«Նվազագույն աշխատավարձ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Նվազագույն աշխատավարձ,''' այն նվազագույն վարձատրությունը, որը գործատուները կարող են օրինական կերպով վճարել իրենց աշխատողներին, [[Գների հատակ|գների հատակը]], որից ցածր գնով աշխատողները չեն կարող վաճառել իրենց աշխատանքը։ Երկրների մեծ մասը նվազագույն աշխատավարձի մասին օրենսդրությունը մտցրել է 20-րդ դարի վերջին:վերջին։

[[Առաջարկի և պահանջարկի օրենք|Առաջարկի և պահանջարկի մոդելները]] ենթադրում են, որ նվազագույն աշխատավարձերի պատճառով կարող են լինել բարեկեցության և զբաղվածության կորուստներ:կորուստներ։ Այնուամենայնիվ, եթե աշխատաշուկան գտնվում է [[Մոնոպսոնիա|մոնոպսոնիայի]] վիճակում (միայն մեկ գործատու է աշխատանքի ընդունում), նվազագույն աշխատավարձերը կարող են բարձրացնել շուկայի արդյունավետությունը:արդյունավետությունը։ Նվազագույն աշխատավարձերի ամբողջական ազդեցությունների մասին միշտ կան բանավեճեր<ref name="Mihm" />:։

Նվազագույն աշխատավարձերի համար շարժումը առաջին հերթին բխում էր որպես գործարաններում աշխատողների շահագործումը դադարեցնելու միջոց լինելուց, այն գործատուների կողմից, ովքեր կարծում էին, որ աշխատողների նկատմամբ անարդար բանակցությունների իրավունք ունեն:ունեն։ Ժամանակի ընթացքում նվազագույն աշխատավարձերը սկսեցին դիտարկվել որպես ավելի ցածր եկամուտ ունեցող ընտանիքներին օգնելու միջոց:միջոց։ Արհմիություններին պարտադիր անդամակցությունը ժամանակակից ազգային օրենքները, որոնք սահամնում են արհմիություններին պարտադիր անդամակցությունը, որոնք էլ իրենց անդամների համար սահմանում էին նվազագույն աշխատավարձեր, առաջին անգամ ընդունվեցին Նոր Զելանդիայում և Ավստրալիայում 1890-ականներին:ականներին։

Չնայած [[Նվազագույն աշխատավարձի մասին օրենք|նվազագույն աշխատավարձի մասին օրենքները]] գործում են շատ օրենսդրական համակարգերում, նվազագույն աշխատավարձի առավելությունների և թերությունների վերաբերյալ տարբեր կարծիքներ կան:կան։ Նվազագույն աշխատավարձի կողմնակիցներն ասում են, որ այն բարձրացնում է աշխատողների [[Բնակչության կենսամակարդակ|կենսամակարդակը]], նվազեցնում է աղքատությունն ու անհավասարությունը և խթանում բարոյական վիճակը:վիճակը։ Ի տարբերություն դրա, նվազագույն աշխատավարձի հակառակորդները ասում են, որ այն մեծացնում է աղքատությունն ու գործազրկությունը, քանի որ ցածր աշխատավարձ ստացող որոշ աշխատողներ «չեն կարողանա աշխատանք գտնել․․․(և) կմղվեն դեպի գործազուրկների շարքերը», և վնասում է բիզնեսին, քանի որ չափազանց բարձր նվազագույն աշխատավարձերը բիզնեսից պահանջում են բարձրացնել արտադրանքի կամ ծառայության գները՝ ավելի բարձր աշխատավարձ վճարելու լրացուցիչ ծախսերը հոգալու համար։

Ներկայիս նվազագույն աշխատավարձի մասին օրենքները ծագում են Աշխատավորների հրամանագրից (1349), որը [[Էդուարդ III]] թագավորի հրամանագիրն էր, որով միջնադարյան Անգլիայում աշխատողների համար սահմանվում էր [[առավելագույն աշխատավարձ]]:։ Էդուարդ III թագավորը, ով հարուստ հողատեր էր, իր լորդերի նման կախում ուներ հողը մշակող ճորտերից:ճորտերից։ 1348 թվականի աշնանը [[Սև մահ|Սև մահը]] հասավ Անգլիա և սկսեց վերացնել բնակչությունը:բնակչությունը։ Աշխատուժի խիստ պակասը բարձրացրեց աշխատավարձերը և դրդեց Էդուարդ III թագավորին սահմանել աշխատավարձի առաստաղ։ Հրամանագրի հետագա փոփոխությունները, ինչպիսիք են Աշխատողների Կանոնադրությունը (1351), ավելացրեցին սահմանված դրույքաչափերից բարձր աշխատավարձ վճարելու դիմաց տույժերը։

Չնայած աշխատավարձերը կարգավորող օրենքները սկզբնապես սհմանում էին տրվող հատուցման առավելագույն չափը, դրանք ի վերջո օգտագործվեցին կենսապահովման մինիմում սահմանելու համար:համար։ Ժամանակի ընթացքում Հաշտարար Դատավորը, որը սահմանում էր առավելագույն աշխատավարձ, նույնպես սկսեց սահմանել պաշտոնական նվազագույն աշխատավարձեր:աշխատավարձեր։ Այս պրակտիկան վերջնապես ձևավորվեց 1604 թ.-ին [[Ջեյմս I (Շոտլանդիայի թագավոր)|Ջեյմս I]] թագավորի կողմից տեքստիլ արդյունաբերության աշխատողների համար նվազագույն աշխատավարձը սահմանող օրենքի ընդունմամբ:ընդունմամբ։

