«Պատերազմական հանցագործություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
չ Colon֊ը (:, U+003A) փոխարինում եմ հայերեն վերջակետով (։, U+0589)
Տող 11.
* և այլն (ամբողջական ցանկը տես ստորև)<ref>{{книга|часть=Военные преступления|заглавие=Энциклопедический словарь экономики и права|ссылка часть=http://enc-dic.com/ecolaw/Voenne-prestuplenija-9238.html|год=2005}}</ref>։
 
Զանգվածային բնույթ կրող ռազմական հանցագործությունները՝ մեծ թվով զոհերով, [[մարդկության դեմ ուղղված հանցագործություն]]ներ են համարվում, և դրանք ոչ թե ազգային ռազմական դատարանների իրավասության ենթակա են, այլ միջազգային ռազմական տրիբունալների:տրիբունալների։ Մարդկության դեմ հանցագործությունների նկատմամբ բացառիկ լրջության պատճառով վաղեմության ժամկետ չի կիրառվում<ref>{{Cite web|url=https://www.arlis.am/DocumentView.aspx?DocID=75845|title=DocumentView|website=www.arlis.am|accessdate=2020-10-11}}</ref>։ Պետք է տարբերել ռազմական հանցագործությունները զինվորականներից, այսինքն՝ զինծառայողների կողմից զինվորական ծառայության դեմ ուղղված հանցագործություններից (հրամանի չկատարում, [[դասալքություն]] և այլն)<ref>{{Cite web|url=https://ihl-databases.icrc.org/customary-ihl/rus/docs/v1_rul_rule156|title=Customary IHL - Норма 156. Определение военных преступлений|website=ihl-databases.icrc.org|accessdate=2020-10-11}}</ref>։
 
[[Հայոց ցեղասպանություն]]ը հաճախ համարվում է [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ]]ի տարիներին և ընդհանրապես 20-րդ դարում կատարված ամենախոշոր ռազմական հանցագործություններից մեկը<ref>{{Cite web|url=https://www.dw.com/ru/%D0%B1%D0%B0%D1%80%D0%B0%D0%BA-%D0%BE%D0%B1%D0%B0%D0%BC%D0%B0-%D0%BD%D0%B0%D0%B7%D0%B2%D0%B0%D0%BB-%D0%B3%D0%B5%D0%BD%D0%BE%D1%86%D0%B8%D0%B4-%D0%B0%D1%80%D0%BC%D1%8F%D0%BD-%D1%83%D0%B6%D0%B0%D1%81%D0%BD%D1%8B%D0%BC-%D0%B2%D0%BE%D0%B5%D0%BD%D0%BD%D1%8B%D0%BC-%D0%BF%D1%80%D0%B5%D1%81%D1%82%D1%83%D0%BF%D0%BB%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D0%B5%D0%BC/a-5503036|title=Барак Обама назвал геноцид армян ужасным военным преступлением {{!}} DW {{!}} 24.04.2010|last=Welle (www.dw.com)|first=Deutsche|website=DW.COM|language=ru-RU|accessdate=2020-10-11}}</ref>։
Տող 31.
:: 3) մարդասիրական օգնություն ցուցաբերելու կամ [[Միավորված ազգերի կազմակերպություն|ՄԱԿ]]-ի կանոնադրության համաձայն խաղաղության պահպանման առաքելությանը ներգրավված անձնակազմին, օբյեկտներին, նյութերին, ստորաբաժանումներին կամ տրանսպորտային միջոցներին դիտավորյալ հարվածներ հասցնելը, քանի դեռ նրանք ունեն պաշտպանության իրավունք, որից օգտվում են քաղաքացիական անձինք կամ քաղաքացիական օբյեկտները՝ զինված հակամարտությունների միջազգային իրավունքի համաձայն;
:: 4) դիտավորյալ հարձակում կատարելը, երբ հայտնի է, որ նման հարձակումը քաղաքացիական անձանց պատահական մահվան կամ խեղման կամ քաղաքացիական օբյեկտներին վնասելու կամ շրջակա միջավայրին հարատև, երկարաժամկետ և լուրջ վնաս հասցնելու պատճառ կդառնա, որը ակնհայտորեն անհամաչափ կլինի կոնկրետ և ուղղակիորեն ակնկալվող ընդհանուր ռազմական գերազանցության հետ;
:: 5) հարձակում չպաշտպանված և ռազմական թիրախներ չհանդիսացող քաղաքի, գյուղի, բնակարանի կամ շենքի վրա կամ դրանց գնդակոծումը որևէ միջոցի կիրառմամբ<ref>[http://www.un.org/ru/law/icc/rome_statute(r).pdf Текст Римского статута Международного уголовного суда на сайте ООН (см. ст. 8)].</ref>:։
 
