'''Ոսկե ձկնիկներ''' ({{lang-de|Goldfische}}), ավստրիացի նկարիչ [[Գուստավ Կլիմտ]]ի նկարը:նկարը։ «Ոսկե ձկնիկները» կտավը հանրությանն առաջին անգամ ներկայացվել է Վիեննայի սեցեսիոնի 13-րդ ցուցահանդեսին, 1902 թվականին{{sfn|Sternthal|2005|loc=Diesen Kuss der ganzen Welt}}:։
«Ոսկե ձկնիկները» մտնում է նկարչի` ջրային նիմփաների թեմայով պատկերված շարքի մեջ:մեջ։ Շարքի այլ նկարներից են «Շարժվող ջուրը» (1898), «Արծաթե ձկնիկներ» (1899), «Բժշկություն» (1901), «Ջրային օձեր 1» (1907) և «Ջրային օձեր 2» նկարները:նկարները։ Ըստ գեղարվեստական քննադատ Լյուդվիգ Խևեշիի, այդ նկարները «ֆակուլտետային նկարների» և «Բեթհովենյան ֆրիզի» էրոտիկ «[[Սփին-օֆֆ|կողմնակի արտադրանքն]]» են{{sfn|Wien um 1900|1989|loc=Gustav Klimt|S=125—127}}:։ Վերև ձգված նեղ կտավի վրա պատկերված են ժպտացող մի քանի մերկ գեղեցկուհիներ` արձակ երկար խարտյաշ մազերով:մազերով։ Աղջիկները հսկայական ոսկե ձկան հետ անհոգ կերպով թռչկոտում են մուգ ջրերում:ջրերում։ Առաջին պլանում նստած կանացի գլխավոր կերպարը թեքված է և ակնդետ նայում է դիտողի աչքերին` անամոթաբար ցուցադրելով իր մեծ հետույքը{{sfn|Sternthal|2005|loc=Diesen Kuss der ganzen Welt}}:։
«Ոսկե ձկնիկները» պատկերելիս Գուստավ Կլիմտն իր «ֆակուլտետային նկարների» հետ կապված սկանդալային պատմության մեջ էր ընկել:ընկել։ Այդ նկարները նրան պատվիրել էր պետությունը` [[Վիեննայի համալսարան]]ի դահլիճի համար:համար։ Հակառակ պատվիրատուի ակնկալիքներին` Կլիմտը հանրության դատին է ներկայացրել այդ ժամանակ Վիեննայի արվեստի համար միանգամայն նորարարական կտավներ` «Փիլիսոփայություն» և «Իրավագիտություն», որոնք չեն ընկալվել հասարակության կողմից և խստագույն քննադատության են ենթարկվել:ենթարկվել։ Կլիմտը, որը հազիվ էր դուրս եկել այն ընկճված դրությունից, որն առաջացել էր իր եղբոր` Էռնստի, մահից հետո, ծանր է տարել տեղի ունեցածը, հանրությունից խուսափող նկարիչն անգամ ստիպված է եղել մամուլում հայտարարությամբ հանդես գալ{{sfn|Penck/Weidinger|2013|S=93}}:։ Քննադատներին գեղանկարչական մեթոդով պատասխանելն առավել հարմար էր նկարչի համար, և ջրային գեղեցկուհիներով իր նոր աշխատանքը նա ցանկանում էր կոչել «Իմ քննադատներին»{{sfn|Bisanz-Prakken|1977|S=56}}, սակայն նրան այդ քայլից խելամտորեն հետ են պահել ընկերները:ընկերները։ Այնուամենայնիվ, անմեղ` «Ոսկե ձկնիկներ» անվանումով նկարը միանշանակորեն է ընդունվել հանրության կողմից:կողմից։ Ավստրիացի գրականագետ [[Ֆելիքս Զալտեն]]ը հետևյալ կերպ է նկարագրել «Ոսկե ձկնիկների» պատմությունը. «Երբ նրա համալսարանական նկարներից փոթորիկ բարձրացավ, նա նախատողներին լակոնիկ պատասխան տվեց` ստեղծագործություն, որը հանդիսատեսին է ներկայացրել ուռուցիկ «հետևի կողմը»:։ Նա այդ [[նկարելուկ]]ը «Ոսկե ձկնիկներ» է կոչել:կոչել։ Նա հեշտորեն այն կարող էր նաև «Գյոց ֆոն Բեռլիխիգեն» կոչել:կոչել։ Սակայն նրան ամեն դեպքում հասկացել են»<ref>[https://books.google.es/books?id=ImNtBgAAQBAJ&pg=PT391&dq=Klimt+goldfische+berlichingen&hl=ru&sa=X&ved=2ahUKEwjvkq7iosHtAhUYjhQKHe7MD9UQ6AEwAHoECAMQAg#v=onepage&q=Klimt%20goldfische%20berlichingen&f=false Цитата по: Patrick Karez. Gustav Klimt. Romanbiografie: Zeit und Leben des Wiener Künstlers Gustav Klimt]{{ref-de}}</ref>:։