19-րդ դարի սկզբին Աշխատավորների Կանոնադրությունը չեղյալ հայտարարվեց, քանի որ գնալով ավելի կապիտալիստական Անգլիան [[Laissez-faire]] քաղաքականություններ էր ընդունում, որոնք չէին համապատասխանում աշխատավարձերի կանոնակարգերին (և վերին, և ստորին սահմաններին):։ Հետագայում 19-րդ դարում զգալի աշխատանքային անկարգություններ սկսեցին ազդել արդյունաբերական շատ երկրների վրա:վրա։ Քանի որ այդ դարում [[Արհմիություն|արհմիությունները]] ապաքրեականացվել էին, կոլեկտիվ պայմանագրերով աշխատավարձերը վերահսկելու փորձեր արվեցին:արվեցին։ Այնուամենայնիվ, սա նշանակում էր, որ միանման նվազագույն աշխատավարձն անհնար է:է։ 1848 թ.-ի «Քաղաքատնտեսության սկզբունքներում» [[Ջոն Ստյուարտ Միլ|Ջոն Ստյուարտ Միլը]] պնդում էր, որ կոլեկտիվ խնդիրների պատճառով, որոնց աշխատողները բախվում էին կազմակերպություններում, բնակչության աշխատավարձերն ու աշխատաժամերը օրենսդրորեն կանոնակարգելը արդարացված շեղում էր [[Laissez-faire]] քաղաքականություններից (կամ պայմանագրեր կնքելու ազատությունից):։

Միայն 1890-ականներին Նոր Զելանդիայում և Ավստրալիայում արվեցին նվազագույն աշխատավարձերը կարգավորելու առաջին ժամանակակից օրենսդրական փորձերը:փորձերը։ Նվազագույն աշխատավարձի շարժումն ի սկզբանե ուղղված էր շահագործվող աշխատանքի դադարեցմանը և արտադրական արդյունաբերությունում շահագործող գործարանների տարածումը վերահսկելուն:վերահսկելուն։ Գործարաններն աշխատանքի էին վերցնում մեծ թվով կին և երիտասարդ բանվորների՝ վճարելով նրանց ցածր աշխատավարձեր:աշխատավարձեր։ Ենթադրվում էր, որ գործարանատերերն ունեն անարդար սակարկություններ անելու ուժ իրենց աշխատողների նկատմամբ, իսկ նվազագույն աշխատավարձը առաջարկվում էր որպես նրանց արդարացիորեն վճարելու միջոց:միջոց։ Ժամանակի ընթացքում ուղղությունը փոխվեց դեպի մարդկանց, հատկապես ընտանիքներին, օգնելը՝ դառնալու ավելի ինքնաբավ:ինքնաբավ։

Առաջին ժամանակակից ազգային նվազագույն աշխատավարձերը ընդունվեցին կառավարության կողմից արհմիությունների ճանաչմամբ, որոնք իրենց հերթին հաստատեցին նվազագույն աշխատավարձի քաղաքականություն իրենց անդամների շրջանում, ինչպես Նոր Զելանդիայում 1894 թ․-ին, որին հաջորդեցին Ավստրալիան 1896 թ.-ին և Միացյալ Թագավորությունը 1909 թ․-ին:ին։ Միացյալ Նահանգներում, օրենքով սահմանված նվազագույն աշխատավարձերը ազգային մակարդակով առաջին անգամ ներդրվել են 1938 թ.-ին, իսկ Միացյալ Թագավորությունում դրանք վերաներդրվեցին և ընդլայնվեցին 1998 թ․-ին:ին։ Այժմ երկրների ավելի քան 90 տոկոսում կան նվազագույն աշխատավարձի վերաբերյալ օրենսդրություն կամ պարտադիր [[Կոլեկտիվ պայմանագիր|կոլեկտիվ պայմանագրեր]]:։ Եվրոպական միության 28 անդամներից 22 անդամ պետություններ ներկայումս ունեն ազգային նվազագույն աշխատավարձեր:աշխատավարձեր։ Այլ երկրներ, ինչպիսիք են Շվեդիան, Ֆինլանդիան, Դանիան, Շվեյցարիան, Ավստրիան և Իտալիան, նվազագույն աշխատավարձի մասին օրենքներ չունեն, սակայն ապավինում են գործատուների միություններին և արհմիություններին կոլեկտիվ բանակցությունների միջոցով նվազագույն վարձատրություն սահմանելու համար:համար։

Նվազագույն աշխատավարձի դրույքաչափերը մեծապես տարբերվում են տարբեր օրենսդրությունների սահմաններում, ոչ միայն որոշակի գումար սահմանելու հարցում, օրինակ՝ ԱՄՆ-ի որոշ նահանգների օրենքների համաձայն՝ $7.25 1 ժամվա համար (տարեկան $14,500) (կամ $2.13 այն աշխատողների համար, ովքեր թեյավճարներ են ստանում), [[Վաշինգտոն (նահանգ)|Վաշինգտոնի նահանգում]]՝ $11.00, Միացյալ Թագավորությունում՝ £8.72 (25 տարեկանից բարձր անձանց համար), այլ նաև վճարման ժամանակահատվածի հարցում (օրինակ՝ Ռուսաստանը և Չինաստանը սահմանում են նվազագույն ամսական աշխատավարձեր) և նվազագույն աշխատավարձի տարածման շրջանակների հարցում։ Ներկայումս ԱՄՆ-ում դաշնային նվազագույն աշխատավարձը $7.25 է 1 ժամվա համար:համար։ Այնուամենայնիվ, որոշ նահանգներ չեն ճանաչում նվազագույն աշխատավարձի մասին օրենքը, ինչպես օրինակ՝ Լուիզիանան և Թենեսին:Թենեսին։ Որոշ նահանգներ գործում են դաշնային նվազագույն աշխատավարձից ցածր պայմաններում, ինչպիսիք են Ջորջիան և Վայոմինգը:Վայոմինգը։ Որոշ իրավական ակտեր թույլ են տալիս գործատուներին հաշվել իրենց աշխատողներին տրված թեյավճարները որպես հավելում աշխատավարձին՝ նվազագույն աշխատավարձի մակարդակներին հասնելու համար:համար։ [[Հնդկաստան|Հնդկաստանը]] առաջին զարգացող երկրներից մեկն էր, որը իր օրենսդրությունում 1948 թ.-ին մտցրեց նվազագույն աշխատավարձի քաղաքականություն:քաղաքականություն։ Այնուամենայնիվ, այն հազվադեպ է կիրառվում, նույնիսկ պետական ​​մարմինների կողմից:կողմից։ 2017 թ․-ի դրությամբ [[Մումբայ|Մումբայում]] նվազագույն աշխատավարձը կազմում էր 348 ռուփի 1 օրվա համար։ Բացի այդ, Հնդկաստանը ունի ամենաբարդ համակարգերից մեկը` նվազագույն աշխատավարձի ավելի քան 1200 դրույքաչափեր` կախված աշխարհագրական շրջանից:շրջանից։

