Կրոնական ազատությունը Բելառուսում

Սահմանադրությունը նախատեսում է կրոնի ազատություն, սակայն, կառավարությունը գործնականում սահմանափակել է այդ իրավունքը:

Կրոնի ազատության նկատմամբ հարգանքը վերջերս վատթարացել է։ Կառավարությունը շարունակեց սահմանափակել կրոնի ազատությունը` համաձայն 2002 թվականի կրոնի մասին օրենքի և 2003 թվականի Բելառուսի ուղղափառ եկեղեցու (ԲՈւԵ) հետ համաձայնագրի, որը Ռուս ուղղափառ եկեղեցու (ՌՈւԵ) մի ճյուղն է և միակ պաշտոնապես ճանաչված ուղղափառ դավանանքի եկեղեցին է Բելառուսում: Չնայած պաշտոնապես չկա պետական կրոն, սակայն համաձայնագիրը ԲՈւԵ-ին տալիս է արտոնյալ կարգավիճակ։ Մասնավորապես բողոքականները բացասական վերաբերմունք ունեին, ենթադրաբար ԱՄՆ-ի հետ ունեցած իրենց կապերի համար: Բազմաթիվ հակասեմական գործողություններ և հարձակումներ կրոնական հուշարձանների, շենքերի և գերեզմանատների վրա տեղի ունեցան կառավարության քիչ նկատելի արձագանքով: Իշխանությունները շատ կրոնական համայնքների մի քանի տարի սպասեցրել են գույքի գրանցման կամ վերականգնման մասին որոշումների կայացման համար: Իշխանությունները հետապնդում և տուգանում էին նաև որոշակի կրոնական խմբերի անդամներին, հատկապես նրանց, ովքեր իշխանությունները, կարծես, համարում էին օտար մշակութային ազդեցության կրողներ կամ որպես քաղաքական օրակարգ ունեցողներ: Օտարերկրյա միսիոներները, հոգևորականները և հումանիտար աշխատողները, որոնք կապված են եկեղեցիների հետ, բախվեցին կառավարության կողմից սահմանված բազմաթիվ խոչընդոտների, այդ թվում՝ տեղահանություն և մուտքի արտոնագրի մերժում կամ չեղարկում։

Մինչ հասարակության որոշ անդամներ դրական գործողություններ էին ձեռնարկում կրոնական ազատությունը խթանելու համար, հասարակության կողմից բռնությունների և խտրականության դեպքեր տեղի ունեցան, այդ թվում`վանդալիզմի և կրոնական վայրերի, շենքերի և հուշահամալիրների հրկիզման բազմաթիվ դեպքեր:

Կրոնական ժողովրդագրություն

Երկրի տարածքը 207,600 քառակուսի կիլոմետր է, իսկ 2016 թվականի հունվարի 1-ի դրությամբ` այն ուներ 9,498,400 մարդ բնակչություն: Պատմականորեն այն Բելառուսական ուղղափառ և Հռոմեական կաթոլիկ եկեղեցիների միջև մրցակցության և հակասությունների տարածք էր, չնայած այս հոդվածում ընդգրկված ժամանակահատվածում երկու խմբերի միջև հարաբերությունները բարելավվել են: 2007 թվականի հունվար ամսվա Կրոնական և ազգային հարցերով լիազոր ներկայացուցչի գրասենյակի (ԿԱՀԼՆԳ) տվյալները ցույց են տալիս, որ բելառուսների մոտ 50% -ը իրենց համարում է հավատացյալ։ Կառավարությունը պնդում էր, որ որևէ կրոն դավանող անձանց մոտավորապես 80%-ը ԲՈւԵ-ի հետևորդ է, 14%-ը` կաթոլիկ եկեղեցու, 4%-ը արևելյան կրոնական խմբերի (ներառյալ մահմեդականներ, կրիշնայականներ և բահայիներ) հետևորդներ են, և 2%-ը բողոքականներ են (ներառյալ յոթերորդ օրվա ադվենտիստները, Եհովայի վկաները, առաքելական քրիստոնյաները և լյութերականները): Նրանցից, ովքեր իրենց ճանաչում են որպես բելառուսական ուղղափառ կամ հռոմեական կաթոլիկ եկեղեցիների հետևորդ, համապատասխանաբար միայն 18%-ը և 50%-ը պարբերաբար հաճախում են հոգևոր ծառայությունների։ Կան նաև Հույն կաթոլիկ եկեղեցու և ԲՈւԵ-ից բացի այլ ուղղափառ եկեղեցիների հետևորդներ են։ Հրեական խմբերը պնդում են, որ 50,000-70,000 մարդ իրեն հրեա է ճանաչում: Հրեաների մեծ մասը դավանորեն ակտիվ չեն:

2007 թվականի հունվարին ԿԱՀԼՆԳ-ն հաղորդել էր, որ հանրապետությունում կա գրանցված 2 953 կրոնական համայնք և 150 ազգային և դավանաբանական կազմակերպություն (վանքեր, եղբայրություններ, միսիոներություններ և այլն):

Արտասահմանցի հոգևորականներն ու միսիոներները փորձեցին գործել երկրում, բայց ենթակա էին արտաքսման և մուտքի արտոնագրի մերժման կամ չեղարկման։

Կրոնի ազատության կարգավիճակը

Իրավական և քաղաքական շրջանակ

Սահմանադրությունը նախատեսում է կրոնի ազատություն, սակայն Կառավարությունը գործնականում սահմանափակել է այդ իրավունքը։ Չնայած 1996 թվականին փոփոխված Սահմանադրությունը հաստատում է դավանանքների և աղանդների հավասարությունը օրենքի առջև, այն պարունակում է նաև սահմանափակող դրույթ, որով սահմանվում է, որ պետության և կրոնական կազմակերպությունների համագործակցությունը «կարգավորվում է՝ հաշվի առնելով դրանց ազդեցությունը բելառուսական ժողովրդի հոգևոր, մշակութային և պետական ​​ավանդույթների ձևավորման վրա»: ԿԱՀԼՆԳ-ը կարգավորում է բոլոր դավանաբանական խնդիրները։

2002 թվականին նախագահ Լուկաշենկոն ստորագրեց կրոնի մասին օրենքը, չնայած իրավապաշտպան կազմակերպությունների, Եվրամիության և ներքին կրոնական շրջանակների բողոքներին։ Օրենքը ճանաչում է «ուղղափառ եկեղեցու որոշիչ դերը բելառուս ժողովրդի հոգևոր, մշակութային և պետական ​​ավանդույթների պատմական ձևավորման և զարգացման մեջ», ինչպես նաև կաթոլիկության, հուդայականության, իսլամի և ավետարանական լյութերանիզմի պատմական կարևորությունը, որոնք սովորաբար կոչվում են «ավանդական դավանանքներ»: Այնուամենայնիվ, օրենքում նշված ավանդական դավանանքները չեն ներառում այնպիսի կրոնական խմբեր, ինչպիսիք են կալվինիստական ​​եկեղեցիները, որոնք երկրում պատմական արմատներ ունեն 17-րդ դարից:

Չնայած օրենքի կողմից կրոնական ազատության երաշխավորմանը, այն պարունակում է մի շարք սահմանափակող տարրեր, որոնք մեծացնում են կառավարության վերահսկողությունը կրոնական խմբերի գործունեության վրա: Օրենքը պահանջում է, որ բոլոր կրոնական խմբերը նախապես ստանան կառավարության հավանությունը գրականություն ներմուծելու և տարածելու համար, արգելում է օտարերկրացիներին առաջնորդել կրոնական կազմակերպությունները և արգելում է կրոնական համայնքներին դպրոցներ հիմնել` իրենց սեփական հոգևորականներին պատրաստելու համար: Բացի այդ, օրենքը սահմանափակում է կրոնական համայնքների գործունեությունը այն տարածքներում, որտեղ նրանք գրանցված են և սահմանում է գրանցման բարդ պահանջներ, որոնք որոշ համայնքներ՝ ինչպես «ավանդական», այնպես էլ «ոչ ավանդական», դժվարանում են կատարել: Օրենքը նաև պահանջում էր, որ նախկինում գրանցված բոլոր խմբերը վերագրանցվեն մինչև 2004 թվականը և արգելում է չգրանցված խմբերի կողմից որևէ կրոնական գործունեություն:

Կրոնի մասին օրենքը սահմանում է կրոնական խմբերի երեք աստիճան՝ կրոնական համայնքներ, կրոնական միավորումներ և հանրապետական ​​կրոնական միավորումներ։ Կրոնական համայնքները կամ տեղական անհատական ​​կրոնական կազմակերպությունները պետք է ներառեն 18 տարեկանից բարձր առնվազն 20 անձի, ովքեր ապրում են հարևան շրջաններում: Կրոնական միությունները պետք է ներառեն առնվազն 10 կրոնական համայնք, որոնցից մեկը պետք է երկրում գործող լինի առնվազն 20 տարի, և կարող է ստեղծվել միայն հանրապետական ​​(ազգային մակարդակի) կրոնական միության կողմից: Հանրապետական ​​կրոնական միավորումները կարող են ստեղծվել միայն այն դեպքում, երբ երկրի վեց շրջանների մեծամասնությունում կան ակտիվ կրոնական համայնքներ:

Կրոնական համայնքը պետք է ներկայացնի իր հիմնադիրների անունների ցանկը, բնակության վայրերը, քաղաքացիությունը և ստորագրությունները, իր հիմնադիր կանոնադրության պատճենները, հիմնադիր ժողովի արձանագրությունները և տարածքային իշխանությունների թույլտվությունը, որոնք հաստատում են համայնքի զբաղեցման կամ օգտագործման իրավունքը: Նախկինում Կառավարությանը ոչ «հայտնի» կրոն դավանող համայնքի համար պետք է նաև տեղեկատվություն ներկայացվի հավատի մասին։ Հաշվետու ժամանակահատվածում նախկինում «անհայտ» կրոնական համայնքներ չեն գրանցվել:

Կրոնական միությունը պետք է տրամադրի կառավարման մարմնի անդամների ցուցակը կենսագրական տվյալներով, միավորման գտնվելու վայրի թույլտվության ապացույցով և հիմնադրման համագումարից արձանգրություններ: Կրոնական միավորումները բացառիկ իրավունք ունեն հիմնադրել կրոնական կրթական հաստատություններ, հրավիրել օտարերկրացիներին աշխատել կրոնական խմբերի հետ և կազմակերպել մենաստանային և վանական համայնքներ Միավորումներ ստեղծելու բոլոր հայտերը պետք է ներկայացվեն ԿԱՀԼՆԳ: Հաշվետու ժամանակահատվածում կառավարությունը գրանցել է հինգ հանրապետական ​​կրոնական միավորում։ Ներքին կրոնական խմբերը շարունակում էին պահանջել չեղարկել 2002 թվականի օրենքի գոնե մի մասը: Քրիստոնեական համայնքները պնդում էին, որ օրենքը խիստ սահմանափակում է նրանց գործունեությունը, ճնշում է կրոնի ազատությունը և օրինականացնում անձանց քրեական հետապնդումը նրանց կրոնական համոզմունքների համար:

2003 թվականի ԲՈւԵ-ի և կառավարության միջև համաձայնագիրը երաշխավորում է ԲՈւԵ-ի ինքնավարությունը իր ներքին գործերում, կրոնական ծեսերը ու այլ գործունեություններ ծավալելու ազատությունը և պետության հետ հատուկ հարաբերությունները: Համաձայնագիրը ճանաչում է ԲՈւԵ-ի «ազդեցությունը բելառուս ժողովրդի հոգևոր, մշակութային և ազգային ավանդույթների ձևավորման վրա»: Այն կոչ է անում կառավարությանը և ԲՈւԵ-ին համագործակցել տարբեր ոլորտներում քաղաքականության իրականացման գործում, ներառյալ կրթության, մշակութային ժառանգության զարգացման, պաշտպանության և անվտանգության ոլորտներում։ Կառավարությունը և ԲՈւԵ-ն միասին պայքարելու են անանուն «կեղծ կրոնական կառույցների դեմ, որոնք վտանգ են ներկայացնում անհատների և հասարակության համար»: Բացի այդ, ԲՈւԵ-ն ունի բացառիկ իրավունք իր անվան մեջ օգտագործելու «ուղղափառ» բառը և որպես խորհրդանիշ օգտագործելու երկրի հովանավոր սուրբ Էֆրոսինիայի խաչի պատկերը:

2007 թվականի հունվարի 8-ին նախագահ Լուկաշենկոն ԲՈւԵ-ի մի շարք անդամների պարգևատրեց «Հոգևոր վերածննդի համար» մեդալներով` ի գիտություն «բարոյական ավանդույթների զարգացմանը, որոնք նպաստում են տարբեր ազգությունների և դավանանքների միջև հոգևոր արժեքներին»: 2006 թվականի դեկտեմբերի 21-ին ԲՈւԵ-ի եպիսկոպոսների հետ հանդիպմանը նախագահ Լուկաշենկոն բարձր գնահատեց կառավարության ու ԲՈւԵ-ի համագործակցությունը և շեշտեց նրանց ընդհանուր նպատակները` քաղաքացիական համաձայնությունը և ազգային միասնությունը: Նախագահը նշել է նաև կառավարության կողմից ԲՈւԵ-ին ցուցաբերվող օգնությունը. 2006 թվականին կառավարությունը ԲՈւԵ-ի նախագծերը ֆինանսավորել է 3 միլիոն ԱՄՆ դոլարով (6.4 միլիարդ ռուբլի):