Բացի այդ, Ժնևյան կոնվենցիայի 3-րդ մասով նախատեսվում է, որ դրա գործողությունը տարածվում է նաև այն հակամարտությունների վրա, որոնք միջազգային բնույթ չեն կրում։ Կոնվենցիան ստորագրած պետությունները պարտավորվել են, որ իրենց տարածքում ծագած և միջազգային բնույթ չունեցող զինված հակամարտության դեպքում, հակամարտության մեջ գտնվող կողմերից յուրաքանչյուրը պարտավոր կլինի կիրառել առնվազն հետևյալ դրույթները․
: 1. Անձինք, որոնք անմիջականորեն չեն մասնակցում ռազմական գործողություններին, ներառյալ այն անձինք, որոնք վայր են դրել զենքը, ինչպես նաև նրանք, ովքեր դադարել են մասնակցել ռազմական գործողություններին հիվանդության, վիրավորանքի, ձերբակալության կամ ցանկացած այլ պատճառով, պետք է բոլոր հանգամանքներում օգտվեն մարդասիրական վերաբերմունքից առանց [[Խտրականություն|խտրականության]] [[Ռասիզմ|ռասայի]], [[Կոլորիզմ|մաշկի գույնի]], կրոնի կամ հավատքի, [[Սեքսիզմ|սեռի]], ծագման կամ գույքային դրության կամ նմանատիպ այլ չափանիշների պատճառով:պատճառով։
: Այդ նպատակով արգելվում և մշտապես և ամենուր արգելվելու են վերոնշյալ անձանց նկատմամբ հետևյալ գործողությունները.
:: a) կյանքի և ֆիզիկական անձեռնմխելիության դեմ ոտնձգությունները, մասնավորապես սպանություն, խեղում, դաժան վերաբերմունք և խոշտանգումներ
Տող 47.
:: 3. Կուրացնող լազերային զենքի օգտագործում
 
1-ին կետում արգելված արարքներից որևէ մեկի կատարելը ռազմական հանցագործություն է, իսկ դրանք կատարած անձինք ռազմական հանցագործներ են:են։
 
== Պատասխանատվություն ռազմական հանցագործությունների համար ==
Տող 54.
 
=== Միջազգային քրեական դատարան ===
Յուրաքանչյուր հակամարտության համար առանձին տրիբունալ չստեղծելու համար 1998 թվականին որոշվել է ստեղծել [[Միջազգային քրեական դատարան]], որի իրավասության տակ են գտնվում ռազմական հանցագործությունները, որոնց համար սահմանված է ունիվերսալ իրավազորություն<ref>См. [https://web.archive.org/web/20111024205351/http://www.icrc.org/Web/rus/siterus0.nsf/html/glossary-ihl-270410 определение универсальной юрисдикции] на сайте [[Международный комитет Красного Креста|Международного комитета Красного Креста]].</ref>:։ 2002 թվականին այն ստեղծելու մասին պայմանագիրն ուժի մեջ է մտել:մտել։ Սակայն մի շարք երկրներ (ներառյալ [[Ռուսաստան]]ը, [[ԱՄՆ]]-ն և [[Չինաստան]]ը) չեն ստորագրել կամ չեն վավերացրել այն։
 
=== Պատժի անխուսափելիություն՝ անկախ կոնվենցիաներից ===
Ինչպես նշում է [[Նյուրնբերգյան դատավարություն|Նյուրնբերգյան տրիբունալ]]ի դատավճիռը, միջազգային կոնվենցիաները չեն կարող սողանցք լինել հանցագործներին պատասխանատվությունից խուսափելու համար:համար։ 18-րդ դարից սկսած զարգացել են սկզբունքները՝ հիմնված այն տեսակետի վրա, որ «անպաշտպան մարդկանց սպանելը կամ նրանց վնասելը հակասում է ռազմական ավանդույթին»։ Թեև խոսքը ռազմագերիների մասին է, մարդասիրական վերաբերմունքի անհրաժեշտությունը տարածվում է զինված հակամարտություններում ցանկացած բնույթի ցանկացած խաղաղ բնակչության վրա (դատավճռում հիշատակված տեսակետների էությունը)<ref>[http://historic.ru/books/item/f00/s00/z0000021/st048.shtml Приговор Международного военного трибунала в Нюрнберге] (1 октября 1946 г.):
 
«Женевская конвенция об обращении с военнопленными не распространяется на отношения между Германией и СССР. Поэтому применимы лишь принципы общего международного права об обращении с военнопленными. Начиная с XVIII века, они устанавливались постепенно на той основе, что пребывание в военном плену не является ни местью, ни наказанием, но исключительно превентивным заключением, единственной целью которого является воспрепятствовать данному военнопленному принимать дальнейшее участие в военных действиях. Этот принцип развивался в соответствии с точкой зрения, разделявшейся всеми армиями, о том, что убивать беззащитных людей или наносить им вред противоречит военной традиции…..»</ref>։