Կառավարությունների կամ արհմիությունների կողմից մաքսային և արտաիրավական ճնշումները կարող են ձևավորել դե ֆակտո նվազագույն աշխատավարձ:աշխատավարձ։ Դրան կարող է հանգեցնել նաև միջազգային հանրային կարծիքը՝ ճնշելով բազմազգ ընկերություններին վճարել [[Երրորդ աշխարհ|Երրորդ աշխարհի]] աշխատողների աշխատավարձերը, ինչը սովորաբար տեղի ունի ավելի արդյունաբերացված երկրներում:երկրներում։ Վերոնշյալ իրավիճակը 2000-ականներին հայտնի դարձավ Հարավարևելյան Ասիայում և Լատինական Ամերիկայում, սակայն այն կար Արևմտյան Աֆրիկայի ընկերությունների շրջանում 20-րդ դարի կեսերին:կեսերին։

Նախնական նվազագույն աշխատավարձի դրույքաչափ հաստատելու համար օգտագործվող ցուցանիշների թվում կան այնպիսի ցուցանիշներ, որոնք նվազագույնի են հասցնում աշխատատեղերի կորուստը` միաժամանակ պահպանելով միջազգային մրցունակությունը:մրցունակությունը։ Դրանց թվում կան ընդհանուր տնտեսական պայմաններ, որոնք չափվում են այպիսի ցուցանիշներով, ինչպիսիք են իրական և անվանական համախառն ներքին արդյունքը, գնաճը, աշխատանքի առաջարկը և պահանջարկը, աշխատավարձի մակարդակները, բաշխումը և տարբերությունները, աշխատանքային պայմանները, արտադրողականության աճը, աշխատուժի վրա կատարվող ծախսերը, բիզնեսի գործառնական ծախսերը, սնանկությունների քանակը և միտումը, տնտեսական ազատության վարկանիշային աղյուսակները, կենսամակարդակը և գերակշռող միջին աշխատավարձի դրույքաչափը:դրույքաչափը։

Բիզնեսում մտավախությունները ներառում են գործարարությամբ զբաղվելու ծախսերի սպասվելիք բարձրացումը, շահութաբերությանն ուղղված սպառնալիքները, գործազրկության մակարդակի աճը (և դրան հետևող ավելի շատ պետական ծախսերը նպաստների ուղղությամբ, որոնք բարձրացնում են հարկերի դրույքաչափերը) և հնարավոր չմտադրված հետևանքները ավելի փորձառու աշխատողների վրա, ովքեր արդեն կարող են վաստակել օրենքով սահմանված նոր նվազագույն աշխատավարձը կամ ավելին:ավելին։ Աշխատողների և նրանց ներկայացուցիչների շրջանում քաղաքական նկատառումները հաշվի են առնվում, քանի որ աշխատավորական առաջնորդները ձգտում են աջակցություն ստանալ` պահանջելով աշխատավարձերի հնարավոր ամենաբարձր դրույքաչափը:դրույքաչափը։ Այլ մտավախությունները ներառում են [[Գնողունակություն|գնողունակությունը]], գնաճի ինդեքսավորումը և ստանդարտացված աշխատաժամերը:աշխատաժամերը։

ԱՄՆ-ում նվազագույն աշխատավարձը սահմանվել է 1938 թ․-ին՝ Արդար աշխատանքային պայմանների մասին օրենքով։ Ըստ Տնտեսական քաղաքականության ինստիտուտի՝ ԱՄՆ-ում նվազագույն աշխատավարձը 2013 թ․-ին կկազմեր $18.28, եթե նվազագույն աշխատավարձը համընթաց լիներ աշխատանքի արտադրողականությանը:արտադրողականությանը։ ԱՄՆ-ում աշխատողների [[Արտադրողականություն|արտադրողականության]] բարձրացած տեմպերին համապատասխանելու համար ներկայացվել է նվազագույն աշխատավարձի բարձրացում մինչև 1 ժամի համար $22 (կամ ավելի):։

Տնտեսագիտության շատ դասագրքերում ներկայացված աշխատաշուկայի առաջարկի և պահանջարկի մոդելի համաձայն, նվազագույն աշխատավարձի բարձրացումը նվազեցնում է նվազագույն աշխատավարձ ստացող աշխատողների զբաղվածությունը:զբաղվածությունը։ <ref name="Card&Krueger">{{Cite book|url=https://archive.org/details/mythmeasurement00davi|title=Myth and Measurement: The New Economics of the Minimum Wage|last=Card|first=David|last2=Krueger|first2=Alan B.|publisher=Princeton University Press|year=1995|pages=[https://archive.org/details/mythmeasurement00davi/page/n16 1], 6–7|url-access=registration}}</ref> Նման դասագրքերից մեկում նշվում է. <ref name="Gwartney">{{Cite book|url=https://archive.org/details/essentialsofecon00gwar/page/405|title=Essentials of Economics|last=Gwartney|first=James David|last2=Clark|first2=J. R.|last3=Stroup|first3=Richard L.|publisher=Harcourt College Pub; 2 edition|year=1985|isbn=978-0123110350|location=New York|page=[https://archive.org/details/essentialsofecon00gwar/page/405 405]}}</ref>

Եթե ավելի բարձր նվազագույն աշխատավարձը բարձրացնի ոչ հմուտ աշխատողների աշխատավարձի դրույքաչափերը շուկայական ուժերի կողմից հաստատված մակարդակից, ապա ոչ հմուտ աշխատողների քանակը կնվազի:կնվազի։ Նվազագույն աշխատավարձը կարժենա շուկայից դուրս գտնվող, ամենաքիչ արտադրողական (և, հետևաբար, ամենացածր աշխատավարձ ստացող) աշխատողների ծառայությունները:ծառայությունները։ Նվազագույն աշխատավարձի մասին օրենսդրության ուղղակի արդյունքները հստակորեն խառն են:են։ Որոշ աշխատողներ, ամենայն հավանականությամբ նրանք, ում նախորդ աշխատավարձը մոտ էր նվազագույնին, կվճարվեն ավելի շատ:շատ։ Մյուսները, մասնավորապես նրանք, ովքեր ստանում էին նվազագույն աշխատավարձ մինչ օրենսդրության փոփոխությունը, չեն կարողանա աշխատանք գտնել և կդառնան գործազուրկ:գործազուրկ։

Ընկերության ծախսը աշխատավարձի տոկոսադրույքի աճող գործառույթ է:է։ Որքան բարձր է աշխատավարձի դրույքը, այնքան ավելի քիչ ժամեր գործատուն կպահանջի աշխատողներից:աշխատողներից։ Դա պայմանավորված է նրանով, որ աշխատավարձի մակարդակի բարձրացման հետ մեկտեղ ֆիրմաների համար թանկանում է բանվորներ վարձելը, և այդպիսով ընկերություններն ավելի քիչ աշխատողներ են վարձում (կամ նրանց ավելի քիչ ժամեր են վարձում):։ Հետևաբար , աշխատանքի պահանջարկի կորը ունի դեպի ներքև և աջ շարժվող գծի տեսք:տեսք։ Քանի որ ավելի բարձր աշխատավարձերը մեծացնում են մարդկանց աշխատելու ցանկությունը, և, հետևաբար, աշխատանքի առաջարկը, աշխատուժի առաջարկի կորը ունի դեպի վեր և աջ շարժվող գիծ:գիծ։ Եթե չկա նվազագույն աշխատավարձ, աշխատավարձը կկարգավորվի մինչև պահանջվող աշխատուժի քանակը հավասար լինի առաջարկվող աշխատանքի քանակին ՝ հասնելով հավասարակշռության, որտեղ հատվում են առաջարկի և պահանջարկի կորերը:կորերը։ Նվազագույն աշխատավարձը ծառայում է որպես աշխատուժի դասական նվազագույն գին կամ հատակ:հատակ։ Ստանդարտ տեսությունն ասում է, որ եթե նվազագույն աշխատավարձը սահմանվի հավասարակշռության գնից ավելի բարձր, աշխատողները պատրաստ կլինեն ապահովել ավելի շատ աշխատուժ, քան պահանջելու են գործատուները՝ ստեղծելով աշխատուժի ավելցուկ, այսինքն՝ գործազրկություն :։ Շուկաների տնտեսական մոդելի համաձայն նույն պատկերը կլինի նաև մյուս ապրանքների համար:համար։ Ապրանքի գնի արհեստական բարձրացումը հակում ունի ավելացնել ապրանքի առաջարկվող քանակը և նվազեցնել պահանջվող քանակը:քանակը։ Արդյունքում առաջանում է ապրանքի ավելցուկ:ավելցուկ։ Երբ ցորենի ավելցուկ կա, կառավարությունը գնում է այն:այն։ Քանի որ կառավարությունը չի վարձում ավելցուկային աշխատուժ, աշխատուժի ավելցուկը գործազրկության ձև է ստանում, որը նվազագույն աշխատավարձի մասին օրենքներով հակված է լինել ավելի բարձր, քան առանց դրանց<ref name="SowellBasic">{{Cite book|title=Basic Economics: A Citizen's Guide to the Economy|last=Sowell|first=Thomas|publisher=Basic Books|year=2004|isbn=978-0-465-08145-5|location=New York|pages=163–69|chapter=Minimum Wage Laws|author-link=Thomas Sowell|chapter-url=https://books.google.com/books?id=ax6dsqMdPHQC&pg=PA163}}</ref>:։

Առաջարկի և պահանջարկի մոդելը ենթադրում է, որ հավասարակշռված աշխատավարձից բարձր աշխատավարձ սահմանելով նվազագույն աշխատավարձի մասին օրենքները կհանգեցնեն գործազրկության<ref name="MB">{{Cite book|url=https://archive.org/details/microeconomicsst00camp|title=Economics|last=McConnell|first=C. R.|last2=Brue|first2=S. L.|publisher=Irwin-McGraw Hill|year=1999|edition=14th|page=594|url-access=registration}}</ref> <ref name="GSSM">{{Cite book|url=https://archive.org/details/economics00gwar|title=Economics: Private and Public Choice|last=Gwartney|first=J. D.|last2=Stroup|first2=R. L.|last3=Sobel|first3=R. S.|last4=Macpherson|first4=D. A.|publisher=Thomson South-Western|year=2003|edition=10th|location=|page=[https://archive.org/details/economics00gwar/page/97 97]|url-access=registration}}</ref>: Դա պայմանավորված է նրանով, որ ավելի մեծ թվով մարդիկ պատրաստ են աշխատել ավելի բարձր աշխատավարձով, մինչդեռ ավելի քիչ աշխատատեղեր հասանելի կլինեն ավելի բարձր աշխատավարձով:աշխատավարձով։ Ընկերությունները կարող են ավելի ուշադիր լինել, թե ում նրանք աշխատանքի ընդունում, հետևաբար բացառվում են նվազագույն հմտություններով և քիչ փորձառու աշխատողները:աշխատողները։ Նվազագույն աշխատավարձի կիրառումը, ընդհանուր առմամբ, կազդի միայն քիչ հմտություններով աշխատաշուկայի զբաղվածության վրա, քանի որ հավասարակշռված աշխատավարձը արդեն իսկ հավասար կամ ավելի ցածր է նվազագույն աշխատավարձից, մինչդեռ ավելի բարձր հմտություններով աշխատաշուկայի հավասարակշռված աշխատավարձը չափազանց բարձր է, որպեսզի նվազագույն աշխատավարձի փոփոխությունը ազդի զբաղվածության վրա<ref name="M">{{Cite book|title=Principles of Macroeconomics|last=Mankiw|first=N. Gregory|publisher=South-Western Pub|year=2011|edition=6th|location=|page=311}}</ref>:։