Կրոնի ազատության սահմանափակումներ

Կառավարությունը սահմանափակում էր կրոնական ազատությունը ինչպես ուղղակիորեն, այնպես էլ անուղղակիորեն։ Կառավարությունը կիրառեց օրենքներ, որոնք սահմանափակում են պաշտամունքի, խոսքի և հավաքների ազատությունը: Կառավարությունը երբեմն պատասխանատու էր` դատապարտելու կրոնական անհանդուրժողականության գործողությունները, ինչը չէր կատարում։ Կառավարությունը հաճախ անվանում էր այն խմբերը, որոնք ավանդական չէր համարում, որպես «ոչ ավանդական», իսկ պետական ​​պաշտոնյաներն ու պետական ​​լրատվամիջոցները լայնորեն օգտագործում էին «աղանդ» տերմինը նման խմբերի նկատի ունենալով, չնայած դա պաշտոնական անվանումը չէ: Արտասահմանցի միսիոներները, հոգևորականները և բարեգործական աշխատողները բախվեցին պետական ​​խոչընդոտների՝ ներառյալ տեղահանությունը և մուտքի արտոնագրի մերժումը կամ ուժը կորցրած ճանաչելը: Պաշտոնական գրանցմամբ կամ առանց դրա, որոշ կրոնական խմբեր դժվարանում էին վարձակալել կամ գույք գնել՝ աղոթատեղիներ հիմնելու, եկեղեցիներ կառուցելու կամ պետության կողմից վերահսկվող կրոնական գույքը հետ ստանալու համար: Ահմադիյա մահմեդական համայնքը արգելված է Բելառուսում:

2006 թվականի սեպտեմբերի 14-ին Բելառուսի Հանրապետության չգրանցված անկախ ավետարանական-լյութերական եկեղեցու նախագահ հովիվ Սերգեյ Հեյլը հայտնեց, որ կառավարությունը հրաժարվում է գրանցել այն որպես հանրապետական ​​միավորում: Եկեղեցին 2004 թվականի հոկտեմբեր ամսից փորձել է գրանցվել որպես միավորում և չորս հիմնադիր նստաշրջաններ է անցկացրել Բոբրույսկում` գրանցման պահանջները բավարարելու համար: ԿԱՀԼԳՆ-ն պնդում էր, որ գրանցման հայտի մեջ «տեխնիկական սխալներ» կան:

Շատ «ավանդական» և «ոչ ավանդական» կրոնական խմբեր շարունակում էին խնդիրներ ունենալ գույքի ձեռքբերման կամ գույքի գրանցման հարցում, մասնավորապես, երբ փորձում էին բնակելի գույքը կրոնական օգտագործման դարձնել: Ըստ կառավարության` օրենքը թույլ է տալիս բնակելի գույքը օգտագործել կրոնական ծառայությունների համար միայն այն բանից հետո, երբ այն վերափոխվի բնակելի տարածքից: Բնակարանային օրենսգիրքը թույլ է տալիս այդպիսի գույքն օգտագործել ոչ բնակելի նպատակներով `տեղական ինքնակառավարման և վարչական մարմինների թույլտվությամբ: Արդյունքում, բողոքական մի քանի եկեղեցիներ և «ոչ ավանդական» խմբերը հայտնվել էին փակուղում. մերժվել էր իրենց գույքը կրոնական օգտագործման վերափոխելու թույլտվությունը, քանի որ դրանք գրանցված չէին, բայց չկարողացան գրանցվել իրավաբանական հասցեի բացակայության պատճառով: Նման խմբերը հաճախ ստիպված էին հանդիպել ապօրինի կամ առանձին անհատների տներում:

2007 թվականի մարտի 22-ին Գերագույն տնտեսական դատարանը հետաձգեց Մինսկի «Նոր կյանք» եկեղեցու գործը անորոշ ժամանակով։ «Նոր կյանք» եկեղեցին փակվեց, քանի որ իշխանությունները հրաժարվեցին գրանցել այն իրեն պատկանող կովի գոմում, որը ցանկանում էին օգտագործել երկրպագության համար. դրա չգրանցված կարգավիճակը անօրինական է դարձրել իր ամբողջ գործունեությունները: Բողոքելով 2006 թվականի հուլիսի 24-ին Մինսկի քաղաքային տնտեսական դատարանի հրամանը, որով եկեղեցու շենքը վաճառվելու է քաղաքին շուկայական արժեքից շատ ցածր գներով և մինչև 2006 թվականի հոկտեմբերի 8-ը պետք է ազատեն տարածքը, «Նոր կյանք» եկեղեցու անդամներն ու համախոհները սկսեցին 23-օրյա հացադուլ, ինչը դրդեց իշխանություններին վերանայել իրենց որոշումը: 2006 թվականի հոկտեմբերի 21-ին Մինսկի տեղական իշխանությունների թույլտվությամբ մոտավորապես 700 «Նոր կյանք» եկեղեցու ծխականներ և աջակիցներ հավաքվել էին Բանգալորի հրապարակում` բողոքելով հարկադիր վաճառքի դեմ: Հաշվետու ժամանակաշրջանի ավարտին գործը քննարկման փուլում էր:

2006 թվականի դեկտեմբերի 6-ին Գրոդնոյի իշխանությունները թույլտվություն տվեցին Սուրբ Կաթողիկե Մարիամ Աստվածածնի ողորմության հռոմեական կաթոլիկ համայնքին կառուցել եկեղեցի իր 8000 հոգու համար, ովքեր երկրպագում էր փոքրիկ փայտե տանը, որտեղ կարող էր տեղավորվել ընդամենը 300 մարդ: Եկեղեցու տասներկու անդամներ 2006 թվականի դեկտեմբերի 1-ին հացադուլ էին սկսել, և այն շարունակում էին այնքան ժամանակ, քանի դեռ իշխանությունները չհամաձայնվեցին իրենց պահանջին: Համայնքը եկեղեցի կառուցելու թույլտվություն ստանալու համար առաջին անգամ դիմել էր 1998 թվականին։

