվեց, սակայն նոր կառավարությունը կարողացավ կանխել պետության անկումը:անկումը։
== Ծանոթագրություններ ==
|