Առաջարկի և պահանջարկի մոդելը ենթադրում է, որ նվազագույն աշխատավարձի բարձրացումը օգնում է այն աշխատողներին, որոնց աշխատավարձը բարձրացվում է, և վնասում է այն մարդկանց, ովքեր չեն վարձվում (կամ կորցնում են իրենց աշխատանքը), երբ ընկերությունները կրճատում են աշխատատեղերը:աշխատատեղերը։ Բայց նվազագույն աշխատավարձի կողմնակիցները կարծում են, որ իրավիճակը շատ ավելի բարդ է, քան կարող է հաշվարկվել մոդելի կողմից:կողմից։ Օրինակ, աշխատաշուկայում կարող է լինել [[մոնոպսոնիա]], որի արդյունքում միակ գործատուն որոշակի շուկայական ուժ ունի վճարված աշխատավարձերը որոշելու հարցում:հարցում։ Այսպիսով, առնվազն տեսականորեն հնարավոր է, որ նվազագույն աշխատավարձը կարող է խթանել զբաղվածությունը:զբաղվածությունը։ Չնայած միակ գործատուի շուկայական ուժը դժվար թե գոյություն ունենա աշխատաշուկաների մեծ, սակայն ասիմետրիկ տեղեկատվությունը, անկատար շարժունակությունը և աշխատանքային գործարքների անձնական տարրը որոշ ձեռնարկությունների աշխատավարձ սահմանելու ուժ կարող են տալ<ref>{{Cite journal|last=Boal|first=William M.|last2=Ransom|first2=Michael R|date=March 1997|title=Monopsony in the Labor Market|journal=Journal of Economic Literature|volume=35|issue=1|pages=86–112|jstor=2729694}}</ref>:։

Ժամանակակից տնտեսագիտական տեսությունը ենթադրում է, որ չնայած չափազանց բարձր նվազագույն աշխատավարձը կարող է բարձրացնել գործազրկությունը, քանի որ այն սահմանում է պահանջարկից մեծ գին, նվազագույն աշխատավարձն ավելի խելամիտ մակարդակում կարող է բարձրացնել զբաղվածությունը և խթանել աճն ու արդյունավետությունը:արդյունավետությունը։ Դա պայմանավորված է նրանով, որ աշխատաշուկաները [[Մոնոպսոնիա|մոնոպսոնիստական են,]] և աշխատողները չունեն սակարկությունների հնարավորություն:հնարավորություն։ Երբ ավելի աղքատ աշխատողները ավելի շատ ծախսեր են ունենում, դա խթանում է ապրանքների և ծառայությունների [[Համախառն պահանջարկ|արդյունավետ համախառն պահանջարկը]]<ref>e.g. DE Card and AB Krueger, ''Myth and Measurement: The New Economics of the Minimum Wage'' (1995) and S Machin and A Manning, ‘Minimum wages and economic outcomes in Europe’ (1997) 41 European Economic Review 733</ref> <ref name="Rittenberg">{{Cite book|url=https://books.google.com/books?id=HveHgrID5GYC&pg=PA290&dq=monopsony+minimum+wage#v=onepage|title=Economics|last=Rittenberg|first=Timothy Tregarthen, Libby|publisher=Worth Publishers|year=1999|isbn=9781572594180|edition=2nd|location=New York|page=290|access-date=21 June 2014}}</ref>:

Այն պնդումը, որ նվազագույն աշխատավարձը նվազեցնում է զբաղվածությունը, հիմնված է աշխատաշուկայի առաջարկի և պահանջարկի պարզ մոդելի վրա:վրա։ Մի շարք տնտեսագետներ (օրինակ՝ Պիերանգելո Գարեգնանին<ref>{{Cite journal|last=Garegnani|first=P.|date=July 1970|title=Heterogeneous Capital, the Production Function and the Theory of Distribution|journal=The Review of Economic Studies|volume=37|issue=3|pages=407–36|doi=10.2307/2296729|jstor=2296729}}</ref>, Robert L. Vienneau<ref>{{Cite journal|last=Vienneau|first=Robert L.|year=2005|title=On Labour Demand and Equilibria of the Firm|journal=The Manchester School|volume=73|issue=5|pages=612–19|doi=10.1111/j.1467-9957.2005.00467.x}}</ref>, և Arrigo Opocher & Ian Steedman <ref>{{Cite journal|last=Opocher|first=A.|last2=Steedman|first2=I.|year=2009|title=Input price-input quantity relations and the numeraire|journal=Cambridge Journal of Economics|volume=33|issue=5|pages=937–48|doi=10.1093/cje/bep005}}</ref> ), հիմնվելով Պիերո Սրաֆայի աշխատանքի վրա, պնդում են, որ այդ մոդելը, նույնիսկ հաշվի առնելով իր բոլոր ենթադրությունները, տրամաբանորեն անհամապատասխան է:է։ Մայքլ Անյադայկ-Դանեսը և Ուին Գոդլին <ref>{{Cite journal|last=Anyadike-Danes|first=Michael|last2=Godley|first2=Wynne|year=1989|title=Real Wages and Employment: A Sceptical View of Some Recent Empirical Work|journal=The Manchester School|volume=57|issue=2|pages=172–87|doi=10.1111/j.1467-9957.1989.tb00809.x}}</ref>, սիմուլյացիայի արդյունքների հիման վրա պնդում են, որ դասագրքերի մոդելի հետ կատարված էմպիրիկ աշխատանքներից քչերը կազմում են պոտենցիալ [[Հերքելիություն|կեղծ տեսություն]], և հետևաբար էմպիրիկ ապացույցներ այդ մոդելի համար դժվար թե գոյություն ունեն:ունեն։ Graham White- ը <ref>{{Cite journal|last=White|first=Graham|date=November 2001|title=The Poverty of Conventional Economic Wisdom and the Search for Alternative Economic and Social Policies|url=http://www.australianreview.net/journal/v2/n2/white.html|journal=The Drawing Board: An Australian Review of Public Affairs|volume=2|issue=2|pages=67–87|archive-url=https://web.archive.org/web/20130524091537/http://www.australianreview.net/journal/v2/n2/white.html|archive-date=24 May 2013}}</ref>, մասամբ հիմնվելով սրաֆիականության վրա, պնդում է, որ աշխատաշուկայի բարձր ճկունության քաղաքականությունը, ներառյալ նվազագույն աշխատավարձի իջեցումը, տնտեսագիտական տեսության մեջ չունի «հիմնավոր, միասնական» փաստարկ:փաստարկ։

[[Կոռնելի համալսարան|Քորնելի համալսարանի]] տնտեսագիտության և աշխատանքի տնտեսագիտության պրոֆեսոր Գարի Ֆիլդսը պնդում է, որ դասագրքերում ներկայացվող նվազագույն աշխատավարձի ստանդարտ մոդելը երկիմաստ է:է։ Ֆիլդսը ասում է, որ կա երկու հատված ունեցող շուկա, որտեղ «ինքնազբաղվածները, ծառայությունների ոլորտի աշխատողները և գյուղացիական աշխատողները սովորաբար բացառվում են նվազագույն աշխատավարձի ծածկույթից ... [և] մի հատվածը, որը ներառված է նվազագույն աշխատավարձի ծածկույթում, իսկ մյուսը՝ ոչ [և հնարավոր շարժունությունը երկուսի միջև]», ավելի լավ վերլուծության հիմք է հանդիսանում:հանդիսանում։ Այս մոդելի միջոցով Ֆիլդսը ցույց է տալիս, որ թեորիայի պնդֆումը երկիմաստ է և ասում է. «Դասագրքերի մոդելից ստացված կանխատեսումները միանշանակ չեն փոխանցվում երկու հատվածների համար:համար։ Հետևաբար, քանի որ ոչ ծածկված հատված գոյություն ունի գրեթե ամենուր, դասագրքերի մոդելի կանխատեսումները պարզապես վստահելի չեն»:։ <ref>{{Cite journal|last=Fields|first=Gary S.|year=1994|title=The Unemployment Effects of Minimum Wages|url=https://digitalcommons.ilr.cornell.edu/articles/1118|journal=International Journal of Manpower|volume=15|issue=2|pages=74–81|doi=10.1108/01437729410059323}}</ref>

Աշխատանքի շուկայի վերաբերյալ մեկ այլ տեսակետ ներկայացում է ցածր աշխատավարձ ունեցող աշխատաշուկաները, որոնց բնորոշ է[[Մոնոպսոնիա|մոնոպսոնիստական մրցակցությունը,]] երբ գնորդները (գործատուները) շուկայականից զգալիորեն ավելի մեծ ուժ ունեն, քան վաճառողները (աշխատողները):։ Այս մոնոպսոնիան կարող է առաջանալ գործատուների միջև գաղտնի համաձայնության արդյունքում կամ այնպիսի բնական գործոններից, ինչպիսիք են սեգմենտավորված շուկաները, որոնման ծախսերը, տեղեկատվական ծախսեր, մարդկանց անկատար շարժունակության և անհատական գործոնները, որոնք առկա են աշխատանքի շուկաներում:շուկաներում։ Նման դեպքում առաջարկի և պահանջարկի պարզ գծապատկերը ցույց չի տա աշխատուժի քանակը և աշխատավարձի դրույքաչափը:դրույքաչափը։ Դա պայմանավորված է նրանով, որ չնայած թեքվող համախառն աշխատանքի առաջարկը կմնա անփոփոխ, առաջարկի և պահանջարկի դիագրամում ցույց տրված առաջարկի վերին կորի փոխարեն, մոնոպսոնիստ գործատուները կօգտագործեին սահմանային ծախսերին համապատասխանող ավելի թեք կոր, որի արդյունքում աշխատավարձի դրույքաչափը ցածր է, քան կլիներ մրցակցության դեպքում:դեպքում։ Նաև վաճառված աշխատուժի քանակը ցածր կլինի մրցակցային օպտիմալ քանակից:քանակից։

Նման դեպքը շուկայի ձախողման տեսակ է և հանգեցնում է այն բանին, որ աշխատողները վարձատրվում են իրենց սահմանային արժեքից ցածր:ցածր։ Մոնոպսոնիստական ենթադրության համաձայն, նորմալ սահմանված նվազագույն աշխատավարձը կարող է բարձրացնել և՛ աշխատավարձը, և՛ զբաղվածությունը, ընդ որում օպտիմալ մակարդակը հավասար կլինի աշխատանքի սահմանային արտադրանքին:արտադրանքին։ Այս տեսակետը շեշտում է նվազագույն աշխատավարձի դերը որպես շուկայի կարգավորման քաղաքականության մեջ, որը նման է հակամենաշնորհային քաղաքականությանը:քաղաքականությանը։

Մեկ այլ պատճառ, որ նվազագույն աշխատավարձը չի կարող ազդել որոշ ոլորտների զբաղվածության վրա, այն է, որ աշխատողների արտադրած արտադրանքի պահանջարկը խիստ ոչ առաձգական է<ref>{{Cite book|title=Foundations of Economics|last=Gillespie, Andrew|publisher=Oxford University Press|year=2007|page=240}}</ref>:։ Օրինակ, եթե ղեկավարությունը ստիպված է բարձրացնել աշխատավարձերը, ղեկավարությունը կարող է աշխատավարձի բարձրացումը սպառողներին փոխանցել ավելի բարձր գների տեսքով:տեսքով։ Քանի որ ապրանքի պահանջարկը խիստ ոչ առաձգական է, սպառողները շարունակում են ապրանքը գնել ավելի բարձր գներով, ուստի գործատուն ստիպված չի լինում աշխատանքից ազատել աշխատողներին:աշխատողներին։ Տնտեսագետ [[Փոլ Քրուգման|Փոլ Քրուգմանը]] պնդում է, որ սա չի բացատրում, թե ինչու ընկերությունը չի գանձում այդ ավելի բարձր գինը նվազագույն աշխատավարձի բացակայության պայմաններում<ref>{{Cite book|title=Economics|last=Krugman|first=Paul|publisher=Worth Publishers|year=2013|page=385}}</ref>:։

Ալան Բլինդերը առաջարկում է երեք այլ հնարավոր պատճառներ, թե ինչու նվազագույն աշխատավարձերը չեն ազդում զբաղվածության վրա. բարձր աշխատավարձը կարող է նվազեցնել շրջանառությունը, նվազագույն աշխատավարձի բարձրացումը կարող է խնդիր հանդիսանալ ավելի բարձր աշխատավարձով նոր աշխատողներ ընդունելիս, քան ներկայիս աշխատողների աշխատավարձն, և նվազագույն աշխատավարձ ստացող աշխատողների գումարը կարող է բիզնեսի ծախսերի այնքան փոքր մասը կազմել, որ դրա աճը չափազանց փոքր լինի որևէ ազդեցություն ունենալու համար:համար։

Տնտեսագետները տարաձայնություններ ունեն գործնականում նվազագույն աշխատավարձի չափելի ազդեցության հարցում:հարցում։ Այս անհամաձայնությունը սովորաբար արտահայտվում է աշխատաշուկաներում առաջարկի և պահանջարկի էլաստիկության էմպիրիկ փորձերով և այն աստիճանով, որով շուկաները տարբերվում են կատարյալ մրցակցության մոդելների կանխատեսած արդյունավետությունից:արդյունավետությունից։

Մինչև 90-ականների կեսերը, պահպանողական և լիբերալ տնտեսագետների շրջանում գոյություն ուներ ընդհանուր կոնսենսուս, որ նվազագույն աշխատավարձը նվազեցնում է զբաղվածությունը, հատկապես առավել երիտասարդ և քիչ հմտություններ ունեցող աշխատողների շրջանում:շրջանում։ Ի հավելումն հիմնական առաջարկ-պահանջարկ փոխկապվածության, կային մի շարք էմպիրիկ ուսումնասիրություններ, որոնք սատարում էին այս տեսակետը:տեսակետը։ Օրինակ, Գրամլիչը (1976) պարզեց, որ շատ օգուտներ բաժին են ընկնում հենց ավելի բարձր եկամուտ ունեցող ընտանիքներին, և որ դեռահասների համար վիճակը վատթարանում է, որը բխում է նվազագույն աշխատավարձով պայմանավորված գործազրկությունից<ref>{{cite journal|last1=Wellington|first1=Alison J.|date=Winter 1991|title=Effects of the Minimum Wage on the Employment Status of Youths: An Update|journal=The Journal of Human Resources|volume=26|issue=1|pages=27–46|doi=10.2307/145715|jstor=145715}}</ref>:։

Բրաունը և այլք (1983 թ.) նշում են, որ մինչ այդ ժամանակային շարքերի ուսումնասիրությունները պարզել են, որ նվազագույն աշխատավարձի 10 տոկոս աճի դեպքում դեռահասների զբաղվածության մակարդակը կազմել է 1-3 տոկոս<ref>{{cite web|url=http://www.epi.org/content.cfm/bp178|title=Minimum wage trends: Understanding past and contemporary research|last1=Fox|first1=Liana|date=24 October 2006|publisher=Economic Policy Institute|archiveurl=https://web.archive.org/web/20081216010154/http://www.epi.org/content.cfm/bp178|archivedate=16 December 2008|accessdate=6 December 2013|url-status=live}}</ref>:։ Այնուամենայնիվ, դեռահասների (աշխատանք չունեցող և փնտրող) գործազրկության վրա ազդեցության գնահատման վերաբերյալ ուսումնասիրությունները պարզել են ավելի մեծ տատանումներ՝ 0-ից ավելի քան 3 տոկոս:տոկոս։ Ի հակադրություն առաջարկի և պահանջարկի պարզ դիագրամի, սովորաբար պարզվում էր, որ դեռահասները դուրս են գալիս աշխատուժից՝ ի պատասխան նվազագույն աշխատավարձի, ինչը ստեղծում է առաջարկի ու պահանջարկի հավասար կրճատումների հնարավորություն և, հետևաբար, ոչ մի ազդեցություն գործազրկության մակարդակի վրա՝ առավել բարձր նվազագույն աշխատավարձի պայմաններում:պայմաններում։ Օգտագործելով զբաղվածության և գործազրկության հավասարումների մի շարք բնութագրիչ գծեր, նրանք ստացան, որ նվազագույն աշխատավարձի 10 տոկոս բարձրացումն առաջացնում է դեռահասների զբաղվածության 1 տոկոս նվազում և դեռահասների գործազրկության մակարդակի ոչ մի փոփոխություն:փոփոխություն։ Ուսումնասիրությունը պարզեց նաև 20-24 տարեկան չափահասների գործազրկության փոքր, բայց վիճակագրորեն նշանակալի աճ:աճ։

Վելլինգթոնը (1991 թ.) 1986 թ.-ի տվյալներով թարմացրեց Բրաունի և այլոց հետազոտությունը` նոր գնահատականներ ստանալու համար, ներառյալ այն ժամանակահատվածը, երբ նվազագույն աշխատավարձի իրական (այսինքն` գնաճով ճշգրտված) արժեքը նվազում էր, քանի որ 1981 թ․-ից ի վեր այն չէր աճել:աճել։ Նա պարզեց, որ նվազագույն աշխատավարձի 10 տոկոս աճը նվազեցրել է դեռահասների զբաղվածությունը 0.6 տոկոսով՝ առանց որևէ ազդեցություն ունենալու երիտասարդ չափահաս անձանց գործազրկության մակարդակի վրա<ref>{{cite web|url=http://www.irle.berkeley.edu/cwed/briefs/2012-01.pdf|title=Increasing the Minimum Wage in San Jose: Benefits and Costs- White Paper|archiveurl=https://web.archive.org/web/20130404085118/http://www.irle.berkeley.edu/cwed/briefs/2012-01.pdf|archivedate=4 April 2013|accessdate=29 March 2013|author=Michael Reich|url-status=dead}}</ref>:։

Որոշ ուսումնասիրություններ ենթադրում են, որ նվազագույն աշխատավարձի քիչ աճի ազդեցությունները գործազրկության վրա հիմնականում պայմանավորված են այլ գործոններով:գործոններով։ Ինչ վերաբերում է աշխատանքային վերապատրաստմանը, ոմանք կարծում են, որ աշխատավարձերի բարձրացումը հանվում է վերապատրաստման ծախսերից:ծախսերից։ 2001 թ․-ին կատարված էմպիրիկ ուսումնասիրությունը ցույց է տվել, որ «չկա որևէ ապացույց, որ նվազագույն աշխատավարձերը նվազեցնում է վերապատրաստումը, և քիչ ապացույցներ կան այն մասին, որ դրանք հակված են բարձրացնել ուսումը»:։

Որոշ էմպիրիկ ուսումնասիրություններ փորձել են հստակեցնել նվազագույն աշխատավարձի օգուտները՝ զբաղվածության վրա ազդեցության սահմաններից դուրս:դուրս։ Մարդահամարի տվյալների վերլուծության արդյունքում Ջոզեֆ Սաբիան և Ռոբերտ Նիլսոնը չեն գտել վիճակագրորեն նշանակալի ապացույցներ, որ նվազագույն աշխատավարձի բարձրացումները նպաստել են ֆինանսական, բնակարանային, առողջական կամ սննդային անապահովության նվազմանը:նվազմանը։ Այս ուսումնասիրությունն իրականացվել է Զբաղվածության քաղաքականությունների ինստիտուտի կողմից՝ վերլուծական կենտրոն, որը ֆինանսավորվում է սննդի, խմիչքի և հյուրընկալության արդյունաբերությունների կողմից:կողմից։ 2012 թ․-ին Մայքլ Ռայխը հրատարակեց տնտեսական վերլուծություն, որը ենթադրում էր, որ Սան Դիեգոյում առաջարկվող նվազագույն աշխատավարձի աճը կարող է խթանել քաղաքի տնտեսությունը մոտ 190 միլիոն դոլարով:դոլարով։

[[The Economist]] շաբաթաթերթը 2013 թ․-ի դեկտեմբերին գրեց հետևյալը. «Նվազագույն աշխատավարձը, եթե շատ բարձր չէ, կարող է խթանել վարձատրությունը՝ առանց որևէ վնասակար ազդեցության աշխատատեղերի վրա ․․․ ԱՄՆ-ի դաշնային նվազագույն աշխատավարձը՝ միջին եկամտի 38%-ը, բարեկեցիկ աշխարհի ամենացածրերից մեկն է:է։ Որոշ ուսումնասիրություններ դաշնային կամ նահանգային նվազագույն աշխատավարձերի ոչ մի վնաս չեն տեսնում զբաղվածության վրա, մյուսները՝ փոքր վնաս, բայց ոչ լուրջ վնաս ․․․ Բարձր նվազագույն աշխատավարձերը, սակայն, մասնավորապես կոշտ աշխատաշուկաներում, կարծես թե հարվածում են զբաղվածությանը։ Ֆրանսիան ունի բարեկեցիկ աշխարհում ամենաբարձր աշխատավարձի հատակը. ավելի քան 60%-ը երիտասարդ չափահաս անձանց աշխատավարձի միջինի և էլ ավելի մեծ մասը ավելի մեծ տարիքի երիտասարդների աշխատավարձի:աշխատավարձի։ Սա օգնում է բացատրել, թե ինչու Ֆրանսիան ունի երիտասարդների գործազրկության ցնցող բարձր ցուցանիշներ. 26%՝ 15-24 տարեկան երիտասարդների համար»:։

Որպես արդյունք աշխատանք փնտրողները կկարողանան ծախսել ավելի շատ ժամանակ ավելի համախատասխան կամ բավարարող գործ գտնելու համար կամ նրանք կարող են սպասել մինչև բարձր վարձատրվող աշխատանք հայտնվի։ Կամ նրանք կարող են ժամանակ հատկացնեն զարգացնելու իրենց կարողությունները (կրթության և վերապատրաստումների միջոցով), որը կդարձնի նրանց բարձր վարձատրվող աշխատանքին ավելի համապատասխան, ինչպես նաև ստանալ շատ այլ օգուտներ։ Այս համակարգի փորձակումները Կանադայում և ԱՄՆ-ում ցույց են տվել, որ մարդիկ սկսում են ավելի շատ ժամանակ տրամադրել իրենց կրթության վրա։վրա<ref>

</ref>։{{qn|date=June 2019}}

Վերադարձվող հարկը մի մեխանիզմ է, որտեղ հարկային համակարգը կարող է նվազեցնել տնային տնտեսության հարկը զրոյից ցածր և արդյունքը լինում է, որ հարկատուին վճարում են ավելի շատ գումար, քան նա վճարել է պետությանը։ ԱՄՆ-ում վերադարձվող հարկի տեսակներից է, վաստակած եկամտահարկի վերադարձը և երեխաների համար հարկի վերադարձը։ [[Հայաստան]]ում վերադարձվող հարկի օրինակ է հիփոթեքային վարկի սպասարկման համար վճարված գումարների չափով վճարած եկամտային հարկի գումարների վերադարձը։ Սա նախորդներից տարբերվում է նրանով, որ այն ստանալու համար պետք է ունենալ նվազագույն չափի եկամուտ և այս քաղաքականությունը ավելի թիրախավորում է տնտային տնտեսությունների աղքատությունը, քանի որ այն չի վճարում բարձր եկամուտ ունեցող տնտային տնտեսություններին(օրինակ բարձր վարձատրվող ծնողների հետ ապրող ցածր վարձատրվող երիտասարդներին):<ref name="wbur">{{cite news|title=What The Research Says In The Minimum Wage Debate|agency=WBUR|date=28 April 2014|author=David Scharfenberg}}</ref>։

Կրթություն ապահովելով կամ աշակերտությունը ֆինանսավորելով կամ տեխնիկական վերապատրաստումով հնարավոր է ապահովել ցածր ունակություններ ունեցող աշխատակիցներին տեղափոխել նվազագայուն աշխատավարձից ավելի բարձր աշխատավարձի գոտի:գոտի։ Օրինակ , Գերմանիան վարում է պետության կողմից ֆինանսավորվող վարպետաց դասեր, որը ներառում է պրակտիկա և լսարանային դասեր<ref>[https://www.theatlantic.com/business/archive/2014/10/why-germany-is-so-much-better-at-training-its-workers/381550/ Why Germany Is So Much Better at Training Its Workers]</ref> :Բարձր կարողություններ ունենալը աշխատողներին դարձնում է ավելի արդյուանվետ և արժեքավոր աշխատող, իսկ բարձր նվազագույն աշխատավարձը նվազեցնում է կարողությունների զարգացման նկատմամբ մղմանը<ref>[https://work.chron.com/alternatives-raising-minimum-wage-18704.html Alternatives to Raising Minimum Wage]</ref>:։ Երբ բարձրանում է ցածր ունակություններ ունեցող անձանց կարողություններ, ցածր ունակություններ ունեցող մարդկանց առաջարկը նվազում են և բերում է աշխատավարձի բարձրացմանը:բարձրացմանը։