2006 թվականի դեկտեմբերի 4-ին Հարե կրիշնականների Մինսկի համայնքը սանիտարական և արտակարգ իրավիճակների կառավարման մարմինների կողմից ստուգումից հետո հարկադրաբար դուրս եկավ իր գրասենյակից, որը գտնվում էր տրանսպորտային միջոցների սպասարկման կայանում: Տեսուչները, սակայն, թույլ տվեցին, որ մնացած բոլոր վարձակալները մնան։ Մինսկի և Բոբրույսկի Հարե կրիշնականների համայնքները փնտրում էին իրավաբանական հասցե 2004 թվականից մերժվելուց հետո: Նրանք փորձել էին գրանցվել տրանսպորտային միջոցների սպասարկման կայանում, սակայն 2006 թվականի նոյեմբերին իշխանությունները մերժեցին դիմումը:

‌2006 թվականի հուլիսի 15-ին Գերագույն դատարանը մերժեց հովիվ Գեորգի Վյազովսկիի բողոքն ընդդեմ Քրիստոսի ուխտի մկրտական ​​եկեղեցու փակմանը: Մինսկի քաղաքային դատարանը 2006 թվականի մայիսին փակել էր եկեղեցին, քանի որ ժողովը փորձել էր գրանցվել բնակելի շենքում` խախտելով օրենքի մանդատը, որ բոլոր կրոնական խմբերը գրանցվեն «օրինական» հասցեում:

Կառավարության որոշմամբ սահմանվեցին միջոցառումներ հասարակական ընդհանուր հավաքների ընթացքում հասարակական կարգը և անվտանգությունն ապահովելու համար: Հանդիպումների դահլիճի որոշ սեփակատերեր այդ հրամանագիրը նշեցին որպես հիմք այն բանի համար, որ չեղյալ համարեն կամ չերկարեն երկարաձգել իրենց հաստատությունների օգտագործման վերաբերյալ պայմանագրերը կրոնական խմբերի հետ: Հաշվետու ժամանակահատվածում, մասնավորապես չգրանցված խմբերի համար, շարունակում էր մնալ դժվար վարձել հանրային հաստատությունների համար։ Բողոքական համայնքները առավելապես տուժել են այս հրամանագրից, քանի որ նրանք ավելի քիչ հավանական էր ունենալ իրենց սեփական տարածքը, և հարկավոր էր վարձել հանրային տարածք, երբ նրանց անդամները շատ էին, որպեսզի հանդիպեին մասնավոր տարածքներում:

2007 թվականի հունիսի 25-ին Մինսկի Ցենտրալնի շրջանի թաղապետարանը տեղեկացրեց Հովհաննես Մկրտիչ եկեղեցուն, որ չի կարող տարածք վարձել պետական ​​արհմիությունների շենքում, իբրև ծրագրավորված բախումների պատճառով:

2006 թվականի փետրվարից մինչև հաշվետու ժամանակաշրջանի ավարտը Գրոդնոյի խարիզմատիկ «Կենդանի խոսք» եկեղեցին առնվազն յոթ անգամ փորձեց վարձակալել հանդիպումների տարածքը, բայց պետական ​​սեփականատերերը մերժեցին յուրաքանչյուր փորձը:

Հաշվետու ժամանակահատվածում կառավարությունը սահմանափակել էր խաղաղ հավաքների անցկացումը կրոնական գործունեության համար: 2007 թվականի հունիսի 4-ին Մինսկի քաղաքային գործադիր կոմիտեն մերժեց չգրանցված Բելառուս քրիստոնեա-ժողովրդավարություն կուսակցությանը (ԲՔԺԿ) հունիսի 8-ի հանրահավաք կազմակերպելու բողոքը Ազատության հրապարակում խղճի ազատության նկատմամբ իշխանությունների բռնաճնշումների դեմ: 2007 թվականի ապրիլին իշխանությունները նմանապես մերժեցին ԲՔԺԿ-ի թույլտվությունը՝ կազմակերպելու ցույց ի պաշտպանություն կրոնական ազատության:

Հավաստի հաղորդումներ կային, որ տեղական իշխանությունները և ուսուցիչները փորձում էին պարզել, թե որ երեխաներն են հաճախում մկրտական ​​կիրակնօրյա դպրոց: Համաձայն Ֆորում 18-ի` մկրտական ​​հովիվ Գենադի Բրուցկին պնդում է, որ մկրտական ​​կիրակնօրյա դպրոց հաճախած երեխաներին սպառնացել է ուսմասվարը: Նմանապես, հովիվ Յասկուն պնդում էր, որ պետական ​​գաղափարախոսության սպա Բոբրիկը պահանջեց ուսուցիչներից պարզել, թե արդյոք իրենց աշակերտները հաճախել են բողոքական կիրակնօրյա դպրոց: Եթե ​​երեխաները նման դպրոց էին հաճախում, ուսուցիչները ստիպված էին «զրուցել» իրենց ծնողների հետ:

Կրոնի ազատության չարաշահումներ

Կառավարությունը շարունակեց չարաշահել մի քանի կրոնական խմբերի կրոնական ազատությունը։ Ինչպես նախկինում, կրոնական առաջնորդների դեմ ամենատարածված մեղադրանքը չարտոնված ժողով կազմակերպելը կամ հյուրընկալելն էր. մեղադրանք, որն առաջանում է հավաքների ազատության օրենքից:

Օրենքը թույլ է տալիս մարդկանց հավաքվել մասնավոր տարածքներում աղոթելու համար. այնուամենայնիվ, այն սահմանափակումներ է մտցնում նման վայրերում ծեսեր կամ արարողություններ անցկացնելու համար և պահանջում է նախնական թույլտվություն տեղական իշխանություններից: Հաշվետու ժամանակահատվածում բողոքական և ոչ-ԲՈւԵ ուղղափառ համայնքները տուգանվել կամ նախազգուշացվել են ապօրինի կրոնական ծառայություններ կատարելու, չարտոնված կրոնական գործողություններ իրականացնելու կամ ապօրինի հավաքվելու համար՝ առանց կառավարության նախնական թույլտվության:

2007 թվականի հունիսի 26-ին Մինսկի կենտրոնական շրջանային դատարանը մերժեց գրանցված Հովհաննես Մկրտիչ եկեղեցու հովիվ Անտոնի Բոկունի բողոքն այն մասին, որ ոստիկանությունը վատ վերաբերմունք է ցուցաբերել նրա նկատմամբ ամսվա սկզբին ձերբակալվելուց հետո: 2007 թվականի հունիսի 4-ին Մինսկի շրջանային դատարանի դատավորը Բոկունին դատապարտեց երեք օրվա ազատազրկման՝ հունիսի 3-ին իր տանը չթույլատրված կրոնական ծառայություն կազմակերպելու համար: Այդ օրը 10 պաշտոնյաներ ներխուժեցին Բոկունի տուն եկեղեցական արարողությունների ժամանակ և նրան ու լեհ բողոքական հովիվ Յարոսլավ Լուկասիկին տարան ոստիկանական բաժանմունք: Մի քանի ժամ անց ոստիկանությունը ազատ արձակեց Լուկասիկին, բայց Բոկունին պահեցին ամբողջ գիշեր՝ չնայած սրտանոթային հիվանդությանը: Նա վատառողջ էր և բժշկական օգնության կարիք ուներ: Համապատասխանաբար 2007 թվականի հունիսի 27-ին և հունիսի 20-ին Մինսկի քաղաքային դատարանը մերժեց Բոկունի`բանտարկության դատավճռի և առանձին միջադեպից բխող տուգանքի բողոքները: Մայիսի 28-ին դատարանը Բոկունին մեղավոր էր ճանաչել ապօրինի կրոնական ծառայություն մատուցելու մեջ և տուգանել 290 դոլարով (620 000 ռուբլի): Ոստիկանության աշխատակիցները Բոկունին ձերբակալել էին մայիսի 27-ին՝ նրա տուն մտնելուց և ծառայությունը տեսանկարահանելուց հետո:

2007 թվականի մայիսի 8-ին ոստիկանությունը բերման ենթարկեց և նախազգուշացրեց երիտասարդ ակտիվիստ Իվան Շուտկոյին, որ իր մասնակցությունը Մինսկում հռոմեական կաթոլիկ վանքի հյուրանոցի և կազինոյի վերափոխումը կանխելու արշավը կարող է հանգեցնել «մեծ խնդիրների»:

2007 թվականի ապրիլի 11-ին իշխանությունները պաշտոնական նախազգուշացում տվեցին Սերգեյ Նեստերովիչին չգրանցված «Աստծո կերպարանափոխություն» եղբայրության մասին` իր բնակարանում պարբերաբար անօրինական կրոնական հանդիպումներ անցկացնելու համար: 2007 թվականի մարտին ԿԳԲ-ի գաղտնի ոստիկանությունը աղոթաժողովի ժամանակ 3 ժամյա արշավանք էին իրականացրել Նեստերովիչի բնակարանում: Ոստիկանությունը խուզարկել է բնակարանը, առգրավել գրավոր նյութերը, հարցաքննել ու լուսանկարել ներկաներին: Նեստերովիչը բողոքարկել է նախազգուշացումը, բայց իշխանությունները մերժել են բողոքարկումը:

Հակասեմականություն

Հաշվետու ժամանակահատվածում աճել են անհատական ​​հակասեմական միջադեպերի քանակը: Հակասեմականությունը հանդուրժվում է պետության կողմից: Հակասեմական գործողությունները միայն պարբերաբար ուսումնասիրվեցին, և կառավարությունը թույլ տվեց պետական ​​ձեռնարկություններին ազատ տպել և տարածել հակասեմական նյութեր:

Ի տարբերություն նախորդ հաշվետու ժամանակաշրջանների, պետական պարբերականները չէին հարձակվում հրեական կրոնական խմբերի վրա. սակայն շարունակվեց հակասեմական գրականության վաճառքն ու տարածումը պետական մամուլի դիստրիբյուտորների, պետական գործակալությունների և ԲՈւԵ-ի հետ կապված խանութների միջոցով: Հաշվետու ժամանակահատվածում հակասեմական և ռուսական ուլտրաազգայնական թերթեր և գրականություն, DVD և տեսաֆիլմեր շարունակեցին վաճառվել «Պրավասլավնայա կնիգա» (ուղղափառ գիրք) գրախանութում, որը վաճառում է ուղղափառ գրականություն և կրոնական պարագաներ: Գրախանութը «Խրիստիանսկայա ինիցիատիվա» ընկերության մի մասն էր, որի գլխավոր տնօրենը հաճախ գրում էր այլատյացության հոդվածներ: Գրախանութը շարունակում էր տարածել հակասեմական և այլատյացական «Ռասկի Վեստնիկ» թերթը, չնայած գլխավոր դատախազի և տեղեկատվության նախարարության 2003 թվականի հրամանագրի պատճենները խանութից հանելուն: ԲՈւԵ-ի պաշտոնական կայքը հարգում է Գավրիլ Բելոստոկսկիին՝ 1690 թվականին Գրոդնոյի մերձակայքում հրեաների կողմից ենթադրաբար սպանված մանկահասակ երեխային՝ որպես իր սրբի և նահատակի: Նրա մահվան տարելիցին նվիրված աղոթքը պնդում է, որ «նահատակ և համարձակ» Գավրիլը բացահայտեց «հրեական անազնվությունը»: Բելառուսի Գիտությունների ազգային ակադեմիայի (ԲԳԱԱ) գիտաշխատող Վալերի Զելենեվսկիի «Չարքեր ռուսական երկրի վրա. Գլոբալիզմը որպես չարիքի արդյունք» գիրքը նույնպես հասանելի էր «Պրավասլավնայա կնիգա» գրախանութում: 2006 թվականի վերջին Մինսկում հրատարակված գիրքը պարունակում է բազմաթիվ հակասեմական հայտարարություններ, ինչպիսիք է` «հրեաները մինչ օրս հավատարիմ են ստրկամետ հայացքներին»: Քանի որ պետական ​​ԲԳԱԱ–ն հավանություն տվեց գրքի հրատարակմանը, հրեա առաջնորդներն ու իրավապաշտպանները համարում էին, որ գիրքը ռեժիմի գաղափարախոսության որոշակի հատվածների արտացոլում է:

Բարելավումներ և դրական զարգացումներ կրոնի ազատության հարգման ուղղությամբ

Եղել են դրական տեղաշարժեր կրոնական ազատության ուղղությամբ:

Իշխանությունները Սուրբ Հովհաննես Մկրտիչ կաթոլիկ համայնքին թույլ տվեցին Մինսկում եկեղեցի կառուցել և համայնքին հողամաս տվեցին շենքի համար: 1917 թվականի հեղափոխությունից ի վեր սա Մինսկում կառուցված առաջին կաթոլիկ եկեղեցին էր:

2007 թվականին իշխանությունները Գրոդնոյում մի շինություն վերադարձրին Սուրբ Պոկրովսկու ուղղափառ տաճարին։

2006 թվականի օգոստոսին Օրշայի քաղաքացիական հասարակության ակտիվիստներին հաջողվեց փրկել 18-րդ դարի եկեղեցու մնացորդներ: Ակտիվիստները նամակներ և խնդրագրեր են ուղարկել տեղական ինքնակառավարման մարմինների պաշտոնատար անձանց, որոնց բողոքում են եկեղեցու տեղում կալանավայրի կառուցման դեմ: Օգոստոսի սկզբին շինարարությունը դադարեցվել էր, և օգոստոսի 31-ին պաշտոնյաները համաձայնել էին փոխել նախագիծը՝ փորձելով կանխել շինարարությունը եկեղեցու հիմքը վնասելուց:

2006 թվականի հուլիսի 20-ին դատախազությունը չեղյալ հայտարարեց նախադպրոցական դասարանների ուսուցիչ Լյուդմիլա Իզակսոն-Բոլոտովսկայային ուղղված նախազգուշացումը «բողոքարկման հետևանքով կրոնական դոգմայի անօրինական և կանխամտածված տարածումը փոքր երեխաների շրջանում»։ 2006 թվականի ապրիլին իշխանությունները պաշտոնական նախազգուշացում տվեցին Իզակսոն-Բոլոտովսկայային այն բանից հետո, երբ նա և իր երեխաների հրեական երաժշտական ​​խումբը ցուցադրվեցին տեղի հեռուստատեսությամբ, քանի որ պետական ​​մանկապարտեզում նշում էին հրեական տոն: Իշխանությունները պնդում էին, որ նա խախտել է օրենքը՝ կառավարության շենքում կրոնական տոնակատարություն անցկացնելով և անօրինականորեն քարոզելով հուդայականությունը: Իզակսոն-Բոլոտովսկայան պնդում էր, որ սա մշակութային իրադարձություն էր, ոչ կրոնական կրթական նպատակներով: Իշխանությունները ստիպել են Իզակսոն-Բոլոտովսկայային դասարանից հանել «հրեական խորհրդանիշները» և սպառնացել, որ հետագայում քրեական հետապնդում կիրականացվի, եթե նա շարունակի նման գործունեությունը: 2006 թվականի սեպտեմբերին խումբը գումարվեց՝ շարունակելու ուսումնասիրել հրեական պատմությունն ու ավանդույթները:

2006 թվականի հուլիսի 5-ին նախագահ Լուկաշենկոն հրամանագիր է արձակել Մինսկի Սուրբ Երրորդություն եկեղեցին (Սուրբ Ռոխ եկեղեցի) և դրա գույքը հռոմեական կաթոլիկ եկեղեցուն վերադարձնելու մասին: Նախորդ 15 տարիներին եկեղեցին օգտագործվել է որպես Բելառուսի պետական ​​ֆիլհարմոնիկ ընկերության երաժշտության սրահ:

Հաշվետու ժամանակահատվածում բացվել են մի քանի կրոնական հուշարձաններ: Չնայած նրանց մեծ մասը մասնավոր կերպով ֆինանսավորվում էին, տեղական ինքնակառավարման մարմինների պաշտոնյաները մասնակցում էին բարեգործական շատ արարողությունների:

Հասարակական չարաշահումներ և խտրականություն

Մինչ հասարակության որոշ անդամներ փորձում էին խթանել կրոնական ազատությունը, տեղի ունեցան հասարակության կողմից չարաշահումներ և խտրական վերաբերմունք կրոնական համոզմունքների հիման վրա, և՛ հակասեմականությունը, և՛ բացասական վերաբերմունքը փոքրամասնությունների կրոնական խմբերի նկատմամբ շարունակում էին պահպանվել:

Ինչպես նախորդ տարիներին, անհայտ վանդալները ոչնչացնում էին ինչպես ուղղափառ, այնպես էլ ոչ ուղղափառ խաչեր, որոնք կանգնեցվել էին Կուրապատիում, որը 1930-ականներին ավելի քան 300,000 մարդու սպանելու համար ներքին գործերի ժողովրդական կոմիսարիատի կողմից օգտագործվել էին: 2007 թվականի ապրիլին վանդալները հարձակվեցին Կուրապատիում գտնվող ստալինյան դարաշրջանի սպանդի հուշահամալիրի վրա՝ կոտրելով վեց խաչ: Հաշվետու ժամանակահատվածի ավարտին քրեական հետաքննություն տեղի չի ունեցել:

2007 թվականի մայիսի 30-ին անհայտ ավազակները ներխուժեցին Վարդոմիչի նահանգի Սուրբ Գեորգի եկեղեցի՝ գողանալով հինգ սրբապատկեր: Սա ամենավերջինն էր եկեղեցու չբացահայտված գողությունների շարքում, որի արդյունքում 2007 թվականին 3 տարբեր եկեղեցիներից 16 սրբապատկերներ գողացան: Ոստիկանությունը չի հաղորդել այդ հանցագործությունների հետաքննության մեջ առաջխաղացման մասին, որը նրանք վերագրել են փորձառու հանցագործների ցանցին:

Հաշվետու ժամանակահատվածում հրդեհման մի քանի դեպք է տեղի ունեցել: 2007 թվականի մարտի 27-ին վանդալները հրկիզեցին Մոզիրի հռոմեական կաթոլիկ Սուրբ Միքայել եկեղեցին և արտաքին պատերին նկարեցին սատանայական գրաֆիտիներ: Տաս օր առաջ վանդալները կոտրեցին եկեղեցու քանդակը, խաչերը և պատուհանը: Մարտի 28-ին ոստիկանությունը ձերբակալեց «Արյունոտ լուսին» սատանայական խմբի չորս անդամների. կասկածյալները մնացին բանտում, և հետաքննությունը շարունակվում էր հաշվետու ժամանակաշրջանի վերջում: